2 Corinthians 3
1 Are we beginning again to commend ourselves? We do not need, as do some, letters of commendation to you or from you, do we?
វយំ កិម៑ អាត្មប្រឝំសនំ បុនរារភាមហេ? យុឞ្មាន៑ ប្រតិ យុឞ្មត្តោ វា បរេឞាំ កេឞាញ្ចិទ៑ ឥវាស្មាកមបិ កិំ ប្រឝំសាបត្រេឞុ ប្រយោជនម៑ អាស្តេ?
2 You are our letter, written in our hearts, known and read by everyone;
យូយមេវាស្មាកំ ប្រឝំសាបត្រំ តច្ចាស្មាកម៑ អន្តះករណេឞុ លិខិតំ សវ៌្វមានវៃឝ្ច ជ្ញេយំ បឋនីយញ្ច។
3 being revealed that you are a letter of Messiah, served by us, written not with ink, but with the Spirit of the living God; not in tablets of stone, but in tablets that are hearts of flesh.
យតោ ៜស្មាភិះ សេវិតំ ខ្រីឞ្ដស្យ បត្រំ យូយបេវ, តច្ច ន មស្យា កិន្ត្វមរស្យេឝ្វរស្យាត្មនា លិខិតំ បាឞាណបត្រេឞុ តន្នហិ កិន្តុ ក្រវ្យមយេឞុ ហ្ឫត្បត្រេឞុ លិខិតមិតិ សុស្បឞ្ដំ។
4 Such confidence we have through Messiah toward God;
ខ្រីឞ្ដេនេឝ្វរំ ប្រត្យស្មាកម៑ ឦទ្ឫឝោ ទ្ឫឍវិឝ្វាសោ វិទ្យតេ;
5 not that we are sufficient of ourselves, to account anything as from ourselves; but our sufficiency is from God;
វយំ និជគុណេន កិមបិ កល្បយិតុំ សមត៌្ហា ឥតិ នហិ កិន្ត្វីឝ្វរាទស្មាកំ សាមត៌្ហ្យំ ជាយតេ។
6 who also made us sufficient as servants of a new covenant; not of the letter, but of the Spirit. For the letter kills, but the Spirit gives life.
តេន វយំ នូតននិយមស្យាត៌្ហតោ ៜក្ឞរសំស្ថានស្យ តន្នហិ កិន្ត្វាត្មន ឯវ សេវនសាមត៌្ហ្យំ ប្រាប្តាះ។ អក្ឞរសំស្ថានំ ម្ឫត្យុជនកំ កិន្ត្វាត្មា ជីវនទាយកះ។
7 But if the service of death, written engraved on stones, came with glory, so that the children of Israel could not look steadfastly on the face of Moses for the glory of his face; which was passing away:
អក្ឞរៃ រ្វិលិខិតបាឞាណរូបិណី យា ម្ឫត្យោះ សេវា សា យទីទ្ឫក៑ តេជស្វិនី ជាតា យត្តស្យាចិរស្ថាយិនស្តេជសះ ការណាត៑ មូសសោ មុខម៑ ឥស្រាយេលីយលោកៃះ សំទ្រឞ្ដុំ នាឝក្យត,
8 won't service of the Spirit be with much more glory?
តហ៌្យាត្មនះ សេវា កិំ តតោៜបិ ពហុតេជស្វិនី ន ភវេត៑?
9 For if the service of condemnation has glory, the service of righteousness exceeds much more in glory.
ទណ្ឌជនិកា សេវា យទិ តេជោយុក្តា ភវេត៑ តហ៌ិ បុណ្យជនិកា សេវា តតោៜធិកំ ពហុតេជោយុក្តា ភវិឞ្យតិ។
10 For truly that which has been made glorious has not been made glorious in this respect, by reason of the glory that surpasses.
ឧភយោស្តុលនាយាំ ក្ឫតាយាម៑ ឯកស្យាស្តេជោ ទ្វិតីយាយាះ ប្រខរតរេណ តេជសា ហីនតេជោ ភវតិ។
11 For if that which passes away was with glory, much more that which remains is in glory.
យស្មាទ៑ យត៑ លោបនីយំ តទ៑ យទិ តេជោយុក្តំ ភវេត៑ តហ៌ិ យត៑ ចិរស្ថាយិ តទ៑ ពហុតរតេជោយុក្តមេវ ភវិឞ្យតិ។
12 Having therefore such a hope, we use great boldness of speech,
ឦទ្ឫឝីំ ប្រត្យាឝាំ លព្ធ្វា វយំ មហតីំ ប្រគល្ភតាំ ប្រកាឝយាមះ។
13 and not as Moses, who put a veil on his face, that the children of Israel would not look steadfastly on the end of that which was passing away.
ឥស្រាយេលីយលោកា យត៑ តស្យ លោបនីយស្យ តេជសះ ឝេឞំ ន វិលោកយេយុស្តទត៌្ហំ មូសា យាទ្ឫគ៑ អាវរណេន ស្វមុខម៑ អាច្ឆាទយត៑ វយំ តាទ្ឫក៑ ន កុម៌្មះ។
14 But their minds were hardened, for until this very day at the reading of the old covenant the same veil remains, because in Messiah it passes away.
តេឞាំ មនាំសិ កឋិនីភូតានិ យតស្តេឞាំ បឋនសមយេ ស បុរាតនោ និយមស្តេនាវរណេនាទ្យាបិ ប្រច្ឆន្នស្តិឞ្ឋតិ។
15 But to this day, when Moses is read, a veil lies on their heart.
តច្ច ន ទូរីភវតិ យតះ ខ្រីឞ្ដេនៃវ តត៑ លុប្យតេ។ មូសសះ ឝាស្ត្រស្យ បាឋសមយេៜទ្យាបិ តេឞាំ មនាំសិ តេនាវរណេន ប្រច្ឆាទ្យន្តេ។
16 But whenever one turns to the Lord, the veil is taken away.
កិន្តុ ប្រភុំ ប្រតិ មនសិ បរាវ្ឫត្តេ តទ៑ អាវរណំ ទូរីការិឞ្យតេ។
17 Now the Lord is the Spirit and where the Spirit of the Lord is, there is liberty.
យះ ប្រភុះ ស ឯវ ស អាត្មា យត្រ ច ប្រភោរាត្មា តត្រៃវ មុក្តិះ។
18 But we all, with unveiled face looking as in a mirror the glory of the Lord, are transformed into the same image from glory to glory, even as from the Lord, the Spirit.
វយញ្ច សវ៌្វេៜនាច្ឆាទិតេនាស្យេន ប្រភោស្តេជសះ ប្រតិពិម្ពំ គ្ឫហ្លន្ត អាត្មស្វរូបេណ ប្រភុនា រូបាន្តរីក្ឫតា វទ៌្ធមានតេជោយុក្តាំ តាមេវ ប្រតិមូត៌្តិំ ប្រាប្នុមះ។
