Luke 2
1 In those days Augustus Caesar issued an edict for a census of the whole inhabited world.
അപരഞ്ച തസ്മിൻ കാലേ രാജ്യസ്യ സർവ്വേഷാം ലോകാനാം നാമാനി ലേഖയിതുമ് അഗസ്തകൈസര ആജ്ഞാപയാമാസ|
2 This was the first census, When Quirinius was governor of Syria.
തദനുസാരേണ കുരീണിയനാമനി സുരിയാദേശസ്യ ശാസകേ സതി നാമലേഖനം പ്രാരേഭേ|
3 And every one went to be registered, each to the town to which he belonged.
അതോ ഹേതോ ർനാമ ലേഖിതും സർവ്വേ ജനാഃ സ്വീയം സ്വീയം നഗരം ജഗ്മുഃ|
4 And Joseph also went up from Galilee, out of the city if Nazareth, into Judea, to David’s town of Bethlehem, because he was of the house and family of David.
തദാനീം യൂഷഫ് നാമ ലേഖിതും വാഗ്ദത്തയാ സ്വഭാര്യ്യയാ ഗർബ്ഭവത്യാ മരിയമാ സഹ സ്വയം ദായൂദഃ സജാതിവംശ ഇതി കാരണാദ് ഗാലീൽപ്രദേശസ്യ നാസരത്നഗരാദ്
5 He went to be registered along with Mary, who was espoused to him, and was pregnant.
യിഹൂദാപ്രദേശസ്യ ബൈത്ലേഹമാഖ്യം ദായൂദ്നഗരം ജഗാമ|
6 But while they were there the days were fulfilled for her delivery.
അന്യച്ച തത്ര സ്ഥാനേ തയോസ്തിഷ്ഠതോഃ സതോ ർമരിയമഃ പ്രസൂതികാല ഉപസ്ഥിതേ
7 And she gave birth to her firstborn son; and she wrapped him in swaddling clothes, and laid him in a manger because there was no room for them in the inn.
സാ തം പ്രഥമസുതം പ്രാസോഷ്ട കിന്തു തസ്മിൻ വാസഗൃഹേ സ്ഥാനാഭാവാദ് ബാലകം വസ്ത്രേണ വേഷ്ടയിത്വാ ഗോശാലായാം സ്ഥാപയാമാസ|
8 And there were in the same country shepherds abiding in the fields, keeping watch over their flocks by night.
അനന്തരം യേ കിയന്തോ മേഷപാലകാഃ സ്വമേഷവ്രജരക്ഷായൈ തത്പ്രദേശേ സ്ഥിത്വാ രജന്യാം പ്രാന്തരേ പ്രഹരിണഃ കർമ്മ കുർവ്വന്തി,
9 When suddenly an angel of the Lord stood by them, and the glory of the Lord shone round them; and they feared with a great fear. The angel said to them.
തേഷാം സമീപം പരമേശ്വരസ്യ ദൂത ആഗത്യോപതസ്ഥൗ; തദാ ചതുഷ്പാർശ്വേ പരമേശ്വരസ്യ തേജസഃ പ്രകാശിതത്വാത് തേഽതിശശങ്കിരേ|
10 "Have no fear, for behold, I bring you good tidings of great joy, which shall be for all the people.
തദാ സ ദൂത ഉവാച മാ ഭൈഷ്ട പശ്യതാദ്യ ദായൂദഃ പുരേ യുഷ്മന്നിമിത്തം ത്രാതാ പ്രഭുഃ ഖ്രീഷ്ടോഽജനിഷ്ട,
11 "For unto you born this day in there is born in David’s town a Saviour, who is the Anointed Lord.
സർവ്വേഷാം ലോകാനാം മഹാനന്ദജനകമ് ഇമം മങ്ഗലവൃത്താന്തം യുഷ്മാൻ ജ്ഞാപയാമി|
12 "And this is a sign to you; You shall find the babe wrapped in swaddling-clothes lying in a manger."
യൂയം (തത്സ്ഥാനം ഗത്വാ) വസ്ത്രവേഷ്ടിതം തം ബാലകം ഗോശാലായാം ശയനം ദ്രക്ഷ്യഥ യുഷ്മാൻ പ്രതീദം ചിഹ്നം ഭവിഷ്യതി|
13 And suddenly there was with the angel a multitude of the Heavenly army praising God and saying,
ദൂത ഇമാം കഥാം കഥിതവതി തത്രാകസ്മാത് സ്വർഗീയാഃ പൃതനാ ആഗത്യ കഥാമ് ഇമാം കഥയിത്വേശ്വരസ്യ ഗുണാനന്വവാദിഷുഃ, യഥാ,
14 "Glory to God in the highest, And in earth peace among men who please him"
സർവ്വോർദ്വ്വസ്ഥൈരീശ്വരസ്യ മഹിമാ സമ്പ്രകാശ്യതാം| ശാന്തിർഭൂയാത് പൃഥിവ്യാസ്തു സന്തോഷശ്ച നരാൻ പ്രതി||
15 Now when the angels had left them, and gone away to heaven, the shepherds said to one to another, "Let us go now even to Bethlehem, and see this saying which has come to pass, which the Lord has made known to us."
തതഃ പരം തേഷാം സന്നിധേ ർദൂതഗണേ സ്വർഗം ഗതേ മേഷപാലകാഃ പരസ്പരമ് അവേചൻ ആഗച്ഛത പ്രഭുഃ പരമേശ്വരോ യാം ഘടനാം ജ്ഞാപിതവാൻ തസ്യാ യാഥര്യം ജ്ഞാതും വയമധുനാ ബൈത്ലേഹമ്പുരം യാമഃ|
16 so they made haste, and came and found Mary and Joseph, and the babe lying in the manger.
പശ്ചാത് തേ തൂർണം വ്രജിത്വാ മരിയമം യൂഷഫം ഗോശാലായാം ശയനം ബാലകഞ്ച ദദൃശുഃ|
17 When they had seen, they made known about the words which had been spoken to them concerning the child.
ഇത്ഥം ദൃഷ്ട്വാ ബാലകസ്യാർഥേ പ്രോക്താം സർവ്വകഥാം തേ പ്രാചാരയാഞ്ചക്രുഃ|
18 And all who heard it were astonished at the things which were told to them by the shepherds.
തതോ യേ ലോകാ മേഷരക്ഷകാണാം വദനേഭ്യസ്താം വാർത്താം ശുശ്രുവുസ്തേ മഹാശ്ചര്യ്യം മേനിരേ|
19 But Mary treasured up all those words, Often pondering on on them in her heart.
കിന്തു മരിയമ് ഏതത്സർവ്വഘടനാനാം താത്പര്യ്യം വിവിച്യ മനസി സ്ഥാപയാമാസ|
20 And the shepherds returned, glorifying God and praising him for all those things that they had seen and heard, even as it was told to them.
തത്പശ്ചാദ് ദൂതവിജ്ഞപ്താനുരൂപം ശ്രുത്വാ ദൃഷ്ട്വാ ച മേഷപാലകാ ഈശ്വരസ്യ ഗുണാനുവാദം ധന്യവാദഞ്ച കുർവ്വാണാഃ പരാവൃത്യ യയുഃ|
21 When eight days had passed, and the time had come to circumcise him, he was called Jesus, the name given him by the angel before his conception in the womb.
അഥ ബാലകസ്യ ത്വക്ഛേദനകാലേഽഷ്ടമദിവസേ സമുപസ്ഥിതേ തസ്യ ഗർബ്ഭസ്ഥിതേഃ പുർവ്വം സ്വർഗീയദൂതോ യഥാജ്ഞാപയത് തദനുരൂപം തേ തന്നാമധേയം യീശുരിതി ചക്രിരേ|
22 And when the days for purification according to the law of Moses had passed, they took him up to Jerusalem, to present him to the Lord,
തതഃ പരം മൂസാലിഖിതവ്യവസ്ഥായാ അനുസാരേണ മരിയമഃ ശുചിത്വകാല ഉപസ്ഥിതേ,
23 as it is written in the law of Moses, Every firstborn male shall be called holy to the Lord.
"പ്രഥമജഃ സർവ്വഃ പുരുഷസന്താനഃ പരമേശ്വരേ സമർപ്യതാം," ഇതി പരമേശ്വരസ്യ വ്യവസ്ഥയാ
24 And they also offered a sacrifice as commanded in the Law of the Lord A pair of turtle-doves or two young pigeons.
യീശും പരമേശ്വരേ സമർപയിതുമ് ശാസ്ത്രീയവിധ്യുക്തം കപോതദ്വയം പാരാവതശാവകദ്വയം വാ ബലിം ദാതും തേ തം ഗൃഹീത്വാ യിരൂശാലമമ് ആയയുഃ|
25 Now there was in Jerusalem a man whose name was Simeon. He was righteous and devout, and was waiting for the consolation of Israel. The Holy Spirit was upon him.
യിരൂശാലമ്പുരനിവാസീ ശിമിയോന്നാമാ ധാർമ്മിക ഏക ആസീത് സ ഇസ്രായേലഃ സാന്ത്വനാമപേക്ഷ്യ തസ്ഥൗ കിഞ്ച പവിത്ര ആത്മാ തസ്മിന്നാവിർഭൂതഃ|
26 Now it has been revealed to him by the Holy Spirit that he should not see death, before he had seen the Lord’s Christ.
അപരം പ്രഭുണാ പരമേശ്വരേണാഭിഷിക്തേ ത്രാതരി ത്വയാ ന ദൃഷ്ടേ ത്വം ന മരിഷ്യസീതി വാക്യം പവിത്രേണ ആത്മനാ തസ്മ പ്രാകഥ്യത|
27 And he came into the Temple, led by the Spirit. and when his parents brought in the child Jesus, to do for him according to the custom of the law,
അപരഞ്ച യദാ യീശോഃ പിതാ മാതാ ച തദർഥം വ്യവസ്ഥാനുരൂപം കർമ്മ കർത്തും തം മന്ദിരമ് ആനിന്യതുസ്തദാ
28 he took him up in his arms and blessed God and said,
ശിമിയോൻ ആത്മന ആകർഷണേന മന്ദിരമാഗത്യ തം ക്രോഡേ നിധായ ഈശ്വരസ്യ ധന്യവാദം കൃത്വാ കഥയാമാസ, യഥാ,
29 "Now lettest thou thy slave depart, O Master; according to thy word in peace,
ഹേ പ്രഭോ തവ ദാസോയം നിജവാക്യാനുസാരതഃ| ഇദാനീന്തു സകല്യാണോ ഭവതാ സംവിസൃജ്യതാമ്|
30 "Because my eyes had seen the salvation,
യതഃ സകലദേശസ്യ ദീപ്തയേ ദീപ്തിരൂപകം|
31 "Which thou hast prepared before the face of all peoples;
ഇസ്രായേലീയലോകസ്യ മഹാഗൗരവരൂപകം|
32 "A light for the unveiling of the Gentiles And the glory of thy people Israel."
യം ത്രായകം ജനാനാന്തു സമ്മുഖേ ത്വമജീജനഃ| സഏവ വിദ്യതേഽസ്മാകം ധ്രവം നയനനഗോചരേ||
33 And while his father and mother were marveling at the words that were spoken concerning him, Simeon blessed them and said to Mary, his mother.
തദാനീം തേനോക്താ ഏതാഃ സകലാഃ കഥാഃ ശ്രുത്വാ തസ്യ മാതാ യൂഷഫ് ച വിസ്മയം മേനാതേ|
34 "Behold this child is set for the falling and rising up of many in Israel, and for a sign which is spoken against.
തതഃ പരം ശിമിയോൻ തേഭ്യ ആശിഷം ദത്ത്വാ തന്മാതരം മരിയമമ് ഉവാച, പശ്യ ഇസ്രായേലോ വംശമധ്യേ ബഹൂനാം പാതനായോത്ഥാപനായ ച തഥാ വിരോധപാത്രം ഭവിതും, ബഹൂനാം ഗുപ്തമനോഗതാനാം പ്രകടീകരണായ ബാലകോയം നിയുക്തോസ്തി|
35 Yea, and a sword shall pierce through your own soul also, that the thoughts out of many hearts may be revealed."
തസ്മാത് തവാപി പ്രാണാഃ ശൂലേന വ്യത്സ്യന്തേ|
36 There was one Anna, a prophetess, the daughter of Phanuel, of the tribe of Asher. She was advanced in age, having lived with her husband seven years, after her girlhood,
അപരഞ്ച ആശേരസ്യ വംശീയഫിനൂയേലോ ദുഹിതാ ഹന്നാഖ്യാ അതിജരതീ ഭവിഷ്യദ്വാദിന്യേകാ യാ വിവാഹാത് പരം സപ്ത വത്സരാൻ പത്യാ സഹ ന്യവസത് തതോ വിധവാ ഭൂത്വാ ചതുരശീതിവർഷവയഃപര്യ്യനതം
37 and then being a widow even for fourscore and four years. She departed not from the temple, but worshiped with the fasting and prayer, night and day.
മന്ദിരേ സ്ഥിത്വാ പ്രാർഥനോപവാസൈർദിവാനിശമ് ഈശ്വരമ് അസേവത സാപി സ്ത്രീ തസ്മിൻ സമയേ മന്ദിരമാഗത്യ
38 She came up at that very hour, and gave thanks to God, and spoke of the child to all who were looking for the redemption of Jerusalem.
പരമേശ്വരസ്യ ധന്യവാദം ചകാര, യിരൂശാലമ്പുരവാസിനോ യാവന്തോ ലോകാ മുക്തിമപേക്ഷ്യ സ്ഥിതാസ്താൻ യീശോർവൃത്താന്തം ജ്ഞാപയാമാസ|
39 As soon as all that the law required had been done, they returned to Galilee to their own town, Nazareth.
ഇത്ഥം പരമേശ്വരസ്യ വ്യവസ്ഥാനുസാരേണ സർവ്വേഷു കർമ്മസു കൃതേഷു തൗ പുനശ്ച ഗാലീലോ നാസരത്നാമകം നിജനഗരം പ്രതസ്ഥാതേ|
40 And the child grew and became strong, becoming full of wisdom, and the grace of God was upon him.
തത്പശ്ചാദ് ബാലകഃ ശരീരേണ വൃദ്ധിമേത്യ ജ്ഞാനേന പരിപൂർണ ആത്മനാ ശക്തിമാംശ്ച ഭവിതുമാരേഭേ തഥാ തസ്മിൻ ഈശ്വരാനുഗ്രഹോ ബഭൂവ|
41 Now his parents were accustomed to go up to Jerusalem every year at the feast of the Passover.
തസ്യ പിതാ മാതാ ച പ്രതിവർഷം നിസ്താരോത്സവസമയേ യിരൂശാലമമ് അഗച്ഛതാമ്|
42 And when he was twelve years old they went up, as was customary, at the time of the feast
അപരഞ്ച യീശൗ ദ്വാദശവർഷവയസ്കേ സതി തൗ പർവ്വസമയസ്യ രീത്യനുസാരേണ യിരൂശാലമം ഗത്വാ
43 After spending the full number of days they started home, but the boy Jesus remained behind in Jerusalem. Joseph and his mother did not know this,
പാർവ്വണം സമ്പാദ്യ പുനരപി വ്യാഘുയ്യ യാതഃ കിന്തു യീശുർബാലകോ യിരൂശാലമി തിഷ്ഠതി| യൂഷഫ് തന്മാതാ ച തദ് അവിദിത്വാ
44 but supposed that he was in the company, and went a days journey. Then they hunted for him among his kinsfolk and acquaintance;
സ സങ്ഗിഭിഃ സഹ വിദ്യത ഏതച്ച ബുദ്വ്വാ ദിനൈകഗമ്യമാർഗം ജഗ്മതുഃ| കിന്തു ശേഷേ ജ്ഞാതിബന്ധൂനാം സമീപേ മൃഗയിത്വാ തദുദ്ദേശമപ്രാപ്യ
45 and when they did not find him they returned to Jerusalem, making anxious inquiry for him.
തൗ പുനരപി യിരൂശാലമമ് പരാവൃത്യാഗത്യ തം മൃഗയാഞ്ചക്രതുഃ|
46 On the third day they found him sitting in the Temple, among the Rabbis, both listening to them and asking questions.
അഥ ദിനത്രയാത് പരം പണ്ഡിതാനാം മധ്യേ തേഷാം കഥാഃ ശൃണ്വൻ തത്ത്വം പൃച്ഛംശ്ച മന്ദിരേ സമുപവിഷ്ടഃ സ താഭ്യാം ദൃഷ്ടഃ|
47 All that heard him were amazed at his understanding and his answers.
തദാ തസ്യ ബുദ്ധ്യാ പ്രത്യുത്തരൈശ്ച സർവ്വേ ശ്രോതാരോ വിസ്മയമാപദ്യന്തേ|
48 When they saw him they were astonished, and his mother said to him "Child, why have you treated us so? Behold your father and I have been looking for you in anguish."
താദൃശം ദൃഷ്ട്വാ തസ്യ ജനകോ ജനനീ ച ചമച്ചക്രതുഃ കിഞ്ച തസ്യ മാതാ തമവദത്, ഹേ പുത്ര, കഥമാവാം പ്രതീത്ഥം സമാചരസ്ത്വമ്? പശ്യ തവ പിതാഹഞ്ച ശോകാകുലൗ സന്തൗ ത്വാമന്വിച്ഛാവഃ സ്മ|
49 He answered, "Why is it that you have been looking for me, did you not realize that I had to be in my Father’s house?"
തതഃ സോവദത് കുതോ മാമ് അന്വൈച്ഛതം? പിതുർഗൃഹേ മയാ സ്ഥാതവ്യമ് ഏതത് കിം യുവാഭ്യാം ന ജ്ഞായതേ?
50 But they did not understand the words that he spoke to them.
കിന്തു തൗ തസ്യൈതദ്വാക്യസ്യ താത്പര്യ്യം ബോദ്ധും നാശക്നുതാം|
51 Then he went down with them, and came to Nazareth, and he was always obedient to them. But his mother kept treasuring up all these incidents in her hearts.
തതഃ പരം സ താഭ്യാം സഹ നാസരതം ഗത്വാ തയോർവശീഭൂതസ്തസ്ഥൗ കിന്തു സർവ്വാ ഏതാഃ കഥാസ്തസ്യ മാതാ മനസി സ്ഥാപയാമാസ|
52 And Jesus was ever advancing in wisdom and in status and in favor with God and man.
അഥ യീശോ ർബുദ്ധിഃ ശരീരഞ്ച തഥാ തസ്മിൻ ഈശ്വരസ്യ മാനവാനാഞ്ചാനുഗ്രഹോ വർദ്ധിതുമ് ആരേഭേ|
