Luke 16
1 He said, likewise, to his disciples, A certain rich man had a steward, who was accused to him of wasting his estate.
അപരഞ്ച യീശുഃ ശിഷ്യേഭ്യോന്യാമേകാം കഥാം കഥയാമാസ കസ്യചിദ് ധനവതോ മനുഷ്യസ്യ ഗൃഹകാര്യ്യാധീശേ സമ്പത്തേരപവ്യയേഽപവാദിതേ സതി
2 Having, therefore, called him, he said, What is this that I hear of you? Render an account of your management, for you shall be steward no longer.
തസ്യ പ്രഭുസ്തമ് ആഹൂയ ജഗാദ, ത്വയി യാമിമാം കഥാം ശൃണോമി സാ കീദൃശീ? ത്വം ഗൃഹകാര്യ്യാധീശകർമ്മണോ ഗണനാം ദർശയ ഗൃഹകാര്യ്യാധീശപദേ ത്വം ന സ്ഥാസ്യസി|
3 And the steward said within himself, What shall I do? My master takes from me the stewardship; I can not dig, and am ashamed to beg.
തദാ സ ഗൃഹകാര്യ്യാധീശോ മനസാ ചിന്തയാമാസ, പ്രഭു ര്യദി മാം ഗൃഹകാര്യ്യാധീശപദാദ് ഭ്രംശയതി തർഹി കിം കരിഷ്യേഽഹം? മൃദം ഖനിതും മമ ശക്തി ർനാസ്തി ഭിക്ഷിതുഞ്ച ലജ്ജിഷ്യേഽഹം|
4 I am resolved what to do, that when I am discarded, there may be some who will receive me into their houses.
അതഏവ മയി ഗൃഹകാര്യ്യാധീശപദാത് ച്യുതേ സതി യഥാ ലോകാ മഹ്യമ് ആശ്രയം ദാസ്യന്തി തദർഥം യത്കർമ്മ മയാ കരണീയം തൻ നിർണീയതേ|
5 Having, therefore, sent severally for all his master's debtors, he asked one, How much do you owe my master?
പശ്ചാത് സ സ്വപ്രഭോരേകൈകമ് അധമർണമ് ആഹൂയ പ്രഥമം പപ്രച്ഛ, ത്വത്തോ മേ പ്രഭുണാ കതി പ്രാപ്യമ്?
6 He answered, A hundred baths of oil. Take back your bill, said the steward, sit down directly, and write fifty.
തതഃ സ ഉവാച, ഏകശതാഢകതൈലാനി; തദാ ഗൃഹകാര്യ്യാധീശഃ പ്രോവാച, തവ പത്രമാനീയ ശീഘ്രമുപവിശ്യ തത്ര പഞ്ചാശതം ലിഖ|
7 Then he asked another, How much do you owe? He answered, A hundred homers of wheat. Take back your bill, said he, and write eighty.
പശ്ചാദന്യമേകം പപ്രച്ഛ, ത്വത്തോ മേ പ്രഭുണാ കതി പ്രാപ്യമ്? തതഃ സോവാദീദ് ഏകശതാഢകഗോധൂമാഃ; തദാ സ കഥയാമാസ, തവ പത്രമാനീയ അശീതിം ലിഖ|
8 The master commended the prudence of the unjust steward; for the children of this world are more prudent in conducting their affairs, than the children of light. (aiōn g165)
തേനൈവ പ്രഭുസ്തമയഥാർഥകൃതമ് അധീശം തദ്ബുദ്ധിനൈപുണ്യാത് പ്രശശംസ; ഇത്ഥം ദീപ്തിരൂപസന്താനേഭ്യ ഏതത്സംസാരസ്യ സന്താനാ വർത്തമാനകാലേഽധികബുദ്ധിമന്തോ ഭവന്തി| (aiōn g165)
9 Therefore, I say to you, with the deceitful riches procure to yourself friends, who, after your discharge, may receive you into the eternal mansion. (aiōnios g166)
അതോ വദാമി യൂയമപ്യയഥാർഥേന ധനേന മിത്രാണി ലഭധ്വം തതോ യുഷ്മാസു പദഭ്രഷ്ടേഷ്വപി താനി ചിരകാലമ് ആശ്രയം ദാസ്യന്തി| (aiōnios g166)
10 Whoso is faithful in little is faithful also in much: and whoso is unjust in little, is unjust also in much.
യഃ കശ്ചിത് ക്ഷുദ്രേ കാര്യ്യേ വിശ്വാസ്യോ ഭവതി സ മഹതി കാര്യ്യേപി വിശ്വാസ്യോ ഭവതി, കിന്തു യഃ കശ്ചിത് ക്ഷുദ്രേ കാര്യ്യേഽവിശ്വാസ്യോ ഭവതി സ മഹതി കാര്യ്യേപ്യവിശ്വാസ്യോ ഭവതി|
11 If, therefore, you have not been honest in the deceitful, who will intrust you with the true riches?
അതഏവ അയഥാർഥേന ധനേന യദി യൂയമവിശ്വാസ്യാ ജാതാസ്തർഹി സത്യം ധനം യുഷ്മാകം കരേഷു കഃ സമർപയിഷ്യതി?
12 And if you have been unfaithful managers for another, who will give you anything to manage for yourselves?
യദി ച പരധനേന യൂയമ് അവിശ്വാസ്യാ ഭവഥ തർഹി യുഷ്മാകം സ്വകീയധനം യുഷ്മഭ്യം കോ ദാസ്യതി?
13 A servant can not serve two masters: for either he will hate one, and love the other; or, at least, will attend one, and neglect the other. You can not serve God and mammon.
കോപി ദാസ ഉഭൗ പ്രഭൂ സേവിതും ന ശക്നോതി, യത ഏകസ്മിൻ പ്രീയമാണോഽന്യസ്മിന്നപ്രീയതേ യദ്വാ ഏകം ജനം സമാദൃത്യ തദന്യം തുച്ഛീകരോതി തദ്വദ് യൂയമപി ധനേശ്വരൗ സേവിതും ന ശക്നുഥ|
14 When the Pharisees, who loved money, heard all these things, they ridiculed him.
തദൈതാഃ സർവ്വാഃ കഥാഃ ശ്രുത്വാ ലോഭിഫിരൂശിനസ്തമുപജഹസുഃ|
15 But he said to them, As for you, you make yourselves pass upon men for righteous, but God knows your hearts; for that which is admired of men is abhorred of God.
തതഃ സ ഉവാച, യൂയം മനുഷ്യാണാം നികടേ സ്വാൻ നിർദോഷാൻ ദർശയഥ കിന്തു യുഷ്മാകമ് അന്തഃകരണാനീശ്വരോ ജാനാതി, യത് മനുഷ്യാണാമ് അതി പ്രശംസ്യം തദ് ഈശ്വരസ്യ ഘൃണ്യം|
16 You had the law and the prophets till the coming of John, since whose time, the kingdom of God is announced, and every occupant enters it by force.
യോഹന ആഗമനപര്യ്യനതം യുഷ്മാകം സമീപേ വ്യവസ്ഥാഭവിഷ്യദ്വാദിനാം ലേഖനാനി ചാസൻ തതഃ പ്രഭൃതി ഈശ്വരരാജ്യസ്യ സുസംവാദഃ പ്രചരതി, ഏകൈകോ ലോകസ്തന്മധ്യം യത്നേന പ്രവിശതി ച|
17 But sooner shall heaven and earth perish, than one tittle of the law shall fail.
വരം നഭസഃ പൃഥിവ്യാശ്ച ലോപോ ഭവിഷ്യതി തഥാപി വ്യവസ്ഥായാ ഏകബിന്ദോരപി ലോപോ ന ഭവിഷ്യതി|
18 Whoever divorces his wife, and takes another, commits adultery; and whoever marries the divorced woman, commits adultery.
യഃ കശ്ചിത് സ്വീയാം ഭാര്യ്യാം വിഹായ സ്ത്രിയമന്യാം വിവഹതി സ പരദാരാൻ ഗച്ഛതി, യശ്ച താ ത്യക്താം നാരീം വിവഹതി സോപി പരദാരാന ഗച്ഛതി|
19 There was a certain rich man, that wore purple and fine linen, and feasted splendidly every day.
ഏകോ ധനീ മനുഷ്യഃ ശുക്ലാനി സൂക്ഷ്മാണി വസ്ത്രാണി പര്യ്യദധാത് പ്രതിദിനം പരിതോഷരൂപേണാഭുംക്താപിവച്ച|
20 There was also a poor man named Lazarus, covered with sores, that was laid at his gate,
സർവ്വാങ്ഗേ ക്ഷതയുക്ത ഇലിയാസരനാമാ കശ്ചിദ് ദരിദ്രസ്തസ്യ ധനവതോ ഭോജനപാത്രാത് പതിതമ് ഉച്ഛിഷ്ടം ഭോക്തും വാഞ്ഛൻ തസ്യ ദ്വാരേ പതിത്വാതിഷ്ഠത്;
21 and who was desirous to feed on the crumbs which fell from the rich man's table: yes, even the dogs came and licked his sores.
അഥ ശ്വാന ആഗത്യ തസ്യ ക്ഷതാന്യലിഹൻ|
22 It happened that the poor man died, and was conveyed by angels to Abraham's bosom: the rich man also died, and was buried.
കിയത്കാലാത്പരം സ ദരിദ്രഃ പ്രാണാൻ ജഹൗ; തതഃ സ്വർഗീയദൂതാസ്തം നീത്വാ ഇബ്രാഹീമഃ ക്രോഡ ഉപവേശയാമാസുഃ|
23 And in hades, being in torments, he looked up, and saw Abraham afar off, and Lazarus in his bosom, (Hadēs g86)
പശ്ചാത് സ ധനവാനപി മമാര, തം ശ്മശാനേ സ്ഥാപയാമാസുശ്ച; കിന്തു പരലോകേ സ വേദനാകുലഃ സൻ ഊർദ്ധ്വാം നിരീക്ഷ്യ ബഹുദൂരാദ് ഇബ്രാഹീമം തത്ക്രോഡ ഇലിയാസരഞ്ച വിലോക്യ രുവന്നുവാച; (Hadēs g86)
24 and cried, saying, Have pity on me, father Abraham, and send Lazarus to dip the tip of his finger in water, and cool my tongue; for I am tortured in this flame.
ഹേ പിതർ ഇബ്രാഹീമ് അനുഗൃഹ്യ അങ്ഗുല്യഗ്രഭാഗം ജലേ മജ്ജയിത്വാ മമ ജിഹ്വാം ശീതലാം കർത്തുമ് ഇലിയാസരം പ്രേരയ, യതോ വഹ്നിശിഖാതോഹം വ്യഥിതോസ്മി|
25 Abraham answered, Son, remember that you, in your lifetime, received good things, and Lazarus received evil things; but now he is in joy, and you are in torments.
തദാ ഇബ്രാഹീമ് ബഭാഷേ, ഹേ പുത്ര ത്വം ജീവൻ സമ്പദം പ്രാപ്തവാൻ ഇലിയാസരസ്തു വിപദം പ്രാപ്തവാൻ ഏതത് സ്മര, കിന്തു സമ്പ്രതി തസ്യ സുഖം തവ ച ദുഃഖം ഭവതി|
26 Besides, there lies a huge gulf between us and you, so that they who would pass hence to you, can not: neither can they pass to us, who would come thence.
അപരമപി യുഷ്മാകമ് അസ്മാകഞ്ച സ്ഥാനയോ ർമധ്യേ മഹദ്വിച്ഛേദോഽസ്തി തത ഏതത്സ്ഥാനസ്യ ലോകാസ്തത് സ്ഥാനം യാതും യദ്വാ തത്സ്ഥാനസ്യ ലോകാ ഏതത് സ്ഥാനമായാതും ന ശക്നുവന്തി|
27 The other replied, I entreat you, then, father, to send him to my father's house;
തദാ സ ഉക്തവാൻ, ഹേ പിതസ്തർഹി ത്വാം നിവേദയാമി മമ പിതു ർഗേഹേ യേ മമ പഞ്ച ഭ്രാതരഃ സന്തി
28 for I have five brothers, that he may admonish them, lest they also come into this place of torment.
തേ യഥൈതദ് യാതനാസ്ഥാനം നായാസ്യന്തി തഥാ മന്ത്രണാം ദാതും തേഷാം സമീപമ് ഇലിയാസരം പ്രേരയ|
29 Abraham answered, They have Moses and the prophets, let them hear them.
തത ഇബ്രാഹീമ് ഉവാച, മൂസാഭവിഷ്യദ്വാദിനാഞ്ച പുസ്തകാനി തേഷാം നികടേ സന്തി തേ തദ്വചനാനി മന്യന്താം|
30 Nay, said he, father Abraham, but if one went to them from the dead, they would reform.
തദാ സ നിവേദയാമാസ, ഹേ പിതർ ഇബ്രാഹീമ് ന തഥാ, കിന്തു യദി മൃതലോകാനാം കശ്ചിത് തേഷാം സമീപം യാതി തർഹി തേ മനാംസി വ്യാഘോടയിഷ്യന്തി|
31 Abraham replied, if they hear not Moses and the prophets, neither will they be persuaded though one should arise from the dead.
തത ഇബ്രാഹീമ് ജഗാദ, തേ യദി മൂസാഭവിഷ്യദ്വാദിനാഞ്ച വചനാനി ന മന്യന്തേ തർഹി മൃതലോകാനാം കസ്മിംശ്ചിദ് ഉത്ഥിതേപി തേ തസ്യ മന്ത്രണാം ന മംസ്യന്തേ|
