Psalms 102
1 [A Prayer of the afflicted, when he is overwhelmed and pours out his complaint before the LORD.] Hear my prayer, LORD. Let my cry come to you.
| دعای شخص مصیبت دیده، که نالۀ خود را به حضور خداوند می‌ریزد. ای خداوند، دعای مرا بشنو و به فریادم گوش فرا ده! |
2 Do not hide your face from me in the day of my distress. Turn your ear to me. Answer me quickly in the day when I call.
| وقتی که در زحمت هستم، روی خود را از من برنگردان! به من توجه فرما، و هرگاه دعا کنم بی‌درنگ مرا اجابت فرما! |
3 For my days consume away like smoke. My bones are burned like a hearth.
| عمرم چون دود به سرعت ناپدید می‌شود و استخوانهایم همچون چوب خشک می‌سوزد. |
4 My heart is blighted like grass, and withered, for I forget to eat my bread.
| دل من مانند گیاهی است که کوبیده و خشک شده باشد. غذا خوردن را از یاد برده‌ام. |
5 By reason of the voice of my groaning, my bones stick to my skin.
| با صدای بلند می‌نالم؛ جز پوست و استخوان چیزی در بدنم نمانده است. |
6 I am like a pelican of the wilderness. I have become as an owl of the waste places.
| همچون پرنده‌ای وحشی، آوارهٔ صحرا شده‌ام و چون جغد خرابه‌نشین، بی‌خانمان گشته‌ام. |
7 I watch, and have become like a sparrow that is alone on the housetop.
| مانند گنجشکی بر پشت بام، تنها مانده‌ام؛ خواب به چشمانم نمی‌رود. |
8 My enemies reproach me all day. Those who are mad at me use my name as a curse.
| هر روز دشمنانم مرا تحقیر می‌کنند و مخالفانم مرا لعنت می‌نمایند. |
9 For I have eaten ashes like bread, and mixed my drink with tears,
| به سبب خشم و غضب تو ای خداوند، غذای من خاکستر است و نوشیدنی‌ام با اشکهایم آمیخته است. زیرا تو مرا برداشتی و به کنار انداختی. |
10 Because of your indignation and your wrath, for you have taken me up, and thrown me away.
11 My days are like a long shadow. I have withered like grass.
| عمرم چون سایه‌های عصر، زودگذر است؛ همچون علف خشک پژمرده شده‌ام. |
12 But you, LORD, will abide forever; your renown endures to all generations.
| اما تو ای خداوند، تا ابد پادشاه هستی؛ ذکر تو در تمام نسلها باقی خواهد ماند. |
13 You will arise and have mercy on Zion; for it is time to have pity on her. Yes, the set time has come.
| تو برخاسته، بر اورشلیم ترحم خواهی فرمود؛ اکنون زمان آن رسیده است که بر اورشلیم رحمت فرمایی. |
14 For your servants take pleasure in her stones, and have pity on her dust.
| بندگان تو سنگها و خاک اورشلیم را دوست دارند! |
15 So the nations will fear the name of the LORD; all the kings of the earth your glory.
| قومها از نام خداوند خواهند ترسید و همه پادشاهان جهان از قدرت و عظمت او هراسان خواهند شد. |
16 For the LORD has built up Zion. He has appeared in his glory.
| او شهر اورشلیم را دوباره بنا خواهد کرد و با جلال و شکوه فراوان ظاهر خواهد شد. |
17 He has responded to the prayer of the destitute, and has not despised their prayer.
| به دعای قوم درمانده خود توجه نموده، ایشان را اجابت خواهد نمود. |
18 This will be written for the generation to come, that a people yet to be created may praise the LORD.
| آنچه که خداوند انجام می‌دهد برای نسل آینده نوشته خواهد شد تا ایشان نیز او را ستایش کنند: |
19 For he has looked down from the height of his sanctuary. From heaven, the LORD looked at the earth;
| «خداوند از مکان مقدّس خود در آسمان، به زمین نظر انداخت تا ناله اسیران را بشنود و آنها را که به مرگ محکوم شده بودند، آزاد سازد.» |
20 to hear the groans of the prisoner; to free those who are condemned to death;
21 that men may declare the name of the LORD in Zion, and his praise in Jerusalem;
| بنابراین وقتی قومها در اورشلیم گرد هم بیایند تا خدا را در خانهٔ او پرستش کنند، نام خداوند در اورشلیم ستوده و سراییده خواهد شد. |
22 when the peoples are gathered together, the kingdoms, to serve the LORD.
23 He weakened my strength along the course. He shortened my days.
| خداوند در جوانی‌ام توان مرا از من گرفته و عمرم را کوتاه ساخته است. |
24 I said, "My God, do not take me away in the midst of my days. Your years are throughout all generations.
| ای خدای من، نگذار در جوانی بمیرم! تو تا ابد زنده هستی! |
25 In the beginning, LORD, you established the foundation of the earth. The heavens are the works of your hands.
| تو از قدیم بنیاد زمین را نهادی و آسمانها را به دست خود ساختی. |
26 They will perish, but you remain; and they will all wear out like a garment. You will change them like a cloak, and they will be changed.
| آنها فانی می‌شوند، اما تو باقی هستی. همهٔ آنها همچون جامۀ کهنه، پوسیده خواهند شد. تو آنها را مانند لباس عوض خواهی کرد و به دور خواهی افکند. |
27 But you are the same. Your years will have no end.
| اما تو جاودانی هستی و برای تو هرگز پایانی وجود ندارد. |
28 The children of your servants will continue, and their descendants will be established before you."
| فرزندان بندگانت، همیشه در امان خواهند بود و نسل آنها از حمایت تو برخوردار خواهند شد. |
