Titus 1
1 Paul, a servant of God, and an apostle of Jesus Christ, according to the faith of the chosen ones of God, and an acknowledging of truth that [is] according to piety,
อนนฺตชีวนสฺยาศาโต ชาตายา อีศฺวรภกฺเต โรฺยคฺยสฺย สตฺยมตสฺย ยตฺ ตตฺวชฺญานํ ยศฺจ วิศฺวาส อีศฺวรสฺยาภิรุจิตโลไก รฺลภฺยเต ตทรฺถํ (aiōnios g166)
2 on hope of continuous life, which God, who does not lie, promised before times of ages (aiōnios g166)
ยีศุขฺรีษฺฏสฺย เปฺรริต อีศฺวรสฺย ทาส: เปาโล'หํ สาธารณวิศฺวาสาตฺ มม ปฺรกฺฤตํ ธรฺมฺมปุตฺรํ ตีตํ ปฺรติ ลิขมิฯ
3 (and He revealed His word in [His] own times), in preaching, which I was entrusted with, according to a charge of God our Savior,
นิษฺกปฏ อีศฺวร อาทิกาลาตฺ ปูรฺวฺวํ ตตฺ ชีวนํ ปฺรติชฺญาตวานฺ สฺวนิรูปิตสมเย จ โฆษณยา ตตฺ ปฺรกาศิตวานฺฯ
4 to Titus—true child according to a common faith: Grace, [[kindness, ]] peace, from God the Father and the Lord Jesus Christ our Savior!
มม ตฺราตุรีศฺวรสฺยาชฺญยา จ ตสฺย โฆษณํ มยิ สมรฺปิตมฺ อภูตฺฯ อสฺมากํ ตาต อีศฺวร: ปริตฺราตา ปฺรภุ รฺยีศุขฺรีษฺฏศฺจ ตุภฺยมฺ อนุคฺรหํ ทยำ ศานฺติญฺจ วิตรตุฯ
5 For this cause I left you in Crete, that you may arrange the things lacking, and may set elders down in every city, as I appointed to you,
ตฺวํ ยทฺ อสมฺปูรฺณการฺยฺยาณิ สมฺปูรเย รฺมทียาเทศาจฺจ ปฺรตินครํ ปฺราจีนคณานฺ นิโยชเยสฺตทรฺถมหํ ตฺวำ กฺรีตฺยุปทฺวีเป สฺถาปยิตฺวา คตวานฺฯ
6 if anyone is blameless, a husband of one wife, having believing children, not under accusation of riotous living or insubordinate—
ตสฺมาทฺ โย นโร 'นินฺทิต เอกสฺยา โยษิต: สฺวามี วิศฺวาสินามฺ อปจยสฺยาวาธฺยตฺวสฺย วา โทเษณาลิปฺตานาญฺจ สนฺตานานำ ชนโก ภวติ ส เอว โยคฺย: ฯ
7 for it is required of the overseer to be blameless, as God’s steward, not self-pleased, nor prone to anger, not given to wine, not an abuser, not given to shameful gain,
ยโต เหโตรทฺยกฺเษเณศฺวรสฺย คฺฤหาทฺยกฺเษเณวานินฺทนีเยน ภวิตวฺยํฯ เตน เสฺวจฺฉาจาริณา โกฺรธินา ปานาสกฺเตน ปฺรหารเกณ โลภินา วา น ภวิตวฺยํ
8 but a lover of strangers, a lover of [the] good, sober-minded, righteous, holy, self-controlled,
กินฺตฺวติถิเสวเกน สโลฺลกานุราคิณา วินีเตน นฺยาเยฺยน ธารฺมฺมิเกณ ชิเตนฺทฺริเยณ จ ภวิตวฺยํ,
9 holding—according to the teaching—to the steadfast word, that he may also be able to exhort in the sound teaching, and to convict the deniers;
อุปเทเศ จ วิศฺวสฺตํ วากฺยํ เตน ธาริตวฺยํ ยต: ส ยทฺ ยถารฺเถโนปเทเศน โลกานฺ วิเนตุํ วิฆฺนการิณศฺจ นิรุตฺตรานฺ กรฺตฺตุํ ศกฺนุยาตฺ ตทฺ อาวศฺยกํฯ
10 for there are many both insubordinate, vain-talkers, and mind-deceivers—especially those of the circumcision—
ยตเสฺต พหโว 'วาธฺยา อนรฺถกวากฺยวาทิน: ปฺรวญฺจกาศฺจ สนฺติ วิเศษตศฺฉินฺนตฺวจำ มเธฺย เกจิตฺ ตาทฺฤศา โลกา: สนฺติฯ
11 whose mouths must be covered, who overturn whole households, teaching what things it should not, for [the] sake of shameful gain.
เตษาญฺจ วาโคฺรธ อาวศฺยโก ยตเสฺต กุตฺสิตลาภสฺยาศยานุจิตานิ วากฺยานิ ศิกฺษยนฺโต นิขิลปริวาราณำ สุมตึ นาศยนฺติฯ
12 A certain one of them, a prophet of their own, said, “Cretans! Always liars, evil beasts, lazy bellies!”
เตษำ สฺวเทศีย เอโก ภวิษฺยทฺวาที วจนมิทมุกฺตวานฺ, ยถา, กฺรีตียมานวา: สรฺเวฺว สทา กาปฏฺยวาทิน: ฯ หึสฺรชนฺตุสมานาเสฺต 'ลสาศฺโจทรภารต: ๚
13 This testimony is true; for which cause convict them sharply, that they may be sound in the faith,
สากฺษฺยเมตตฺ ตถฺยํ, อโต เหโตสฺตฺวํ ตานฺ คาฒํ ภรฺตฺสย เต จ ยถา วิศฺวาเส สฺวสฺถา ภเวยุ
14 not giving heed to Jewish fables and commands of men, turning themselves away from the truth.
รฺยิหูทีโยปาขฺยาเนษุ สตฺยมตภฺรษฺฏานำ มานวานามฺ อาชฺญาสุ จ มนำสิ น นิเวศเยยุสฺตถาทิศฯ
15 All things, indeed, [are] pure to the pure, and nothing [is] pure to the defiled and unsteadfast, but even the mind and the conscience of them [is] defiled.
ศุจีนำ กฺฤเต สรฺวฺวาเณฺยว ศุจีนิ ภวนฺติ กินฺตุ กลงฺกิตานามฺ อวิศฺวาสินาญฺจ กฺฤเต ศุจิ กิมปิ น ภวติ ยตเสฺตษำ พุทฺธย: สํเวทาศฺจ กลงฺกิตา: สนฺติฯ
16 They profess to know God, but they deny [Him] by their works, being abominable, and disobedient, and disapproved to every good work.
อีศฺวรสฺย ชฺญานํ เต ปฺรติชานนฺติ กินฺตุ กรฺมฺมภิสฺตทฺ อนงฺคีกุรฺวฺวเต ยตเสฺต ครฺหิตา อนาชฺญาคฺราหิณ: สรฺวฺวสตฺกรฺมฺมณศฺจาโยคฺยา: สนฺติฯ
