Zephaniah 2
1 Bend yourselves, indeed, bend, O nation not desired,
Жиғилиңлар, өзүңларни жиғиңлар, и номуссиз «ят әл»,
2 Before the bringing forth of a statute, The day has passed on as chaff, While the heat of the anger of YHWH has not yet come in on you, While [the] Day of the anger of YHWH has not yet come in on you,
Ярлиқ чиққичә, Күн топандәк тез өтүп кәткичә, Пәрвәрдигарниң аччиқ ғәзиви үстүңләргә чүшкичә, Пәрвәрдигарниң ғәзивини елип келидиған күн үстүңләргә чүшкичә,
3 Seek YHWH, all you humble of the land, Who have done His judgment, Seek righteousness, seek humility, It may be you are hidden in the Day of the anger of YHWH.
Пәрвәрдигарни издәңлар, и Униң һөкүмлирини ада қилған зиминдики кәмтәрләр; Һәққанийлиқни издәңлар, кәмтәрликни издәңлар; Еһтимал силәр Пәрвәрдигарниң ғәзиви болған күнидә панаһ тапқан болисиләр.
4 For Gaza is forsaken, And Ashkelon [is] for a desolation, Ashdod! At noon they cast her forth, And Ekron is rooted up.
Чүнки Газа ташланған болиду, Ашкелон вәйранә болиду; Улар Ашдодтикиләрни чүш болмайла һайдиветиду; Әкрон жулуп ташлиниду.
5 Behold! O inhabitants of the seacoast, Nation of the Cherethites, A word of YHWH [is] against you, Canaan, land of the Philistines, “And I have destroyed you without an inhabitant.”
Деңиз бойидикиләр, йәни Қерәт елидикиләргә вай! Пәрвәрдигарниң сөзи саңа қаршидур, и Қанаан, Филистийләрниң зимини! Аһаләң қалмиғичә Мән сени һалак қилимән.
6 And the seacoast has been habitations, Cottages [for] shepherds, and folds [for] a flock.
Деңиз бойи падичилар үчүн чимәнзар, Қой падилири үчүн қотанлар болиду;
7 And the coast has been for the remnant of the house of Judah, By them they have pleasure, In houses of Ashkelon they lie down at evening, For their God YHWH inspects them, And He has turned back [to] their captivity.
Деңиз бойи Йәһуда җәмәтиниң қалдиси егидарчилиғида болиду; Әшу йәрдә улар озуқлиниду; Ашкелонниң өйлиридә улар кәч киргәндә ятиду, Чүнки Пәрвәрдигар Худаси уларниң йениға берип улардин хәвәр елип, Уларни асарәттин азатлиққа ериштүриду.
8 “I have heard the reproach of Moab, And the revilings of the sons of Ammon, With which they reproached My people, And magnify [themselves] against their border.
Мән Моабниң дәшнимини, Аммонийларниң һақарәтлирини аңлидим; Улар шундақ қилип Мениң хәлқимни мазақ қилип, Уларниң чегаралирини паймал қилип махтинип кәтти.
9 Therefore, [as] I live,” A declaration of YHWH of Hosts, God of Israel, “Surely Moab is as Sodom, And the sons of Ammon as Gomorrah, An overrunning of nettles and salt-pits, And a desolation for all time. A remnant of My people seizes them, And a remnant of My nation inherits them.”
Шуңа Мән Өз һаятим билән қәсәм қилимәнки, — дәйду самави қошунларниң Сәрдари болған Пәрвәрдигар, Исраилниң Худаси, Моаб җәзмән худди Содомдәк, Аммонийлар худди Гоморрадәк болиду — Йәни чаққақлар вә шорлуқлар қапланған җай, дайим бир чөл-җәзирә болиду; Һәм хәлқимниң қалдиси улардин олҗа алиду, Қовмимниң қалғанлири буларға егә болиду.
10 This [is] to them for their arrogancy, Because they have reproached, And they magnify [themselves] against the people of YHWH of Hosts.
Уларниң тәкәббурлуғидин бу иш бешиға келиду, Чүнки улар самави қошунларниң Сәрдари болған Пәрвәрдигарниң хәлқини мазақ қилип махтинип кәтти.
11 Fearful [is] YHWH against them, For He made all gods of the land bare, And all islanders of the nations bow themselves to Him, Each from his place.
Пәрвәрдигар уларға дәһшәтлик болиду; Чүнки У йәр йүзидики бутларниң һәммисини қурутиветиду; Шуниң билән әлләр, барлиқ чәт аралдикиләр һәр бири өз җайида Униңға ибадәт қилиду.
12 “Also you, O Cushim, they [are] pierced of My sword.”
И Ефиопийләр, силәрму Мениң қиличим билән өлтүрүлисиләр.
13 And He stretches His hand against the north, And destroys Asshur, And He sets Nineveh for a desolation, A dry land like a wilderness.
У қолини созуп шималға тәккүзүп, Асурийәни һалак қилиду, Нинәвә шәһирини вәйранә, чөл-баявандәк қәһәтчилик җай қилиду.
14 And droves have crouched in her midst, Every beast of the nation, Both pelican and hedgehog lodge in her knobs, A voice sings at the window, “Destruction [is] at the threshold, For the cedar-work is exposed.”
Униң оттурисида чарва падилири, Шундақла һайванларниң һәр хиллири ятиду; Чөл һувқуши, чирқириғучи һувқушлар униң түврүк башлирида қониду; Деризилиридин сайрашлар аңлиниду; Босуғилирида вәйранилиқ туриду; Чүнки У буниң кедир яғач нәқишлирини очуқчилиқта қалдуриду;
15 This [is] the exulting city that is dwelling confidently, That is saying in her heart, “I [am], and there is none beside me,” How she has been for a desolation, A crouching-place for beasts, Everyone passing by her hisses, He shakes his hand!
Мана бу әндишисиз яшап кәлгүчи шат-хурам шәһәр, Көңлидә: «Мәнла бардурмән, мәндин башқа бири йоқтур» дегән шәһәр — У шунчилик бир вәйранә, һайванларниң бир қоналғуси болуп қалдиғу! Униңдин өтүватқанларниң һәммиси үшқиртиду, Қолини силкийду.
