Lamentations 5
1 Remember, LORD, what has come on us. Look, and see our disgrace.
Hinumdumi, Oh Jehova, kong unsay nahitabo kanamo: Sud-onga, ug tan-awa ang among kaulaw.
2 Our inheritance is turned over to strangers, our houses to foreigners.
Ang among kabilin nahulog ngadto sa mga dumuloong, Ang among mga balay ngadto sa mga lumalangyaw.
3 We are orphans and fatherless. Our mothers are like widows.
Kami mga ilo ug walay mga amahan; Ang among mga inahan nangahimong mga balo.
4 We have to pay for a drink of water; our wood is sold to us.
Kami nag-inum sa among tubig nga binayloan sa salapi; Ang among kahoy ginabaligya na kanamo.
5 Our pursuers are on our necks; we are weary, and have no rest.
Ang mga maglulutos kanamo nagaungot sa among mga liog: Kami gikapuyan ug walay pahulay.
6 We have submitted to the Egyptians and to the Assyrians, to get enough bread.
Among gihatag ang kamot ngadto sa mga Egiptohanon, Ug sa mga Asiriahanon, aron tagbawon sa tinapay.
7 Our fathers sinned, and are no more; but we have borne their iniquities.
Ang among mga amahan nanagpakasala, ug wala na; Ug among giantus ang ilang kasal-anan.
8 Servants rule over us: There is none to deliver us out of their hand.
Ang mga sulogoon maoy nagahari kanamo: Walay makaluwas kanamo gikan sa ilang kamot.
9 We get our bread at the peril of our lives, because of the sword in the wilderness.
Makuha namo ang among tinapay uban ang peligro sa among kinabuhi, Tungod sa espada didto sa kamingawan.
10 Our skin is hot like an oven, because of the burning heat of famine.
Ang among panit maitum sama sa usa ka hudno, Tungod sa makasunog nga kainit sa kagutmanan.
11 They raped the women in Zion, the virgins in the cities of Judah.
Ginalugos nila ang mga babaye didto sa Sion, Ang mga ulay sa ciudad sa Juda.
12 Princes were hung by their hands; elders were shown no respect.
Ang mga principe ginabitay pinaagi sa ilang mga kamot: Ang mga nawong sa mga anciano wala tahura.
13 The young men grind at the mill; the boys stagger under loads of wood.
Ang mga batan-ong lalake maoy nanagpas-an sa galingan; Ug ang kabataan gipahiumod sa ilalum sa kahoy.
14 The elders have gone from the gate, the young men from their music.
Ang mga anciano namiya sa pultahan, Ang mga batan-ong lalake namiya sa ilang honi.
15 The joy of our heart has ceased; our dancing is turned into mourning.
Ang kalipay sa among kasingkasing mihunong na; Ang among sayaw nahimong pagminatay.
16 The crown is fallen from our head; woe to us, for we have sinned.
Ang purongpurong nahulog gikan sa among ulo: Alaut kami kay kami nakasala man!
17 For this our heart is faint; for these things our eyes grow dim.
Tungod niini ang among kasingkasing nagakaluya; Tungod niining mga butanga ang among mga mata lubog na.
18 For the mountain of Zion, which is desolate; the foxes walk on it.
Tungod sa bukid sa Sion, nga mamingaw: Ang mga milo nagalakaw sa ibabaw niana.
19 But you, LORD, abide forever; your throne is from generation to generation.
Ikaw, Oh Jehova, magapabilin sa walay katapusan; Ang imong trono nagapadayon gikan sa kaliwatan ngadto sa kaliwatan.
20 Why do you keep on forgetting us? Why do you forsake us so long?
Ngano man nga nalimot ka kanamo sa walay katapusan, Ug mibiya kanamo sa hataas kaayong panahon?
21 Restore us to you, LORD, and we shall be restored; renew our days as in former times,
Pabalika kami nganha kanimo, Oh Jehova, ug kami mamalik; Bag-oha ang among mga adlaw ingon sa kanhing panahon.
22 unless you have completely rejected us and are angry with us beyond measure.
Apan giay-ran mo sa tuman kami; Ikaw naligutgut sa hilabihan batok kanamo.
