Psalms 22
1 [For the Chief Musician; set to "The Doe of the Morning." A Psalm by David.] My God, my God, why have you forsaken me? Why are you so far from helping me, and from the words of my groaning?
Guð minn, Guð minn, hví hefur þú yfirgefið mig? Hví ert þú þögull og hjálpar ekki þegar ég hrópa til þín í neyð minni?
2 My God, I cry in the daytime, but you do not answer; in the night season, and am not silent.
Daga og nætur græt ég og ákalla þig, en fæ ekkert svar!
3 But you are holy, you who inhabit the praises of Israel.
– En samt ert þú hinn heilagi og lofsöngvar Ísraels óma umhverfis hásæti þitt.
4 Our fathers trusted in you. They trusted, and you delivered them.
Feðurnir treystu þér og þú frelsaðir þá.
5 They cried to you, and escaped. They trusted in you, and were not put to shame.
Þú heyrðir er þeir hrópuðu til þín, brást við og bjargaðir þeim. Vonir þeirra brugðust ekki þegar þeir leituðu til þín.
6 But I am a worm, and no man; scorned by people and despised by the people.
En ég er maðkur en ekki maður! Hræddur og fyrirlitinn af minni eigin þjóð – já öllum mönnum.
7 All those who see me mock me. They insult me with their lips. They shake their heads, saying,
Þeir sem sjá mig hrista höfuðið og senda mér tóninn.
8 "He trusts in the LORD; let him deliver him. Let him rescue him, since he delights in him."
„Er þetta sá sem treysti Drottni fyrir málum sínum?“segja þeir og hlæja. „Sá sem taldi sig öruggan um velþóknun Guðs? Því trúum við ekki fyrr en við sjáum Drottin hjálpa honum.“
9 But you brought me out of the womb. You made me trust at my mother's breasts.
Drottinn, oft hefur þú hjálpað mér. Móðir mín fæddi mig heilbrigðan í heiminn og þar varst þú til staðar og gættir mín, eins og öll mín bernskuár.
10 I was thrown on you from my mother's womb. You are my God since my mother bore me.
Frá fæðingu hef ég átt allt undir þér. Þú varst minn Guð allt frá fyrstu stundu.
11 Do not be far from me, for trouble is near. For there is none to help.
Yfirgef mig ekki nú, nei ekki núna á neyðarstundu þegar enginn getur hjálpað nema þú!
12 Many bulls have surrounded me. Mighty ones of Bashan have encircled me.
Ég er umkringdur illmennum. Þeir líkjast sterkum basan – uxum.
13 They open their mouths wide against me, like a lion tearing prey and roaring.
Þeir æða að mér með opinn skoltinn, eins og öskrandi ljón sem ræðst á bráðina.
14 I am poured out like water, and all my bones are out of joint. My heart is like wax; it is melted within me.
Þrek mitt fjaraði út, rann út í sandinn og bein mín gliðnuðu sundur. Hjartað er bráðnað í brjósti mér
15 My strength is dried up like a potsherd, and my tongue sticks to the roof of my mouth; and you have brought me into the dust of death.
og tungan þurr eins og brenndur leir. Þú lætur mig horfast í augu við dauðann.
16 For many dogs have surrounded me. A company of evildoers have enclosed me. They have pierced my hands and my feet.
Hópur illvirkja hefur umkringt mig. Eins og hundar slá þeir hring um mig. Hendur mínar og fætur hafa þeir gegnumstungið.
17 I can count all of my bones. They look and stare at me.
Ég get talið öll mín bein. Þeir stara á mig og senda mér háðsglósur.
18 They divide my clothes among themselves, and for my clothing they cast a lot.
Þeir skipta á milli sín klæðum mínum og varpa hlutkesti um kyrtil minn.
19 But do not be far off, LORD. You are my help: hurry to help me.
Ó, Drottinn, vertu ekki fjarri! Drottinn, styrkur minn, skunda mér til hjálpar!
20 Deliver my soul from the sword, my precious life from the power of the dog.
Bjargaðu mér frá dauða, frá því að falla fyrir hendi kúgarans.
21 Save me from the lion's mouth. Yes, from the horns of the wild oxen, you have answered me.
Frelsaðu mig úr gini þessara varga, undan hornum uxanna!
22 I will declare your name to my brothers. In the midst of the assembly I will praise you.
Ég vil lofa þig meðal bræðra minna, standa upp í söfnuðinum og vitna um þín undursamlegu verk.
23 You who fear the LORD, praise him. All you descendants of Jacob, glorify him. Revere him, all you descendants of Israel.
Ég segi: „Lofið Drottin, allir þið sem óttist hann, hver og einn ykkar heiðri hann og tigni. Allur Ísrael lofsyngi honum,
24 For he has not despised or detested the affliction of the afflicted, nor has he hidden his face from him; but when he cried to him, he heard.
því að hann hefur ekki fyrirlitið ákall mitt um hjálp, ekki snúið við mér baki í eymd minni. Hann heyrði hróp mitt og kom!“
25 Of you comes my praise in the great assembly. I will pay my vows before those who fear him.
Ég vil rísa á fætur og vegsama þig fyrir augum þjóðar minnar. Heit mín vil ég efna í áheyrn allra þeirra sem elska þig og heiðra.
26 The humble shall eat and be satisfied. They shall praise the LORD who seek after him. Let your hearts live forever.
Fátæklingurinn mun eta sig saddan og allir þeir sem leita Drottins munu finna hann og vegsama nafn hans. Hjörtu þeirra munu fagna að eilífu.
27 Every part of the earth shall remember and turn to the LORD, and all the families of the nations shall worship before you.
Öll jörðin mun sjá það og snúa sér til Drottins, og fólk af öllum þjóðum mun vegsama hann.
28 For the kingdom is the LORD's, and he is the ruler over the nations.
Því að Drottinn er konungur yfir öllum þjóðum.
29 All the prosperous of the earth shall eat and worship. All those who go down to the dust shall bow before him; and my soul shall live for him.
Jafnt háir sem lágir, allir dauðlegir menn, lúti honum og lofi hann.
30 Posterity shall serve him. Future generations shall be told about the LORD.
Og börnin okkar, – einnig þau munu þjóna honum því þau hafa heyrt vitnisburð okkar um hann.
31 They shall come and shall declare his righteousness to a people that shall be born, for he has done it.
Ófæddar kynslóðir munu heyra um máttarverk hans okkar á meðal.
