Psalms 137

1 By the rivers of Babylon, there we sat down. Yes, we wept, when we remembered Zion.

Babil ırmakları kıyısında oturup Siyon'u andıkça ağladık;

2 On the willows in its midst, we hung up our harps.

Çevredeki kavaklara Lirlerimizi astık.

3 For there, those who led us captive asked us for songs. Those who tormented us demanded songs of joy: "Sing us one of the songs of Zion."

Çünkü orada bizi tutsak edenler bizden ezgiler, Bize zulmedenler bizden şenlik istiyor, “Siyon ezgilerinden birini okuyun bize!” diyorlardı.

4 How can we sing the LORD's song in a foreign land?

Nasıl okuyabiliriz RAB'bin ezgisini El toprağında?

5 If I forget you, Jerusalem, let my right hand be forgotten.

Ey Yeruşalim, seni unutursam, Sağ elim kurusun.

6 Let my tongue stick to the roof of my mouth if I do not remember you; if I do not prefer Jerusalem above my chief joy.

Seni anmaz, Yeruşalim'i en büyük sevincimden üstün tutmazsam, Dilim damağıma yapışsın!

7 Remember, LORD, against the descendants of Edom, the day of Jerusalem; who said, "Raze it. Raze it even to its foundation."

Yeruşalim'in düştüğü gün, “Yıkın onu, yıkın temellerine kadar!” Diyen Edomlular'ın tavrını anımsa, ya RAB.

8 Daughter of Babylon, doomed to destruction, he will be blessed who rewards you, as you have served us.

Ey sen, yıkılası Babil kızı, Bize yaptıklarını Sana ödetecek olana ne mutlu!

9 Blessed shall he be who takes and dashes your little ones against the rock.

Ne mutlu senin yavrularını tutup Kayalarda parçalayacak insana!