< Romans 12 >

1 Therefore I urge you, brothers, by the mercies of God, to present your bodies a living sacrifice, holy, acceptable to God, which is your reasonable service.
زندگی مسیحی لهذا‌ای برادران شما را به رحمتهای خدا استدعا می‌کنم که بدنهای خود راقربانی زنده مقدس پسندیده خدا بگذرانید که عبادت معقول شما است.۱
2 And do not be conformed to this world, but be transformed by the renewing of your mind, so that you may prove what is the good, well-pleasing, and perfect will of God. (aiōn g165)
و همشکل این جهان مشوید بلکه به تازگی ذهن خود صورت خود راتبدیل دهید تا شما دریافت کنید که اراده نیکوی پسندیده کامل خدا چیست. (aiōn g165)۲
3 For I say, through the grace that was given me, to everyone among you, not to think of himself more highly than he ought to think; but to think reasonably, as God has apportioned to each person a measure of faith.
زیرا به آن فیضی که به من عطا شده است، هریکی از شما را می‌گویم که فکرهای بلندتر ازآنچه شایسته است مکنید بلکه به اعتدال فکرنمایید، به اندازه آن بهره ایمان که خدا به هر کس قسمت فرموده است.۳
4 For even as we have many members in one body, and all the members do not have the same function,
زیرا همچنان‌که در یک بدن اعضای بسیار داریم و هر عضوی را یک کارنیست،۴
5 so we, who are many, are one body in Meshikha, and individually members one of another.
همچنین ما که بسیاریم، یک جسدهستیم در مسیح، اما فرد اعضای یکدیگر.۵
6 Having gifts differing according to the grace that was given to us, if prophecy, let us prophesy according to the proportion of our faith;
پس چون نعمتهای مختلف داریم بحسب فیضی که به ما داده شد، خواه نبوت برحسب موافقت ایمان،۶
7 or service, let us give ourselves to service; or he who teaches, to his teaching;
یا خدمت در خدمت گذاری، یا معلم در تعلیم،۷
8 or he who exhorts, to his exhorting: he who gives, let him do it with liberality; he who rules, with diligence; he who shows mercy, with cheerfulness.
یا واعظ در موعظه، یا بخشنده به سخاوت، یاپیشوا به اجتهاد، یا رحم کننده به‌سرور.۸
9 Let love be without hypocrisy. Abhor that which is evil. Cling to that which is good.
محبت بی‌ریا باشد. از بدی نفرت کنید و به نیکویی بپیوندید.۹
10 In love of the brothers be tenderly affectionate one to another; outdo one another in showing honor;
با محبت برادرانه یکدیگر رادوست دارید و هر یک دیگری را بیشتر از خوداکرام بنماید.۱۰
11 not lagging in diligence; fervent in spirit; serving the Lord;
در اجتهاد کاهلی نورزید و درروح سرگرم شده، خداوند را خدمت نمایید.۱۱
12 rejoicing in hope; enduring in troubles; continuing steadfastly in prayer;
در امید مسرور و در مصیبت صابر و در دعامواظب باشید.۱۲
13 contributing to the needs of the saints; given to hospitality.
مشارکت در احتیاجات مقدسین کنید و در مهمانداری ساعی باشید.۱۳
14 Bless those who persecute you; bless, and do not curse.
برکت بطلبید بر آنانی که بر شما جفا کنند؛ برکت بطلبید و لعن مکنید.۱۴
15 Rejoice with those who rejoice. Weep with those who weep.
خوشی کنید باخوشحالان و ماتم نمایید با ماتمیان.۱۵
16 Be of the same mind one toward another. Do not be arrogant, but associate with the humble. Do not be wise in your own conceits.
برای یکدیگر همان فکر داشته باشید و در چیزهای بلند فکر مکنید بلکه با ذلیلان مدارا نمایید و خودرا دانا مشمارید.۱۶
17 Repay no one evil for evil. Respect what is honorable in the sight of all people.
هیچ‌کس را به عوض بدی بدی مرسانید. پیش جمیع مردم تدارک کارهای نیکو بینید.۱۷
18 If it is possible, as much as it is up to you, be at peace with all people.
اگر ممکن است بقدر قوه خود باجمیع خلق به صلح بکوشید.۱۸
19 Do not seek revenge yourselves, beloved, but leave room for the wrath. For it is written, "Vengeance belongs to me; I will repay, says the Lord."
‌ای محبوبان انتقام خود را مکشید بلکه خشم را مهلت دهید، زیرا مکتوب است «خداوند می‌گوید که انتقام ازآن من است من جزا خواهم داد.»۱۹
20 Therefore "If your enemy is hungry, feed him. If he is thirsty, give him a drink; for by doing this you will heap coals of fire on his head."
پس «اگردشمن تو گرسنه باشد، او را سیر کن و اگر تشنه است، سیرابش نما زیرا اگر چنین کنی اخگرهای آتش بر سرش خواهی انباشت.»۲۰
21 Do not be overcome by evil, but overcome evil with good.
مغلوب بدی مشو بلکه بدی را به نیکویی مغلوب ساز.۲۱

< Romans 12 >