1 Corinthians 10

1 Now I would not have you ignorant, brothers, that our fathers were all under the cloud, and all passed through the sea;

۱ زیرا‌ای برادران نمی خواهم شما بی خبر باشید از اینکه پدران ما همه زیرابر بودند و همه از دریا عبور نمودند

2 and were all baptized into Moses in the cloud and in the sea;

۲ و همه به موسی تعمید یافتند، در ابر و در دریا؛

3 and all ate the same spiritual food;

۳ و همه همان خوراک روحانی را خوردند

4 and all drank the same spiritual drink. For they drank of a spiritual rock that followed them, and the rock was Christ.

۴ و همه همان شرب روحانی را نوشیدند، زیرا که می‌آشامیدنداز صخره روحانی که از عقب ایشان می‌آمد و آن صخره مسیح بود.

5 However with most of them, God was not well pleased, for they were overthrown in the wilderness.

۵ لیکن از اکثر ایشان خداراضی نبود، زیرا که در بیابان انداخته شدند.

6 Now these things were our examples, to the intent we should not lust after evil things, as they also lusted.

۶ و این امور نمونه‌ها برای ما شد تا ماخواهشمند بدی نباشیم، چنانکه ایشان بودند؛

7 Neither be idolaters, as some of them were. As it is written, "The people sat down to eat and drink, and rose up to play."

۷ ونه بت‌پرست شوید، مثل بعضی از ایشان، چنانکه مکتوب است: «قوم به اکل و شرب نشستند وبرای لهو و لعب برپا شدند.»

8 Neither let us commit sexual immorality, as some of them committed, and in one day twenty-three thousand fell.

۸ و نه زنا کنیم چنانکه بعضی از ایشان کردند و در یک روزبیست و سه هزار نفر هلاک گشتند.

9 Neither let us test the Christ, as some of them tested, and perished by the serpents.

۹ و نه مسیح راتجربه کنیم، چنانکه بعضی از ایشان کردند و ازمارها هلاک گردیدند.

10 Neither grumble, as some of them also grumbled, and perished by the destroyer.

۱۰ و نه همهمه کنید، چنانکه بعضی از ایشان کردند و هلاک کننده ایشان را هلاک کرد.

11 Now these things happened to them by way of example, and they were written for our admonition, on whom the ends of the ages have come. (aiōn g165)

۱۱ و این همه بطور مثل بدیشان واقع شد وبرای تنبیه ما مکتوب گردید که اواخر عالم به ما رسیده است. (aiōn g165)

12 Therefore let him who thinks he stands be careful that he does not fall.

۱۲ پس آنکه گمان برد که قایم است، باخبر باشد که نیفتد.

13 No temptation has taken you except what is common to humanity. God is faithful, who will not allow you to be tempted above what you are able, but will with the temptation also make the way of escape, that you may be able to endure it.

۱۳ هیچ تجربه جز آنکه مناسب بشر باشد، شما را فرو نگرفت. اما خداامین است که نمی گذارد شما فوق طاقت خودآزموده شوید، بلکه باتجربه مفری نیز می‌سازد تایارای تحمل آن را داشته باشید.

14 Therefore, my beloved, flee from idolatry.

۱۴ لهذا‌ای عزیزان من از بت‌پرستی بگریزید.

15 I speak as to wise people. Judge what I say.

۱۵ به خردمندان سخن می‌گویم: خود حکم کنیدبرآنچه می‌گویم.

16 The cup of blessing which we bless, is it not a sharing of the blood of Christ? The bread which we break, is it not a sharing of the body of Christ?

۱۶ پیاله برکت که آن را تبرک می‌خوانیم، آیا شراکت در خون مسیح نیست؟ ونانی را که پاره می‌کنیم، آیا شراکت در بدن مسیح نی؟

17 Because there is one loaf of bread, we, who are many, are one body; for we all partake of the one loaf of bread.

۱۷ زیرا ما که بسیاریم، یک نان و یکتن می‌باشیم چونکه همه از یک نان قسمت می‌یابیم.

18 Consider Israel according to the flesh. Do not those who eat the sacrifices participate in the altar?

۱۸ اسرائیل جسمانی را ملاحظه کنید! آیاخورندگان قربانی‌ها شریک قربانگاه نیستند؟

19 What am I saying then? That a thing sacrificed to idols is anything, or that an idol is anything?

۱۹ پس چه گویم؟ آیا بت چیزی می‌باشد؟ یا که قربانی بت چیزی است؟

20 But I say that the things which pagans sacrifice, they sacrifice to demons, and not to God, and I do not desire that you would have fellowship with demons.

۲۰ نی! بلکه آنچه امت هاقربانی می‌کنند، برای دیوها می‌گذرانند نه برای خدا؛ و نمی خواهم شما شریک دیوها باشید.

21 You cannot both drink the cup of the Lord and the cup of demons. You cannot both partake of the table of the Lord, and of the table of demons.

۲۱ محال است که هم از پیاله خداوند و هم از پیاله دیوها بنوشید؛ و هم از مایده خداوند و هم ازمایده دیوها نمی توانید قسمت برد.

22 Or do we provoke the Lord to jealousy? Are we stronger than he?

۲۲ آیاخداوند را به غیرت می‌آوریم یا از او تواناترمی باشیم؟

23 "All things are lawful," but not all things are profitable. "All things are lawful," but not all things build up.

۲۳ همه‌چیز جایز است، لیکن همه مفیدنیست؛ همه رواست، لیکن همه بنا نمی کند.

24 Let no one seek his own, but his neighbor's good.

۲۴ هرکس نفع خود را نجوید، بلکه نفع دیگری را.

25 Whatever is sold in the butcher shop, eat, asking no question for the sake of conscience,

۲۵ هرآنچه را در قصابخانه می‌فروشند، بخوریدو هیچ مپرسید به‌خاطر ضمیر.

26 for "the earth is the Lord's, and its fullness."

۲۶ زیرا که جهان و پری آن از آن خداوند است.

27 But if one of those who do not believe invites you to a meal, and you are inclined to go, eat whatever is set before you, asking no questions for the sake of conscience.

۲۷ هرگاه کسی ازبی ایمانان از شما وعده خواهد و می‌خواهیدبروید، آنچه نزد شما گذارند بخورید و هیچ مپرسید بجهت ضمیر.

28 But if anyone says to you, "This was offered to idols," do not eat it for the sake of the one who told you, and for the sake of conscience.

۲۸ اما اگر کسی به شماگوید «این قربانی بت است»، مخورید به‌خاطر آن کس که خبر داد و بجهت ضمیر، زیرا که جهان وپری آن از آن خداوند است.

29 Conscience, I say, not your own, but the other's conscience. For why is my liberty judged by another conscience?

۲۹ اما ضمیرمی گویم نه از خودت بلکه ضمیر آن دیگر؛ زیراچرا ضمیر دیگری بر آزادی من حکم کند؟

30 If I partake with thankfulness, why am I denounced for that for which I give thanks?

۳۰ واگر من به شکر بخورم، چرا بر من افترا زنند به‌سبب آن چیزی که من برای آن شکر می‌کنم؟

31 Whether therefore you eat, or drink, or whatever you do, do all to the glory of God.

۳۱ پس خواه بخورید، خواه بنوشید، خواه هرچه کنید، همه را برای جلال خدا بکنید.

32 Give no occasions for stumbling, either to Jews, or to Greeks, or to the church of God;

۳۲ یهودیان و یونانیان و کلیسای خدا را لغزش مدهید.

33 even as I also please all people in all things, not seeking my own profit, but the profit of the many, that they may be saved.

۳۳ چنانکه من نیز در هرکاری همه را خوش می‌سازم و نفع خود را طالب نیستم، بلکه نفع بسیاری را تا نجات یابند.