Hebrews 9
1 Now even the first covenant had its ordinances of public worship, and its sanctuary, a material one.
ஸ ப்ரத²மோ நியம ஆராத⁴நாயா விவித⁴ரீதிபி⁴ரைஹிகபவித்ரஸ்தா²நேந ச விஸி²ஷ்ட ஆஸீத்|
2 For a tent was built, the outer one called the Holy Place, in which were the lamp and the table and the loaves of the Presence;
யதோ தூ³ஷ்யமேகம்’ நிரமீயத தஸ்ய ப்ரத²மகோஷ்ட²ஸ்ய நாம பவித்ரஸ்தா²நமித்யாஸீத் தத்ர தீ³பவ்ரு’க்ஷோ போ⁴ஜநாஸநம்’ த³ர்ஸ²நீயபூபாநாம்’ ஸ்²ரேணீ சாஸீத்|
3 and behind the second veil was the tent called the Holy of Holies.
தத்பஸ்²சாத்³ த்³விதீயாயாஸ்திரஷ்கரிண்யா அப்⁴யந்தரே (அ)திபவித்ரஸ்தா²நமிதிநாமகம்’ கோஷ்ட²மாஸீத்,
4 In it was the golden altar of incense, and also the Ark of the Covenant covered all over with gold, in which was a golden pot holding the manna, and Aaron’s rod that budded, and the tables of the covenant;
தத்ர ச ஸுவர்ணமயோ தூ⁴பாதா⁴ர: பரித: ஸுவர்ணமண்டி³தா நியமமஞ்ஜூஷா சாஸீத் தந்மத்⁴யே மாந்நாயா: ஸுவர்ணக⁴டோ ஹாரோணஸ்ய மஞ்ஜரிதத³ண்ட³ஸ்தக்ஷிதௌ நியமப்ரஸ்தரௌ,
5 while above it, overshadowing the mercy-seat, were the cherubim of glory. But I must not speak about these in detail.
தது³பரி ச கருணாஸநே சா²யாகாரிணௌ தேஜோமயௌ கிரூபா³வாஸ்தாம், ஏதேஷாம்’ விஸே²ஷவ்ரு’த்தாந்தகத²நாய நாயம்’ ஸமய: |
6 Such then were the arrangements. Into the outer tent the priests enter continually in the performance of their duties;
ஏதேஷ்வீத்³ரு’க் நிர்ம்மிதேஷு யாஜகா ஈஸ்²வரஸேவாம் அநுதிஷ்ட²நதோ தூ³ஷ்யஸ்ய ப்ரத²மகோஷ்ட²ம்’ நித்யம்’ ப்ரவிஸ²ந்தி|
7 but into the inner tent the high priest only goes alone, once a year, and that not without blood, which he offers for himself and for the ignorances of the people.
கிந்து த்³விதீயம்’ கோஷ்ட²ம்’ ப்ரதிவர்ஷம் ஏகக்ரு’த்வ ஏகாகிநா மஹாயாஜகேந ப்ரவிஸ்²யதே கிந்த்வாத்மநிமித்தம்’ லோகாநாம் அஜ்ஞாநக்ரு’தபாபாநாஞ்ச நிமித்தம் உத்ஸர்ஜ்ஜநீயம்’ ருதி⁴ரம் அநாதா³ய தேந ந ப்ரவிஸ்²யதே|
8 The Holy Spirit teaching by this that the way into the Holiest has not yet been disclosed while the first tent is still standing.
இத்யநேந பவித்ர ஆத்மா யத் ஜ்ஞாபயதி ததி³த³ம்’ தத் ப்ரத²மம்’ தூ³ஷ்யம்’ யாவத் திஷ்ட²தி தாவத் மஹாபவித்ரஸ்தா²நகா³மீ பந்தா² அப்ரகாஸி²தஸ்திஷ்ட²தி|
9 This is a parable, for the present time, according to which gifts and sacrifices are offered that are not able, as far as conscience is concerned, to perfect the worshiper;
தச்ச தூ³ஷ்யம்’ வர்த்தமாநஸமயஸ்ய த்³ரு’ஷ்டாந்த: , யதோ ஹேதோ: ஸாம்ப்ரதம்’ ஸம்’ஸோ²த⁴நகாலம்’ யாவத்³ யந்நிரூபிதம்’ தத³நுஸாராத் ஸேவாகாரிணோ மாநஸிகஸித்³தி⁴கரணே(அ)ஸமர்தா²பி⁴:
10 since they consist only in meats and drinks and various ablutions, carnal ordinances, imposed until the time of reformation.
கேவலம்’ கா²த்³யபேயேஷு விவித⁴மஜ்ஜநேஷு ச ஸா²ரீரிகரீதிபி⁴ ர்யுக்தாநி நைவேத்³யாநி ப³லிதா³நாநி ச ப⁴வந்தி|
11 But when Christ came, a High Priest of good things to come, he passed through the greater and more perfect tent not made with hands, that is to say, not of this material creation,
அபரம்’ பா⁴விமங்க³லாநாம்’ மஹாயாஜக: க்²ரீஷ்ட உபஸ்தா²யாஹஸ்தநிர்ம்மிதேநார்த²த ஏதத்ஸ்ரு’ஷ்டே ர்ப³ஹிர்பூ⁴தேந ஸ்²ரேஷ்டே²ந ஸித்³தே⁴ந ச தூ³ஷ்யேண க³த்வா
12 not taking the blood of goats and oxen, but his own blood, and entered once for all into the Holy Place, obtaining for us an eternal redemption. (aiōnios g166)
சா²கா³நாம்’ கோ³வத்ஸாநாம்’ வா ருதி⁴ரம் அநாதா³ய ஸ்வீயருதி⁴ரம் ஆதா³யைகக்ரு’த்வ ஏவ மஹாபவித்ரஸ்தா²நம்’ ப்ரவிஸ்²யாநந்தகாலிகாம்’ முக்திம்’ ப்ராப்தவாந்| (aiōnios g166)
13 For if the blood of bulls and goats and the ashes of a heifer sprinkled on those who have been defiled, sanctify to the cleansing of the flesh,
வ்ரு’ஷசா²கா³நாம்’ ருதி⁴ரேண க³வீப⁴ஸ்மந: ப்ரக்ஷேபேண ச யத்³யஸு²சிலோகா: ஸா²ரீரிஸு²சித்வாய பூயந்தே,
14 how much more shall the blood of Christ, who through his eternal spirit offered himself free from blemish to God, cleanse your conscience from dead works unto the service of an ever-living God! (aiōnios g166)
தர்ஹி கிம்’ மந்யத்⁴வே ய: ஸதா³தநேநாத்மநா நிஷ்கலங்கப³லிமிவ ஸ்வமேவேஸ்²வராய த³த்தவாந், தஸ்ய க்²ரீஷ்டஸ்ய ருதி⁴ரேண யுஷ்மாகம்’ மநாம்’ஸ்யமரேஸ்²வரஸ்ய ஸேவாயை கிம்’ ம்ரு’த்யுஜநகேப்⁴ய: கர்ம்மப்⁴யோ ந பவித்ரீகாரிஷ்யந்தே? (aiōnios g166)
15 And because of this he is the Mediator of a new testament, in order that, since a death has taken place to atone for offenses committed under the first testament, those who have been called may receive the promise of the eternal inheritance. (aiōnios g166)
ஸ நூதநநியமஸ்ய மத்⁴யஸ்தோ²(அ)ப⁴வத் தஸ்யாபி⁴ப்ராயோ(அ)யம்’ யத் ப்ரத²மநியமலங்க⁴நரூபபாபேப்⁴யோ ம்ரு’த்யுநா முக்தௌ ஜாதாயாம் ஆஹூதலோகா அநந்தகாலீயஸம்பத³: ப்ரதிஜ்ஞாப²லம்’ லபே⁴ரந்| (aiōnios g166)
16 For where there is a testament, there must also be brought forward in evidence the death of the testator.
யத்ர நியமோ ப⁴வதி தத்ர நியமஸாத⁴கஸ்ய ப³லே ர்ம்ரு’த்யுநா ப⁴விதவ்யம்’|
17 For a testament is only of force in case of the dead, being never valid so long as the testator lives.
யதோ ஹதேந ப³லிநா நியம: ஸ்தி²ரீப⁴வதி கிந்து நியமஸாத⁴கோ ப³லி ர்யாவத் ஜீவதி தாவத் நியமோ நிரர்த²கஸ்திஷ்ட²தி|
18 Accordingly we find that not without blood was the first testament enacted.
தஸ்மாத் ஸ பூர்வ்வநியமோ(அ)பி ருதி⁴ரபாதம்’ விநா ந ஸாதி⁴த: |
19 For after every commandment according to the law had been spoken by Moses to the people, he took the blood of calves and goats, and scarlet wool and hyssop, and sprinkled both the book itself and all the people.
ப²லத: ஸர்வ்வலோகாந் ப்ரதி வ்யவஸ்தா²நுஸாரேண ஸர்வ்வா ஆஜ்ஞா: கத²யித்வா மூஸா ஜலேந ஸிந்தூ³ரவர்ணலோம்நா ஏஷோவத்ரு’ணேந ச ஸார்த்³த⁴ம்’ கோ³வத்ஸாநாம்’ சா²கா³நாஞ்ச ருதி⁴ரம்’ க்³ரு’ஹீத்வா க்³ரந்தே² ஸர்வ்வலோகேஷு ச ப்ரக்ஷிப்ய ப³பா⁴ஷே,
20 saying, This is the blood of that testament which God commanded in regard to you.
யுஷ்மாந் அதீ⁴ஸ்²வரோ யம்’ நியமம்’ நிரூபிதவாந் தஸ்ய ருதி⁴ரமேதத்|
21 Moreover the tabernacle and all the vessels of service he sprinkled likewise, and indeed, according to the Law,
தத்³வத் ஸ தூ³ஷ்யே(அ)பி ஸேவார்த²கேஷு ஸர்வ்வபாத்ரேஷு ச ருதி⁴ரம்’ ப்ரக்ஷிப்தவாந்|
22 almost everything is purified by blood, and without the shedding of blood there is no remission of sins.
அபரம்’ வ்யவஸ்தா²நுஸாரேண ப்ராயஸ²: ஸர்வ்வாணி ருதி⁴ரேண பரிஷ்க்ரியந்தே ருதி⁴ரபாதம்’ விநா பாபமோசநம்’ ந ப⁴வதி ச|
23 While, then, it was necessary that the copies of the heavenly things should be cleansed by such sacrifices, the heavenly things themselves required nobler sacrifices than these.
அபரம்’ யாநி ஸ்வர்கீ³யவஸ்தூநாம்’ த்³ரு’ஷ்டாந்தாஸ்தேஷாம் ஏதை: பாவநம் ஆவஸ்²யகம் ஆஸீத் கிந்து ஸாக்ஷாத் ஸ்வர்கீ³யவஸ்தூநாம் ஏதேப்⁴ய: ஸ்²ரேஷ்டே² ர்ப³லிதா³நை: பாவநமாவஸ்²யகம்’|
24 For it was not into a Sanctuary made by hands, a mere type of the reality, that Christ entered, but he entered into heaven itself, now to appear in the very presence of God on our behalf.
யத: க்²ரீஷ்ட: ஸத்யபவித்ரஸ்தா²நஸ்ய த்³ரு’ஷ்டாந்தரூபம்’ ஹஸ்தக்ரு’தம்’ பவித்ரஸ்தா²நம்’ ந ப்ரவிஷ்டவாந் கிந்த்வஸ்மந்நிமித்தம் இதா³நீம் ஈஸ்²வரஸ்ய ஸாக்ஷாத்³ உபஸ்தா²தும்’ ஸ்வர்க³மேவ ப்ரவிஷ்ட: |
25 Nor did he enter to offer himself repeatedly, as the high priest entered into the sanctuary, year after year, with blood that was not his own;
யதா² ச மஹாயாஜக: ப்ரதிவர்ஷம்’ பரஸோ²ணிதமாதா³ய மஹாபவித்ரஸ்தா²நம்’ ப்ரவிஸ²தி ததா² க்²ரீஷ்டேந புந: புநராத்மோத்ஸர்கோ³ ந கர்த்தவ்ய: ,
26 (for in that case he would have needed to suffer repeatedly, ever since the foundation of the world; )but now, once for all, at the end of the ages, he has appeared to abolish sin, but the offering of himself. (aiōn g165)
கர்த்தவ்யே ஸதி ஜக³த: ஸ்ரு’ஷ்டிகாலமாரப்⁴ய ப³ஹுவாரம்’ தஸ்ய ம்ரு’த்யுபோ⁴க³ ஆவஸ்²யகோ(அ)ப⁴வத்; கிந்த்விதா³நீம்’ ஸ ஆத்மோத்ஸர்கே³ண பாபநாஸா²ர்த²ம் ஏகக்ரு’த்வோ ஜக³த: ஸே²ஷகாலே ப்ரசகாஸே²| (aiōn g165)
27 And since it is appointed to men once to die, and after that the judgment;
அபரம்’ யதா² மாநுஷஸ்யைகக்ரு’த்வோ மரணம்’ தத் பஸ்²சாத்³ விசாரோ நிரூபிதோ(அ)ஸ்தி,
28 so also the Christ, after being once for all offered to bear the sins of many, will appear a second time, without sin, to those who wait for him for salvation.
தத்³வத் க்²ரீஷ்டோ(அ)பி ப³ஹூநாம்’ பாபவஹநார்த²ம்’ ப³லிரூபேணைகக்ரு’த்வ உத்ஸஸ்ரு’ஜே, அபரம்’ த்³விதீயவாரம்’ பாபாத்³ பி⁴ந்ந: ஸந் யே தம்’ ப்ரதீக்ஷந்தே தேஷாம்’ பரித்ராணார்த²ம்’ த³ர்ஸ²நம்’ தா³ஸ்யதி|
