Psalms 74
1 [A contemplation by Asaph.] God, why have you rejected us forever? Why does your anger smolder against the sheep of your pasture?
Guð, hvers vegna hefur þú hafnað okkur fyrir fullt og allt? Af hverju ertu reiður? Við erum þó þín eigin hjörð?
2 Remember your congregation, which you purchased of old, which you have redeemed to be the tribe of your inheritance; Mount Zion, in which you have lived.
Mundu, að við erum þjóðin þín – fólkið sem þú forðum leystir úr útlegð og valdir þér til eignar og gleði. Þú útvaldir Jerúsalem sem bústað þinn á jörðu.
3 Lift up your feet to the perpetual ruins, all the evil that the enemy has done in the sanctuary.
Fáðu þér göngu og skoðaðu rústirnar! Sjáðu, óvinirnir hafa eyðilagt borgina og musteri þitt.
4 Your adversaries have roared in the midst of your assembly. They have set up their standards as signs.
Þar, já, inni í helgidómnum, æptu þeir heróp, reistu stríðsfána sína og guðamyndir og fögnuðu sigri!
5 They behaved like men wielding axes, cutting through a thicket of trees.
Allt er eins og rjúkandi rúst, eins og brunninn skógur.
6 Now they break all its carved work down with hatchet and hammers.
Með öxum sínum og sleggjum hjuggu þeir og brutu allan útskurðinn.
7 They have burned your sanctuary to the ground. They have profaned the dwelling place of your Name.
Þeir kveiktu í musterinu og gjöreyddu helgidóm þinn, Drottinn.
8 They said in their heart, "We will crush them completely." They have burned up all the places in the land where God was worshiped.
„Þurrkum út allt sem minnir á Drottin!“öskruðu þeir og brenndu síðan öll samkomuhús Guðs í landinu.
9 We see no miraculous signs. There is no longer any prophet, neither is there among us anyone who knows how long.
Ekkert er nú eftir sem sýnir að við séum þín útvalda þjóð. Spámennirnir eru horfnir og hver getur þá sagt okkur hvenær þessi ósköp munu enda?
10 How long, God, shall the enemy mock? Shall the enemy blaspheme your name forever?
Hve lengi ætlar þú Guð að leyfa óvinum þínum að óvirða nafn þitt? Ætlar þú að láta þá komast upp með þetta að eilífu?
11 Why do you draw back your hand, even your right hand? Take it out of your pocket and consume them.
Eftir hverju ertu að bíða? Af hverju gerir þú ekkert? Ó, rektu þá burt með þinni sterku hendi!
12 Yet God is my King from long ago, working salvation in the midst of the earth.
Guð, þú ert konungur minn frá alda öðli. Hjálpar þinnar hef ég notið á öllum mínum ferðum.
13 You divided the sea by your strength. You broke the heads of the sea monsters in the waters.
Þú klaufst hafið með mætti þínum,
14 You broke the heads of Leviathan in pieces. You gave him as food to people and desert creatures.
molaðir haus sjávarguðsins!
15 You opened up spring and stream. You dried up mighty rivers.
Eftir skipun þinni opnuðust lindir og þar gat þjóð þín svalað þorstanum. Og þú þurrkaðir fyrir þau farveg Jórdanar, sem annars streymir endalaust.
16 The day is yours, the night is also yours. You have prepared the light and the sun.
Þú stjórnar bæði nóttu og degi og sólina og stjörnurnar hefur þú skapað.
17 You have set all the boundaries of the earth. You have made summer and winter.
Öll náttúran er á valdi þínu og vetur og sumar eru þín verk.
18 Remember this, that the enemy has mocked you, LORD. Foolish people have blasphemed your name.
Drottinn líttu á, óvinir þínir spotta þig, ofstopalýður óvirðir nafn þitt!
19 Do not deliver the soul of your dove to wild beasts. Do not forget the life of your poor forever.
Ó, Drottinn, frelsaðu mig! Verndaðu turtildúfuna þína fyrir ránfuglunum. Bjargaðu eignarlýð þínum úr klóm varganna.
20 Honor your covenant, for haunts of violence fill the dark places of the earth.
Minnstu loforða þinna! Landið er hulið myrkri og ofbeldismenn út um allt.
21 Do not let the oppressed return ashamed. Let the poor and needy praise your name.
Drottinn, þjóð þín er kúguð, en láttu hana ekki þurfa að þola þessa svívirðing endalaust. Leyfðu hinum fátæku og hrjáðu að lofa nafn þitt!
22 Arise, God. Plead your own cause. Remember how the foolish man mocks you all day.
Komdu, ó Guð, og ákærðu óvini okkar. Hlustaðu á óþverrann sem þessi illmenni ausa yfir þig alla daga!
23 Do not forget the voice of your adversaries. The tumult of those who rise up against you ascends continually.
Gleymdu ekki formælingum óvina þinna, þær glymja hærra og hærra.
