Psalms 146

1 Praise the LORD. Praise the LORD, my soul.

سپاس بر خداوند! ای جان من، خداوند را ستایش کن.

2 While I live, I will praise the LORD. I will sing praises to my God as long as I exist.

آری، تا زنده‌ام خداوند را سپاس خواهم گفت؛ تا نفس دارم خدای خود را ستایش خواهم کرد.

3 Do not put your trust in princes, each a son of man in whom there is no help.

بر رهبران انسانی توکل نکنید؛ آنها همگی فانی هستند و قادر به نجات دادن نیستند.

4 His spirit departs, and he returns to the earth. In that very day, his thoughts perish.

وقتی آنها می‌میرند به خاک باز می‌گردند و تمام نقشه‌هایشان نقش بر آب می‌شود!

5 Blessed is the one who has the God of Jacob for his help, whose hope is in the LORD his God,

اما خوشا به حال کسی که خدای یعقوب مددکار اوست و امیدش بر یهوه، خدای او می‌باشد،

6 who made heaven and earth, the sea, and all that is in them; who keeps truth forever;

همان خدایی که آسمان و زمین و دریا و آنچه را که در آنهاست، آفرید. او خدایی است که همیشه نسبت به وعده‌هایش امین می‌ماند،

7 who executes justice for the oppressed; who gives food to the hungry. The LORD frees the prisoners.

به داد مظلومان می‌رسد، و گرسنگان را سیر می‌کند. خداوند اسیران را آزاد می‌سازد،

8 The LORD opens the eyes of the blind. The LORD raises up those who are bowed down. The LORD loves the righteous.

چشمان کوران را باز می‌کند و آنان را که زیر بار مشقت خم شده‌اند، راست می‌گرداند. خداوند عادلان را دوست دارد،

9 The LORD preserves the foreigners. He upholds the fatherless and widow, but the way of the wicked he turns upside down.

از غریبان محافظت می‌کند، از یتیمان و بیوه‌زنان نگهداری می‌نماید؛ اما نقشه‌های شریران را نقش بر آب می‌کند.

10 The LORD will reign forever; your God, O Zion, to all generations. Praise the LORD.

خداوند تا ابد سلطنت می‌نماید. ای اورشلیم، خدای تو در طی تمام دورانها حکمرانی خواهد کرد. خداوند را سپاس باد!