Song of Solomon 7
1 As the chorus of “Mahanaim.” How beautiful were your feet with sandals, O daughter of Nadib. The turnings of your sides [are] as ornaments, Work of the hands of a craftsman.
Anian a nagpintas ti buya dagiti sakam kadagiti sandaliasmo, o anak a babai ti prinsipe! Maiyasping dagiti sukog ti patongmo kadagiti alahas, ti aramid dagiti ima iti nalaing a dumidisenio.
2 Your waist [is] a basin of roundness, It does not lack the mixture, Your body a heap of wheat, fenced with lilies,
Maiyasping ti pusegmo iti nagbukel a malukong; sapay koma ta saan daytoy a maibusan iti nagampor nga arak. Maiyasping ti buksitmo iti napenpen a trigo a napalikawkawan kadagiti lirio.
3 Your two breasts as two young ones, twins of a roe,
Kasla iti dua nga urbon a karnero a singin iti korso dagiti dua a susom.
4 Your neck as a tower of the ivory, Your eyes pools in Heshbon, near the Gate of Bath-Rabbim, Your face as a tower of Lebanon looking to Damascus,
Maiyasping ti tengngedmo iti torre ti marfil; Dagiti matam ket kasla kadagiti dan-aw idiay Hesbon iti igid ti ruangan ti Bat-Rabbim. Maiyasping ti agongmo iti torre idiay Libano a tumantannawag idiay Damasco.
5 Your head on you as Carmel, And the locks of your head as purple, The king is bound with the flowings!
Kasla iti Carmelo ti ulom; ti buok iti ulom ket nalidem a lila. Nakayawan ti ari kadagiti sallapidna.
6 How beautiful and how pleasant you have been, O love, in delights.
Anian a nagpintas ken nagimnaska, ay-ayatek, kadagiti pagragsakam!
7 This your stature has been like to a palm, And your breasts to clusters.
Ti tayagmo ket kasla iti kayo ti palma, ken dagiti susom ket kasla kadagiti raay ti bunga ti kayo.
8 I said, “Let me go up on the palm, Let me lay hold on its boughs,” Indeed, let your breasts now be as clusters of the vine, And the fragrance of your face as citrons,
Imbagak, “Kayatko nga ulien dayta a kayo ti palma; agkapetak kadagiti sangsangana.” Agbalin koma dagiti susom a kas kadagiti raay ti ubas, ken ti anges ti agongmo ket agbalin koma a kas kadagiti aprikot.
9 And your palate as the good wine—Flowing to my beloved in uprightness, Strengthening the lips of the aged!
Agbalin koma ti ngiwatmo a kas iti kaiimasan nga arak, nga in-inayad nga agay-ayus iti ay-ayatek, agay-ayus kadagiti bibig ken kadagiti ngipenta. Kasarsarita ti balasitang ti mangay-ayat kenkuana
10 I [am] my beloved’s, and on me [is] his desire.
Kukuanak ti ay-ayatek, ken tartarigagayannak.
11 Come, my beloved, we go forth to the field,
Umayka, ay-ayatek, mapanta idiay away; umianta nga agpatpatnag kadagiti barbario.
12 We lodge in the villages, we go early to the vineyards, We see if the vine has flourished, The sweet smelling-flower has opened. The pomegranates have blossomed, There I give to you my loves;
Agriingta a masapa tapno mapanta idiay kaubasan; kitaenta no nagrusingen dagiti puon ti ubas, no nagukraden dagiti sabongda, ken no agsabungen dagiti granada. Sadiay nga itedkonto ti ayatko kenka.
13 The mandrakes have given fragrance, And at our openings all pleasant things, New, indeed, old, my beloved, I laid up for you!
Agayamuom ti angot dagiti mandragoras; iti ridaw a paggigiananta ket adda dagiti amin a kita dagiti kasayaatan a bungbunga ti kayo, baro ken baak, nga indulinko para kenka, ay-ayatek.
