< Job 6 >

1 Then Job answered,
ئەیوبیش وەڵامی دایەوە:
2 "Oh that my anguish were weighed, and all my calamity laid in the balances.
«خۆزگە دەتوانرا خەم و پەژارەکەم بکێشن و هەموو دەرد و بەڵاکەم بخەنە تای تەرازووەوە!
3 For now it would be heavier than the sand of the seas, therefore have my words been rash.
بێگومان لە لمی دەریا قورستر دەبوو، لەبەر ئەوە بە هەڵەشەیی قسەم کرد.
4 For the arrows of Shaddai are within me. My spirit drinks up their poison. The terrors of God set themselves in array against me.
تیرەکانی خودای هەرە بەتوانا لە مندان و ڕۆحم لە ژەهراوەکەیان دەخواتەوە؛ بەڵا تۆقێنەرەکانی خودا لە دژی من ڕیزیان بەستووە.
5 Does the wild donkey bray when he has grass? Or does the ox low over his fodder?
ئایا کەرەکێوی کە گیای هەبێت دەزەڕێنێت، یان گا لەسەر ئالیکەکەی دەقۆڕێنێت؟
6 Can that which has no flavor be eaten without salt? Or is there any taste in the white of an egg?
ئایا خواردنێکی بێ تام بەبێ خوێ دەخورێت، یان لینجاوی پاڵپینە تامی هەیە؟
7 My soul refuses to touch them. They are as loathsome food to me.
من قێز لەو خواردنانە دەکەمەوە، نەفسم ڕەتیان دەکاتەوە دەستیان لێ بدەم.
8 "Oh that I might have my request, that God would grant the thing that I long for,
«خۆزگە داواکارییەکەم دەهاتە دی و ئەوەی چاوەڕێم دەکرد خودا پێی دەدام،
9 even that it would please God to crush me; that he would let loose his hand, and cut me off.
کە خودا ڕازی بێت وردوخاشم بکات و دەستی لێم بکاتەوە تاوەکو ژیانم ببڕێتەوە!
10 Be it still my consolation, yes, let me exult in pain that doesn't spare, that I have not denied the words of the Holy One.
هەرچەندە ئازارەکانم دەستم لێ ناپارێزن، بەڵام هەتا ئێستاش دڵنەواییەکەم ئەمەیە، کە نکۆڵیم لە وشەکانی خودا پیرۆزەکە نەکردووە.
11 What is my strength, that I should wait? What is my end, that I should be patient?
«هێزی من چییە هەتا چاوەڕوان بم و کۆتاییم چییە هەتا دانبەخۆمدا بگرم؟
12 Is my strength the strength of stones? Or is my flesh of bronze?
ئایا هێزم هێزی بەردە؟ یان گۆشتم بڕۆنزە؟
13 Isn't it that I have no help in me, That wisdom is driven quite from me?
سەرکەوتن لە من دوورکەوتووەتەوە، ئایا هیچ لە دەسەڵاتی مندا هەیە؟
14 "To the despairing, kindness should be shown from his friend; even to him who forsakes the fear of Shaddai.
«ئەگەر کەسێک خۆشەویستی بۆ هاوڕێکەی دەرنەبڕێت، ئەوا ڕێزی خودای هەرە بەتواناشی نەگرتووە.
15 My brothers have dealt deceitfully as a brook, as the channel of brooks that pass away;
بەڵام براکانم وەک جۆگەی ئاو پشتیان لێکردم، وەک جۆگەی ناو دۆڵەکان پڕن و بەسەر کەنارەکانیاندا دەڕژێن.
16 Which are black by reason of the ice, in which the snow hides itself.
کاتێک لێڵن لەبەر شەختە بەفر تێیاندا دەتوێتەوە،
17 In the dry season, they vanish. When it is hot, they are consumed out of their place.
بەڵام کە دەڕۆن کۆتاییان پێ دێت، کە گەرما داهات لە شوێنی خۆیان وشک دەبن.
18 The caravans that travel beside them turn aside. They go up into the waste, and perish.
کاروانەکان لە ڕێگای خۆیان لا دەدەن، دەچنە ناو چۆڵەوانی و لەناودەچن.
19 The caravans of Tema looked. The companies of Sheba waited for them.
کاروانەکانی تێما بۆی دەگەڕێن، بازرگانەکانی شەبا هیوادارن کە بیدۆزنەوە،
20 They were distressed because they were confident. They came there, and were confounded.
کە هاتنە لای بێ ئومێد بوون، بێزار بوون، چونکە متمانەیان پێی کردبوو.
21 For now you are nothing. You see a terror, and are afraid.
ئێستا ئێوەش وەک ئەوتان لێهاتووە، سوودتان نییە، بینیتان کە چیم بەسەرهاتووە ئێوە تۆقین.
22 Did I say, 'Give to me?' or, 'Offer a present for me from your substance?'
ئایا هیچ کاتێک پێم گوتن:”لە پێناوی من شتێک بدەن، بە سامانی خۆتان بمکڕنەوە،
23 or, 'Deliver me from the adversary's hand?' or, 'Redeem me from the hand of the oppressors?'
لە دەستی دوژمن دەربازم بکەن، لە دەستی ستەمکار بمکڕنەوە؟“
24 "Teach me, and I will hold my peace. Cause me to understand wherein I have erred.
«فێرم بکەن، من بێدەنگ دەبم، تێمبگەیەنن لە چ شتێک گومڕا بووم!
25 How forcible are words of uprightness. But your reproof, what does it reprove?
ئای، قسەی ڕاست چەند بریندارکەرە! بەڵام ئەو بەڵگانەی کە دەیانهێننەوە چی دەسەلمێنن؟
26 Do you intend to reprove words, seeing that the speeches of one who is desperate are as wind?
ئایا لەسەر قسەکانم سەرزەنشتم دەکەن، ئەوەی دەیڵێم بە با دەڕوات؟
27 Yes, you would even cast lots for the fatherless, and make merchandise of your friend.
بەڵکو ئێوە هەتیو دەفرۆشن و چاڵ بۆ هاوڕێی خۆتان هەڵدەکەنن.
28 Now therefore be pleased to look at me, for surely I shall not lie to your face.
«ئێستا باش تێم بڕوانن، چونکە من لە ڕووی ئێوەدا درۆ ناکەم.
29 Please return. Let there be no injustice. Yes, return again. My cause is righteous.
تکایە پاشگەز بنەوە! ستەمم لێ مەکەن، ئەگینا ڕاستودروستییەکەم دەخەنە گومانەوە.
30 Is there injustice on my tongue? Can't my taste discern mischievous things?
ئایا بەدکاری لەسەر زاری منە، یان زمانم تامی خراپەکاری جیا ناکاتەوە؟

< Job 6 >