2 Corinthians 7
1 Having therefore these promises, beloved, let us cleanse ourselves from all defilement of flesh and spirit, perfecting holiness in the fear of God.
ତଃବେ, ଏ ଲାଡାର୍ମଃନ୍, ଇ ସଃବୁ ସଃୟ୍ତ୍ ଅଃମିକ୍ ସଃୟ୍ତ୍ କଃରା ଅୟ୍ଆଚେ, ଗଃଗାଳ୍ ଆର୍ ଆତ୍ମାର୍ ସଃବୁ ବିଟାଳ୍ ତଃୟ୍ହୁଣି ଅଃହ୍ଣା ଅଃହ୍ଣାକ୍ ନିର୍ମୁଳ୍ କଃରୁଆଁ, ଆରେକ୍ ଇସ୍ୱର୍କେ ଡିରିକଃରି ପବିତ୍ର ତଃୟ୍ ସିଦ୍ ଅଃଉଁଆ ।
2 Open your hearts to us. We wronged no one. We corrupted no one. We took advantage of no one.
ତୁମିମଃନାର୍ ମଃନେ ଅଃମିମଃନ୍କ୍ ଟାଣ୍ ଦିଆ; ଅଃମିମଃନ୍ କାର୍ ଅଃନ୍ୟାୟ୍ ନଃକେରୁ, କାର୍ ନଃସ୍ଟ୍ ନଃକେରୁ, କାର୍ତଃୟ୍ ହୁଣି କାୟ୍ରି ଲାବ୍ କଃରୁକେ ଚେସ୍ଟା ନଃକେରୁ ।
3 I say this not to condemn you, for I have said before, that you are in our hearts to die together and live together.
ମୁୟ୍ଁ ତୁମିମଃନ୍କେ ଦଃସ୍ ଦେଉଁକ୍ ଇରି ନଃକୟ୍ଁ; କାୟ୍ତାକ୍ବଃଲେକ୍ ମୁୟ୍ଁ ହୁର୍ବେ କୟ୍ଆଚି, ତୁମିମଃନ୍କେ ଅଃମିମଃନାର୍ ମଃନ୍ବିତ୍ରେ ଇବାନ୍ୟା ଟାଣ୍ ହାୟ୍ ଆଚାସ୍ ଜେ, ମଃଲେକ୍ ଅଃମିମଃନ୍ ସଃଙ୍ଗେ ମଃରୁଆଁ, ଆରେକ୍ ବାଚ୍ଲେକ୍ ସଃଙ୍ଗେ ବଚୁଆଁ ।
4 Great is my boldness of speech toward you. Great is my boasting on your behalf. I am filled with comfort. I overflow with joy in all our affliction.
ତୁମିମଃନାର୍ ତଃୟ୍ ମର୍ ହୁରାହୁରି ବିସ୍ୱାସ୍ ଆଚେ, ତୁମିମଃନାର୍ ବିସୟେ ମର୍ ବଃଡେ ଗଃର୍ବ୍; ମୁୟ୍ଁ ସୁସ୍ତାୟ୍ ହୁର୍ନ୍ ଅୟ୍ ଆଚି, ଅଃମିମଃନାର୍ ସଃବୁ କଃସ୍ଟ୍ ତଃୟ୍ ମର୍ ସଃର୍ଦା ଉଚ୍ଳି ଜଃଉଁଲି ।
5 For even when we had come into Macedonia, our flesh had no relief, but we were afflicted on every side. Fightings were outside. Fear was inside.
କାୟ୍ତାକ୍ବଃଲେକ୍ ମାକିଦନିଆ ତଃୟ୍ ହଚ୍ଲା ହଃଚେ ହେଁ ହଃଦାୟ୍ ମାଡ୍ଗଳ୍ ଆର୍ ବିତ୍ରେ ଡିର୍, ଇବାନ୍ୟା ସଃବୁ ହଃର୍କାରେ କଃସ୍ଟ୍ ବୟଃଗ୍ କଃଲାକ୍ ଅଃମିମଃନାର୍ ଗଃଗାଳ୍ ହେଁ ବିସାଉଁକ୍ ନଃହାୟ୍ଲି ।
6 Nevertheless, he who comforts the lowly, God, comforted us by the coming of Titus;
ଅୟ୍ଲେକ୍ ହେଁ ନିରାସ୍ ରିଲା ଲକ୍କେ ସୁସ୍ତା ଦଃୟ୍ଦ୍ ଜୁୟ୍ ଇସ୍ୱର୍, ସେ ତିତସ୍ ଆୟ୍ଲାକ୍ ଅଃମିମଃନ୍କ୍ ସୁସ୍ତା ଦିଲା ।
7 and not by his coming only, but also by the comfort with which he was comforted in you, while he told us of your longing, your mourning, and your zeal for me; so that I rejoiced still more.
ଆର୍ ସେ ଅଃବ୍କା ଆୟ୍ଲାକ୍ ନାୟ୍, ମଃତର୍ ଜୁୟ୍ ସୁସ୍ତା ତଃୟ୍ ସେ ତୁମିମଃନାର୍ ହାକ୍ ଜୁୟ୍ ଜୁୟ୍ ସୁସ୍ତା ହାୟ୍ରିଲା, ସେ ହେଁ ସୁସ୍ତା ଦିଲା, ବଃଲେକ୍ ମର୍ ଗିନେ ତୁମାର୍ କଃତେକ୍ ଦୁକ୍ ମରବାଟ୍ୟା ଅଃଉଁକେ କଃଡେକ୍ ସଃର୍ଦା ସେତାକ୍ ଜଃବର୍ ସଃର୍ଦା ଅୟ୍ ଆଚି ।
8 For though I made you sorry with my letter, I do not regret it, though I did regret it. For I see that my letter made you sorry, though just for a while.
ଜୁୟ୍ତାର୍ ଗିନେ ମର୍ ଚିଟି ତୁମିମଃନ୍କେ ଦୁକ୍ ଦିଲି ଅୟ୍ଲେକ୍ ହେଁ, ମୁଁୟ୍ଁ ସେତାର୍ଗିନେ ଦୁକ୍ ନଃକେରି; ସେ ଚିଟି ତୁମିମଃନ୍କେ ଅଃଳକ୍ କାଳ୍ ହଃତେକ୍ ଦିଲେ ।
9 I now rejoice, not that you were made sorry, but that you were made sorry to repentance. For you were made sorry in a godly way, that you might suffer loss by us in nothing.
ଅଃବେ ସଃର୍ଦା ଅଃଉଁଲେ, ତୁମିମଃନ୍ ଜେ ଦୁକ୍ କଃଲାସ୍, ସେତାର୍ଗିନେ ନାୟ୍, ମଃତର୍ ତୁମିମଃନାର୍ ଦୁକ୍ ଜେ ତୁମିମଃନ୍କେ ବାଦ୍ଲାୟ୍ଲି, ସେତାର୍ଗିନେ; ଜୁୟ୍ତାର୍ ଗିନେ ଅଃମାର୍ ତଃୟ୍ ତୁମାର୍ ଜଃନ୍କଃରି କାୟ୍ରି ଉଣା ନଃହେଳ ସେତାକ୍, ତୁମିମଃନ୍କେ ଇସ୍ୱରାର୍ ଇଚା ହଃର୍କାରେ ଦୁକ୍ ହାୟ୍ଲାସ୍ ।
10 For godly sorrow works repentance to salvation, which brings no regret. But the sorrow of the world works death.
କାୟ୍ତାକ୍ବଃଲେକ୍ ଇସ୍ୱରାର୍ ଇଚା ହଃର୍କାରେ ଜୁୟ୍ ଦୁକ୍, ସେରି ମୁକ୍ଳାଉତା ଗିନେ ଇବାନ୍ୟା ମଃନ୍ ବାଦ୍ଲାଉତାର୍ ଆଣେଦ୍, ଜୁୟ୍ତାର୍ ଗିନେ ମଃନ୍ ଦୁକ୍ନାୟ୍; ମଃତର୍ ଜଃଗତାର୍ ଦୁକ୍ ମଃର୍ନ୍ ଆଣେଦ୍ ।
11 For look at this very thing, that you were made sorry in a godly way. What diligence it produced in you, what clearing of yourselves, what indignation, what fear, what longing, what zeal, what vindication. In everything you proved yourselves to be innocent in this matter.
ଦଃକା ଜୁୟ୍ତାର୍ ଗିନେ, ଇସ୍ୱରାର୍ ଇଚା ହଃର୍କାରେ ତୁମିମଃନ୍ ଇ ଦୁକ୍ ହାୟ୍ଲାସ୍, ସେରି ତୁମିମଃନାର୍ ତଃୟ୍ କଃତେକ୍ ସଃର୍ଦାର୍ କଃତା, କଃତେକ୍ ବିରଦେ କୟ୍ ବାଙ୍ଗାଉତାର୍, କଃତେକ୍ ରିସାକଃତା, କଃତେକ୍ ଡିର୍, କଃତେକ୍ ଇଚା, କଃତେକ୍ ଉଦ୍ଜଗି, କଃତେକ୍ ବାଦୁଲ୍ତାର୍ ଆଣିଆଚେ । ଇ ବିସୟେ ତୁମିମଃନ୍ ହୁରାହୁରି ନିର୍ଦସି ବଃଲି ଟିକ୍ ହଃର୍ମାଣ୍ ଦଃୟ୍ ଆଚାସ୍ ।
12 So although I wrote to you, I wrote not for his cause that did the wrong, nor for his cause that suffered the wrong, but that your earnest care for us might be revealed in you in the sight of God.
ଇତାର୍ ଗିନେ ମୁୟ୍ଁ ତୁମିମଃନାର୍ ଚଃମେ ସେ ଚିଟି ଲେକ୍ଲେ, ଅୟ୍ଲେକ୍ ହେଁ ଜେ ଅଃନ୍ୟାୟ୍ କଃରିଆଚେ, ଆର୍ ଜେ ଅଃନ୍ୟାୟ୍ ସଃମ୍ବାଳି ଆଚେ, ତାର୍ ଗିନେ ଲେକ୍ଲେ, ସେରି ନାୟ୍, ମଃତର୍ ଅଃମିମଃନାର୍ ଗିନେ ତୁମିମଃନାର୍ ଇଚା ଜଃନ୍କଃରି ଇସ୍ୱରାର୍ ତଃୟ୍ ତୁମିମଃନାର୍ ବିତ୍ରେ ଜାଣା ହଃଳେଦ୍, ସେତାର୍ଗିନେ ଲେକ୍ଲେ । ତଃବେ ଅଃମିମଃନ୍ ସୁସ୍ତା ହାୟ୍ଆଚୁ ।
13 Therefore we have been comforted. In our comfort we rejoiced the more exceedingly for the joy of Titus, because his spirit has been refreshed by you all.
ଆରେକ୍ ଅଃମିମଃନାର୍ ସୁସ୍ତାୟ୍ ଅଃମିମଃନ୍ ତିତସାର୍ ସଃର୍ଦାର୍ ଗିନେ ଆରେକ୍ ଅଃଦିକ୍ ସଃର୍ଦା କଃଲୁ, କାୟ୍ତାକ୍ବଃଲେକ୍ ତାର୍ ଆତ୍ମା ତୁମି ସଃବୁ ଲକାର୍ ତଃୟ୍ ଜିବନ୍ ଅୟ୍ଆଚେ ।
14 For if in anything I have boasted to him on your behalf, I was not disappointed. But as we spoke all things to you in truth, so our glorying also which I made before Titus was found to be truth.
ଜୁୟ୍ତାର୍ ଗିନେ ଜଦି କୁୟ୍ କଃତାୟ୍ ତିତସାର୍ ଚଃମେ ତୁମିମଃନାର୍ ବିସୟେ ମୁୟ୍ଁ ଗଃର୍ବ୍ କଃରି ଆଚି, ତଃବେ ଲାଜ୍ ନଃକେରି, ମଃତର୍ ଜଃନ୍କଃରି ଅଃମିମଃନ୍ ସଃବୁ କଃତାୟ୍ ତୁମିମଃନଃକ୍ ସଃତ୍ କୟ୍ରିଲୁ, ସେବାନ୍ୟା ତିତସାର୍ ମୁଏଁ ଅଃମିମଃନାର୍ ଗଃର୍ବ୍ ହେଁ ସଃତ୍ ବଃଲି ଜାଣା ଜଃଉଁଲି ।
15 His affection is more abundantly toward you, while he remembers all of your obedience, how with fear and trembling you received him.
ଆର୍ ଜଃନ୍କା ଡିର୍ ଆର୍ ବେମ୍ରି ତଃୟ୍ ତୁମିମଃନ୍କେ ତାକେ ଆଗଳି କଃରି ସଃବୁ ଲକ୍ ତାର୍ କଃତା ମାନ୍ଲାସ୍, ଇରି ଏତାୟ୍ କଃରି ତୁମାର୍ ହାକ୍ ତାର୍ ମଃନ୍ବିତ୍ରାର୍ ଲାଡ୍ ଅଃଦିକ୍ ବାଡୁଲି ।
16 I rejoice that in everything I am of good courage concerning you.
ମୁୟ୍ଁ ଜେ ସଃବୁ କଃତାୟ୍ ତୁମିମଃନାର୍ ତଃୟ୍ ହୁରାହୁରି ବିସ୍ୱାସ୍ କଃରୁ ହାରି, ଇତାର୍ ଗିନେ ସଃର୍ଦା କଃରୁଲେ ।
