Romans 6
1 What should we say then? Should we continue in sin, that grace may abound?
ਪ੍ਰਭੂਤਰੂਪੇਣ ਯਦ੍ ਅਨੁਗ੍ਰਹਃ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਤੇ ਤਦਰ੍ਥੰ ਪਾਪੇ ਤਿਸ਼਼੍ਠਾਮ ਇਤਿ ਵਾਕ੍ਯੰ ਕਿੰ ਵਯੰ ਵਦਿਸ਼਼੍ਯਾਮਃ? ਤੰਨ ਭਵਤੁ|
2 Absolutely not. We who died to sin, how could we live in it any longer?
ਪਾਪੰ ਪ੍ਰਤਿ ਮ੍ਰੁʼਤਾ ਵਯੰ ਪੁਨਸ੍ਤਸ੍ਮਿਨ੍ ਕਥਮ੍ ਜੀਵਿਸ਼਼੍ਯਾਮਃ?
3 Or do you not know that all we who were baptized into Christ Jesus were baptized into his death?
ਵਯੰ ਯਾਵਨ੍ਤੋ ਲੋਕਾ ਯੀਸ਼ੁਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟੇ ਮੱਜਿਤਾ ਅਭਵਾਮ ਤਾਵਨ੍ਤ ਏਵ ਤਸ੍ਯ ਮਰਣੇ ਮੱਜਿਤਾ ਇਤਿ ਕਿੰ ਯੂਯੰ ਨ ਜਾਨੀਥ?
4 We were buried therefore with him through baptism to death, that just like Christ was raised from the dead through the glory of the Father, so we also might walk in newness of life.
ਤਤੋ ਯਥਾ ਪਿਤੁਃ ਪਰਾਕ੍ਰਮੇਣ ਸ਼੍ਮਸ਼ਾਨਾਤ੍ ਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟ ਉੱਥਾਪਿਤਸ੍ਤਥਾ ਵਯਮਪਿ ਯਤ੍ ਨੂਤਨਜੀਵਿਨ ਇਵਾਚਰਾਮਸ੍ਤਦਰ੍ਥੰ ਮੱਜਨੇਨ ਤੇਨ ਸਾਰ੍ੱਧੰ ਮ੍ਰੁʼਤ੍ਯੁਰੂਪੇ ਸ਼੍ਮਸ਼ਾਨੇ ਸੰਸ੍ਥਾਪਿਤਾਃ|
5 For if we have become united with him in the likeness of his death, we will also be part of his resurrection;
ਅਪਰੰ ਵਯੰ ਯਦਿ ਤੇਨ ਸੰਯੁਕ੍ਤਾਃ ਸਨ੍ਤਃ ਸ ਇਵ ਮਰਣਭਾਗਿਨੋ ਜਾਤਾਸ੍ਤਰ੍ਹਿ ਸ ਇਵੋੱਥਾਨਭਾਗਿਨੋ(ਅ)ਪਿ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਾਮਃ|
6 knowing this, that our old self was crucified with him, that the body of sin might be done away with, so that we would no longer be in bondage to sin.
ਵਯੰ ਯਤ੍ ਪਾਪਸ੍ਯ ਦਾਸਾਃ ਪੁਨ ਰ੍ਨ ਭਵਾਮਸ੍ਤਦਰ੍ਥਮ੍ ਅਸ੍ਮਾਕੰ ਪਾਪਰੂਪਸ਼ਰੀਰਸ੍ਯ ਵਿਨਾਸ਼ਾਰ੍ਥਮ੍ ਅਸ੍ਮਾਕੰ ਪੁਰਾਤਨਪੁਰੁਸ਼਼ਸ੍ਤੇਨ ਸਾਕੰ ਕ੍ਰੁਸ਼ੇ(ਅ)ਹਨ੍ਯਤੇਤਿ ਵਯੰ ਜਾਨੀਮਃ|
7 For he who has died has been freed from sin.
ਯੋ ਹਤਃ ਸ ਪਾਪਾਤ੍ ਮੁਕ੍ਤ ਏਵ|
8 But if we died with Christ, we believe that we will also live with him;
ਅਤਏਵ ਯਦਿ ਵਯੰ ਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟੇਨ ਸਾਰ੍ੱਧਮ੍ ਅਹਨ੍ਯਾਮਹਿ ਤਰ੍ਹਿ ਪੁਨਰਪਿ ਤੇਨ ਸਹਿਤਾ ਜੀਵਿਸ਼਼੍ਯਾਮ ਇਤ੍ਯਤ੍ਰਾਸ੍ਮਾਕੰ ਵਿਸ਼੍ਵਾਸੋ ਵਿਦ੍ਯਤੇ|
9 knowing that Christ, being raised from the dead, dies no more. Death no more has dominion over him.
ਯਤਃ ਸ਼੍ਮਸ਼ਾਨਾਦ੍ ਉੱਥਾਪਿਤਃ ਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟੋ ਪੁਨ ਰ੍ਨ ਮ੍ਰਿਯਤ ਇਤਿ ਵਯੰ ਜਾਨੀਮਃ| ਤਸ੍ਮਿਨ੍ ਕੋਪ੍ਯਧਿਕਾਰੋ ਮ੍ਰੁʼਤ੍ਯੋ ਰ੍ਨਾਸ੍ਤਿ|
10 For the death that he died, he died to sin one time; but the life that he lives, he lives to God.
ਅਪਰਞ੍ਚ ਸ ਯਦ੍ ਅਮ੍ਰਿਯਤ ਤੇਨੈਕਦਾ ਪਾਪਮ੍ ਉੱਦਿਸ਼੍ਯਾਮ੍ਰਿਯਤ, ਯੱਚ ਜੀਵਤਿ ਤੇਨੇਸ਼੍ਵਰਮ੍ ਉੱਦਿਸ਼੍ਯ ਜੀਵਤਿ;
11 In the same way, consider yourselves dead to sin, but alive to God in Christ Jesus.
ਤਦ੍ਵਦ੍ ਯੂਯਮਪਿ ਸ੍ਵਾਨ੍ ਪਾਪਮ੍ ਉੱਦਿਸ਼੍ਯ ਮ੍ਰੁʼਤਾਨ੍ ਅਸ੍ਮਾਕੰ ਪ੍ਰਭੁਣਾ ਯੀਸ਼ੁਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟੇਨੇਸ਼੍ਵਰਮ੍ ਉੱਦਿਸ਼੍ਯ ਜੀਵਨ੍ਤੋ ਜਾਨੀਤ|
12 Therefore do not let sin reign in your mortal body, that you should obey it in its lusts.
ਅਪਰਞ੍ਚ ਕੁਤ੍ਸਿਤਾਭਿਲਾਸ਼਼ਾਨ੍ ਪੂਰਯਿਤੁੰ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਮਰ੍ਤ੍ਯਦੇਹੇਸ਼਼ੁ ਪਾਪਮ੍ ਆਧਿਪਤ੍ਯੰ ਨ ਕਰੋਤੁ|
13 Neither present your members to sin as instruments of unrighteousness, but present yourselves to God, as alive from the dead, and your members as instruments of righteousness to God.
ਅਪਰੰ ਸ੍ਵੰ ਸ੍ਵਮ੍ ਅਙ੍ਗਮ੍ ਅਧਰ੍ੰਮਸ੍ਯਾਸ੍ਤ੍ਰੰ ਕ੍ਰੁʼਤ੍ਵਾ ਪਾਪਸੇਵਾਯਾਂ ਨ ਸਮਰ੍ਪਯਤ, ਕਿਨ੍ਤੁ ਸ਼੍ਮਸ਼ਾਨਾਦ੍ ਉੱਥਿਤਾਨਿਵ ਸ੍ਵਾਨ੍ ਈਸ਼੍ਵਰੇ ਸਮਰ੍ਪਯਤ ਸ੍ਵਾਨ੍ਯਙ੍ਗਾਨਿ ਚ ਧਰ੍ੰਮਾਸ੍ਤ੍ਰਸ੍ਵਰੂਪਾਣੀਸ਼੍ਵਰਮ੍ ਉੱਦਿਸ਼੍ਯ ਸਮਰ੍ਪਯਤ|
14 For sin will not have dominion over you. For you are not under law, but under grace.
ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕਮ੍ ਉਪਰਿ ਪਾਪਸ੍ਯਾਧਿਪਤ੍ਯੰ ਪੁਨ ਰ੍ਨ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਤਿ, ਯਸ੍ਮਾਦ੍ ਯੂਯੰ ਵ੍ਯਵਸ੍ਥਾਯਾ ਅਨਾਯੱਤਾ ਅਨੁਗ੍ਰਹਸ੍ਯ ਚਾਯੱਤਾ ਅਭਵਤ|
15 What then? Should we sin because we are not under law, but under grace? Absolutely not.
ਕਿਨ੍ਤੁ ਵਯੰ ਵ੍ਯਵਸ੍ਥਾਯਾ ਅਨਾਯੱਤਾ ਅਨੁਗ੍ਰਹਸ੍ਯ ਚਾਯੱਤਾ ਅਭਵਾਮ, ਇਤਿ ਕਾਰਣਾਤ੍ ਕਿੰ ਪਾਪੰ ਕਰਿਸ਼਼੍ਯਾਮਃ? ਤੰਨ ਭਵਤੁ|
16 Do you not know that when you present yourselves to someone as obedient slaves, you are slaves of the one whom you obey, whether of sin, which leads to death, or of obedience, which leads to righteousness?
ਯਤੋ ਮ੍ਰੁʼਤਿਜਨਕੰ ਪਾਪੰ ਪੁਣ੍ਯਜਨਕੰ ਨਿਦੇਸ਼ਾਚਰਣਞ੍ਚੈਤਯੋਰ੍ਦ੍ਵਯੋ ਰ੍ਯਸ੍ਮਿਨ੍ ਆਜ੍ਞਾਪਾਲਨਾਰ੍ਥੰ ਭ੍ਰੁʼਤ੍ਯਾਨਿਵ ਸ੍ਵਾਨ੍ ਸਮਰ੍ਪਯਥ, ਤਸ੍ਯੈਵ ਭ੍ਰੁʼਤ੍ਯਾ ਭਵਥ, ਏਤਤ੍ ਕਿੰ ਯੂਯੰ ਨ ਜਾਨੀਥ?
17 But thanks be to God, that, whereas you were slaves of sin, you became obedient from the heart to that form of teaching to which you were entrusted.
ਅਪਰਞ੍ਚ ਪੂਰ੍ੱਵੰ ਯੂਯੰ ਪਾਪਸ੍ਯ ਭ੍ਰੁʼਤ੍ਯਾ ਆਸ੍ਤੇਤਿ ਸਤ੍ਯੰ ਕਿਨ੍ਤੁ ਯਸ੍ਯਾਂ ਸ਼ਿਕ੍ਸ਼਼ਾਰੂਪਾਯਾਂ ਮੂਸ਼਼ਾਯਾਂ ਨਿਕ੍ਸ਼਼ਿਪ੍ਤਾ ਅਭਵਤ ਤਸ੍ਯਾ ਆਕ੍ਰੁʼਤਿੰ ਮਨੋਭਿ ਰ੍ਲਬ੍ਧਵਨ੍ਤ ਇਤਿ ਕਾਰਣਾਦ੍ ਈਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਧਨ੍ਯਵਾਦੋ ਭਵਤੁ|
18 Being made free from sin, you became slaves of righteousness.
ਇੱਥੰ ਯੂਯੰ ਪਾਪਸੇਵਾਤੋ ਮੁਕ੍ਤਾਃ ਸਨ੍ਤੋ ਧਰ੍ੰਮਸ੍ਯ ਭ੍ਰੁʼਤ੍ਯਾ ਜਾਤਾਃ|
19 I speak in human terms because of the weakness of your flesh, for as you presented your members as slaves to uncleanness and to wickedness upon wickedness, even so now present your members as slaves to righteousness for sanctification.
ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਸ਼ਾਰੀਰਿਕ੍ਯਾ ਦੁਰ੍ੱਬਲਤਾਯਾ ਹੇਤੋ ਰ੍ਮਾਨਵਵਦ੍ ਅਹਮ੍ ਏਤਦ੍ ਬ੍ਰਵੀਮਿ; ਪੁਨਃ ਪੁਨਰਧਰ੍ੰਮਕਰਣਾਰ੍ਥੰ ਯਦ੍ਵਤ੍ ਪੂਰ੍ੱਵੰ ਪਾਪਾਮੇਧ੍ਯਯੋ ਰ੍ਭ੍ਰੁʼਤ੍ਯਤ੍ਵੇ ਨਿਜਾਙ੍ਗਾਨਿ ਸਮਾਰ੍ਪਯਤ ਤਦ੍ਵਦ੍ ਇਦਾਨੀਂ ਸਾਧੁਕਰ੍ੰਮਕਰਣਾਰ੍ਥੰ ਧਰ੍ੰਮਸ੍ਯ ਭ੍ਰੁʼਤ੍ਯਤ੍ਵੇ ਨਿਜਾਙ੍ਗਾਨਿ ਸਮਰ੍ਪਯਤ|
20 For when you were slaves of sin, you were free in regard to righteousness.
ਯਦਾ ਯੂਯੰ ਪਾਪਸ੍ਯ ਭ੍ਰੁʼਤ੍ਯਾ ਆਸ੍ਤ ਤਦਾ ਧਰ੍ੰਮਸ੍ਯ ਨਾਯੱਤਾ ਆਸ੍ਤ|
21 What fruit then did you have at that time in the things of which you are now ashamed? For the end of those things is death.
ਤਰ੍ਹਿ ਯਾਨਿ ਕਰ੍ੰਮਾਣਿ ਯੂਯਮ੍ ਇਦਾਨੀਂ ਲੱਜਾਜਨਕਾਨਿ ਬੁਧ੍ਯਧ੍ਵੇ ਪੂਰ੍ੱਵੰ ਤੈ ਰ੍ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਕੋ ਲਾਭ ਆਸੀਤ੍? ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਕਰ੍ੰਮਣਾਂ ਫਲੰ ਮਰਣਮੇਵ|
22 But now, being made free from sin, and having become slaves of God, you have your fruit of sanctification, and the result of everlasting life. (aiōnios g166)
ਕਿਨ੍ਤੁ ਸਾਮ੍ਪ੍ਰਤੰ ਯੂਯੰ ਪਾਪਸੇਵਾਤੋ ਮੁਕ੍ਤਾਃ ਸਨ੍ਤ ਈਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਭ੍ਰੁʼਤ੍ਯਾ(ਅ)ਭਵਤ ਤਸ੍ਮਾਦ੍ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਪਵਿਤ੍ਰਤ੍ਵਰੂਪੰ ਲਭ੍ਯਮ੍ ਅਨਨ੍ਤਜੀਵਨਰੂਪਞ੍ਚ ਫਲਮ੍ ਆਸ੍ਤੇ| (aiōnios g166)
