Job 27
1 Job again took up his parable, and said,
Аюп баянини давамлаштуруп мундақ деди: —
2 "As God lives, who has taken away my right, Shaddai, who has made my soul bitter.
«Мениң һәққимни тартивалған Тәңриниң һаяти билән, Җенимни ағритқан Һәммигә Қадирниң һәққи билән қәсәм қилимәнки,
3 (For the length of my life is still in me, and the spirit of God is in my nostrils);
Тенимдә нәпәс болсила, Тәңриниң бәргән Роһи димиғимда турсила,
4 surely my lips shall not speak unrighteousness, neither shall my tongue utter deceit.
Ләвлиримдин һәққанийсиз сөзләр чиқмайду, Тилим алдамчилиқ билән һеч шивирлимайду!
5 Far be it from me that I should justify you. Until I die I will not put away my integrity from me.
Силәрниңкини тоғра дейиш мәндин жирақ турсун! Җеним чиққанға қәдәр дуруслуғумни өзүмдин айримаймән!
6 I hold fast to my righteousness, and will not let it go. My conscience will not accuse me as long as I live.
Адиллиғимни чиң тутуверимән, уни қоюп бәрмәймән, Виҗданим яшиған һеч бир күнүмдә мени әйиплимисун!
7 "Let my enemy be as the wicked. Let him who rises up against me be as the unrighteous.
Мениң дүшминим рәзилләргә охшаш болсун, Маңа қарши чиққанлар һәққанийсиз дәп қаралсун.
8 For what is the hope of the godless, when he is cut off, when God takes away his life?
Чүнки Тәңри иплас адәмни үзүп ташлиғанда, Униң җенини алғанда, Униң йәнә немә үмүти қалар?
9 Will God hear his cry when trouble comes on him?
Балаю-апәт уни бесип чүшкәндә, Тәңри униң налә-пәрядини аңламду?
10 Will he delight himself in Shaddai, and call on God at all times?
У Һәммигә Қадирдин сөйүнәмду? У һәрдайим Тәңригә илтиҗа қилаламду?
11 I will teach you about the hand of God. That which is with Shaddai will I not conceal.
Мән Тәңриниң қолиниң қилғанлири тоғрисида силәргә мәлумат берәй; Һәммигә Қадирда немә барлиғини йошуруп жүрмәймән.
12 Look, all of you have seen it yourselves; why then have you become altogether vain?
Мана силәр аллибурун буларни көрүп чиқтиңлар; Силәр немишкә ашундақ пүтүнләй қуруқ хияллиқ болуп қалдиңлар?
13 "This is the portion of a wicked man with God, the heritage of oppressors, which they receive from Shaddai.
Рәзил адәмләрниң Тәңри бекиткән ақивити шундақки, Зораванларниң Һәммигә Қадирдин алидиған несивиси шундақки: —
14 If his children are multiplied, it is for the sword. His offspring shall not be satisfied with bread.
Униң балилири көпәйсә, қиличлиниш үчүнла көпийиду; Униң пәрзәнтлириниң нени йетишмәйду.
15 Those who remain of him shall be buried in death. His widows shall make no lamentation.
Униң өзидин кейин қалған адәмлири өлүм билән беваситә дәпнә қилиниду, Буниң билән қалған тул хотунлири матәм тутмайду.
16 Though he heap up silver as the dust, and prepare clothing as the clay;
У күмүчләрни топа-чаңдәк жиғип догилисиму, Кийим-кечәкләрни лайдәк көп жиғсиму,
17 he may prepare it, but the just shall put it on, and the innocent shall divide the silver.
Буларниң һәммисини тәйярлисиму, Бирақ кийимләрни һәққанийлар кийиду; Бигуналарму күмүчләрни бөлүшиду.
18 He builds his house as the moth, as a booth which the watchman makes.
Униң ясиған өйи пәрваниниң ғозисидәк, Үзүмзарниң күзәтчиси өзигә салған кәпидәк бош болиду.
19 He lies down rich, but he shall not do so again. He opens his eyes, and it is gone.
У бай болуп йетип дәм алғини билән, Бирақ әң ахирқи қетим келидуки, Көзини ачқанда, әнди түгәштим дәйду.
20 Terrors overtake him like waters. A storm steals him away in the night.
Вәһимиләр кәлкүндәк бешиға келиду; Кәчтә қара қуюн уни чаңгилиға алиду.
21 The east wind carries him away, and he departs. It sweeps him out of his place.
Шәриқ шамили уни учуруп кетиду; Шиддәт билән уни орнидин елип жираққа етип ташлайду.
22 For it hurls at him, and does not spare, as he flees away from his hand.
Боран уни һеч айимай, бешиға урулиду; У униң чаңгилидин қутулуш үчүн һә дәп уруниду;
23 Men shall clap their hands at him, and shall hiss him out of his place.
Бирақ [шамал] униңға қарап чавак чалиду, Уни орнидин «уш-уш» қилип қоғливетиду».
