Romans 8

1 There is, then, now no condemnation to those in Christ Jesus, who walk not according to the flesh, but according to the Spirit;

യേ ജനാഃ ഖ്രീഷ്ടം യീശുമ് ആശ്രിത്യ ശാരീരികം നാചരന്ത ആത്മികമാചരന്തി തേഽധുനാ ദണ്ഡാർഹാ ന ഭവന്തി|

2 for the law of the Spirit of life in Christ Jesus set me free from the law of sin and of death;

ജീവനദായകസ്യാത്മനോ വ്യവസ്ഥാ ഖ്രീഷ്ടയീശുനാ പാപമരണയോ ർവ്യവസ്ഥാതോ മാമമോചയത്|

3 for what the Law was not able to do, in that it was weak through the flesh, God, His own Son having sent in the likeness of sinful flesh, and for sin, condemned sin in the flesh,

യസ്മാച്ഛാരീരസ്യ ദുർബ്ബലത്വാദ് വ്യവസ്ഥയാ യത് കർമ്മാസാധ്യമ് ഈശ്വരോ നിജപുത്രം പാപിശരീരരൂപം പാപനാശകബലിരൂപഞ്ച പ്രേഷ്യ തസ്യ ശരീരേ പാപസ്യ ദണ്ഡം കുർവ്വൻ തത്കർമ്മ സാധിതവാൻ|

4 that the righteousness of the Law may be fulfilled in us, who do not walk according to the flesh, but according to the Spirit.

തതഃ ശാരീരികം നാചരിത്വാസ്മാഭിരാത്മികമ് ആചരദ്ഭിർവ്യവസ്ഥാഗ്രന്ഥേ നിർദ്ദിഷ്ടാനി പുണ്യകർമ്മാണി സർവ്വാണി സാധ്യന്തേ|

5 For those who are according to the flesh, mind the things of the flesh; and those according to the Spirit, the things of the Spirit;

യേ ശാരീരികാചാരിണസ്തേ ശാരീരികാൻ വിഷയാൻ ഭാവയന്തി യേ ചാത്മികാചാരിണസ്തേ ആത്മനോ വിഷയാൻ ഭാവയന്തി|

6 for the mind of the flesh [is] death, and the mind of the Spirit—life and peace;

ശാരീരികഭാവസ്യ ഫലം മൃത്യുഃ കിഞ്ചാത്മികഭാവസ്യ ഫലേ ജീവനം ശാന്തിശ്ച|

7 because the mind of the flesh [is] enmity to God, for to the Law of God it does not subject itself,

യതഃ ശാരീരികഭാവ ഈശ്വരസ്യ വിരുദ്ധഃ ശത്രുതാഭാവ ഏവ സ ഈശ്വരസ്യ വ്യവസ്ഥായാ അധീനോ ന ഭവതി ഭവിതുഞ്ച ന ശക്നോതി|

8 for neither is it able; and those who are in the flesh are not able to please God.

ഏതസ്മാത് ശാരീരികാചാരിഷു തോഷ്ടുമ് ഈശ്വരേണ ന ശക്യം|

9 And you are not in the flesh, but in the Spirit, if indeed the Spirit of God dwells in you; and if anyone does not have the Spirit of Christ—this one is not His;

കിന്ത്വീശ്വരസ്യാത്മാ യദി യുഷ്മാകം മധ്യേ വസതി തർഹി യൂയം ശാരീരികാചാരിണോ ന സന്ത ആത്മികാചാരിണോ ഭവഥഃ| യസ്മിൻ തു ഖ്രീഷ്ടസ്യാത്മാ ന വിദ്യതേ സ തത്സമ്ഭവോ നഹി|

10 and if Christ [is] in you, the body, indeed, [is] dead because of sin, and the Spirit [is] life because of righteousness,

യദി ഖ്രീഷ്ടോ യുഷ്മാൻ അധിതിഷ്ഠതി തർഹി പാപമ് ഉദ്ദിശ്യ ശരീരം മൃതം കിന്തു പുണ്യമുദ്ദിശ്യാത്മാ ജീവതി|

11 and if the Spirit of Him who raised up Jesus out of the dead dwells in you, He who raised up the Christ out of the dead will also quicken your dying bodies, through His Spirit dwelling in you.

മൃതഗണാദ് യീശു ര്യേനോത്ഥാപിതസ്തസ്യാത്മാ യദി യുഷ്മന്മധ്യേ വസതി തർഹി മൃതഗണാത് ഖ്രീഷ്ടസ്യ സ ഉത്ഥാപയിതാ യുഷ്മന്മധ്യവാസിനാ സ്വകീയാത്മനാ യുഷ്മാകം മൃതദേഹാനപി പുന ർജീവയിഷ്യതി|

12 So, then, brothers, we are debtors, not to the flesh, to live according to the flesh;

ഹേ ഭ്രാതൃഗണ ശരീരസ്യ വയമധമർണാ ന ഭവാമോഽതഃ ശാരീരികാചാരോഽസ്മാഭി ർന കർത്തവ്യഃ|

13 for if according to the flesh you live, you are about to die; and if, by the Spirit, the deeds of the body you put to death, you will live;

യദി യൂയം ശരീരികാചാരിണോ ഭവേത തർഹി യുഷ്മാഭി ർമർത്തവ്യമേവ കിന്ത്വാത്മനാ യദി ശരീരകർമ്മാണി ഘാതയേത തർഹി ജീവിഷ്യഥ|

14 for as many as are led by the Spirit of God, these are the sons of God;

യതോ യാവന്തോ ലോകാ ഈശ്വരസ്യാത്മനാകൃഷ്യന്തേ തേ സർവ്വ ഈശ്വരസ്യ സന്താനാ ഭവന്തി|

15 for you did not receive a spirit of bondage again for fear, but you received [the] Spirit of adoption in which we cry, “Abba! Father!”

യൂയം പുനരപി ഭയജനകം ദാസ്യഭാവം ന പ്രാപ്താഃ കിന്തു യേന ഭാവേനേശ്വരം പിതഃ പിതരിതി പ്രോച്യ സമ്ബോധയഥ താദൃശം ദത്തകപുത്രത്വഭാവമ് പ്രാപ്നുത|

16 [This] One—the Spirit—testifies with our spirit, that we are children of God;

അപരഞ്ച വയമ് ഈശ്വരസ്യ സന്താനാ ഏതസ്മിൻ പവിത്ര ആത്മാ സ്വയമ് അസ്മാകമ് ആത്മാഭിഃ സാർദ്ധം പ്രമാണം ദദാതി|

17 and if children, also heirs, heirs, indeed, of God, and heirs together of Christ—if, indeed, we suffer together, that we may also be glorified together.

അതഏവ വയം യദി സന്താനാസ്തർഹ്യധികാരിണഃ, അർഥാദ് ഈശ്വരസ്യ സ്വത്ത്വാധികാരിണഃ ഖ്രീഷ്ടേന സഹാധികാരിണശ്ച ഭവാമഃ; അപരം തേന സാർദ്ധം യദി ദുഃഖഭാഗിനോ ഭവാമസ്തർഹി തസ്യ വിഭവസ്യാപി ഭാഗിനോ ഭവിഷ്യാമഃ|

18 For I reckon that the sufferings of the present time [are] not worthy [to be compared] with the glory about to be revealed in us;

കിന്ത്വസ്മാസു യോ ഭാവീവിഭവഃ പ്രകാശിഷ്യതേ തസ്യ സമീപേ വർത്തമാനകാലീനം ദുഃഖമഹം തൃണായ മന്യേ|

19 for the earnest looking out of the creation expects the revelation of the sons of God;

യതഃ പ്രാണിഗണ ഈശ്വരസ്യ സന്താനാനാം വിഭവപ്രാപ്തിമ് ആകാങ്ക്ഷൻ നിതാന്തമ് അപേക്ഷതേ|

20 for to vanity was the creation made subject—not of its will, but because of Him who subjected [it]—in hope,

അപരഞ്ച പ്രാണിഗണഃ സ്വൈരമ് അലീകതായാ വശീകൃതോ നാഭവത്

21 that also the creation itself will be set free from the servitude of the corruption to the liberty of the glory of the children of God;

കിന്തു പ്രാണിഗണോഽപി നശ്വരതാധീനത്വാത് മുക്തഃ സൻ ഈശ്വരസ്യ സന്താനാനാം പരമമുക്തിം പ്രാപ്സ്യതീത്യഭിപ്രായേണ വശീകർത്രാ വശീചക്രേ|

22 for we have known that all the creation groans together, and travails in pain together until now.

അപരഞ്ച പ്രസൂയമാനാവദ് വ്യഥിതഃ സൻ ഇദാനീം യാവത് കൃത്സ്നഃ പ്രാണിഗണ ആർത്തസ്വരം കരോതീതി വയം ജാനീമഃ|

23 And not only [so], but also we ourselves, having the first-fruit of the Spirit, we also ourselves groan in ourselves, expecting adoption—the redemption of our body;

കേവലഃ സ ഇതി നഹി കിന്തു പ്രഥമജാതഫലസ്വരൂപമ് ആത്മാനം പ്രാപ്താ വയമപി ദത്തകപുത്രത്വപദപ്രാപ്തിമ് അർഥാത് ശരീരസ്യ മുക്തിം പ്രതീക്ഷമാണാസ്തദ്വദ് അന്തരാർത്തരാവം കുർമ്മഃ|

24 for in hope we were saved, and hope beheld is not hope; for what anyone beholds, why does he also hope for [it]?

വയം പ്രത്യാശയാ ത്രാണമ് അലഭാമഹി കിന്തു പ്രത്യക്ഷവസ്തുനോ യാ പ്രത്യാശാ സാ പ്രത്യാശാ നഹി, യതോ മനുഷ്യോ യത് സമീക്ഷതേ തസ്യ പ്രത്യാശാം കുതഃ കരിഷ്യതി?

25 And if what we do not behold we hope for, through continuance we expect [it].

യദ് അപ്രത്യക്ഷം തസ്യ പ്രത്യാശാം യദി വയം കുർവ്വീമഹി തർഹി ധൈര്യ്യമ് അവലമ്ബ്യ പ്രതീക്ഷാമഹേ|

26 And in like manner also, the Spirit helps our weaknesses; for what we may pray for, as it is necessary, we have not known, but [this] One—the Spirit—makes intercession for us with unutterable groanings,

തത ആത്മാപി സ്വയമ് അസ്മാകം ദുർബ്ബലതായാഃ സഹായത്വം കരോതി; യതഃ കിം പ്രാർഥിതവ്യം തദ് ബോദ്ധും വയം ന ശക്നുമഃ, കിന്ത്വസ്പഷ്ടൈരാർത്തരാവൈരാത്മാ സ്വയമ് അസ്മന്നിമിത്തം നിവേദയതി|

27 and He who is searching the hearts has known what [is] the mind of the Spirit, because according to God He intercedes for holy ones.

അപരമ് ഈശ്വരാഭിമതരൂപേണ പവിത്രലോകാനാം കൃതേ നിവേദയതി യ ആത്മാ തസ്യാഭിപ്രായോഽന്തര്യ്യാമിനാ ജ്ഞായതേ|

28 And we have known that to those loving God all things work together for good, to those who are called according to purpose;

അപരമ് ഈശ്വരീയനിരൂപണാനുസാരേണാഹൂതാഃ സന്തോ യേ തസ്മിൻ പ്രീയന്തേ സർവ്വാണി മിലിത്വാ തേഷാം മങ്ഗലം സാധയന്തി, ഏതദ് വയം ജാനീമഃ|

29 because whom He foreknew, He also foreordained, conformed to the image of His Son, that He might be firstborn among many brothers;

യത ഈശ്വരോ ബഹുഭ്രാതൃണാം മധ്യേ സ്വപുത്രം ജ്യേഷ്ഠം കർത്തുമ് ഇച്ഛൻ യാൻ പൂർവ്വം ലക്ഷ്യീകൃതവാൻ താൻ തസ്യ പ്രതിമൂർത്യാഃ സാദൃശ്യപ്രാപ്ത്യർഥം ന്യയുംക്ത|

30 and whom He foreordained, these also He called; and whom He called, these also He declared righteous; and whom He declared righteous, these also He glorified.

അപരഞ്ച തേന യേ നിയുക്താസ്ത ആഹൂതാ അപി യേ ച തേനാഹൂതാസ്തേ സപുണ്യീകൃതാഃ, യേ ച തേന സപുണ്യീകൃതാസ്തേ വിഭവയുക്താഃ|

31 What, then, will we say to these things? If God [is] for us, who [is] against us?

ഇത്യത്ര വയം കിം ബ്രൂമഃ? ഈശ്വരോ യദ്യസ്മാകം സപക്ഷോ ഭവതി തർഹി കോ വിപക്ഷോഽസ്മാകം?

32 He who indeed did not spare His own Son, but delivered Him up for us all, how will He not also with Him grant to us all things?

ആത്മപുത്രം ന രക്ഷിത്വാ യോഽസ്മാകം സർവ്വേഷാം കൃതേ തം പ്രദത്തവാൻ സ കിം തേന സഹാസ്മഭ്യമ് അന്യാനി സർവ്വാണി ന ദാസ്യതി?

33 Who will lay a charge against the chosen ones of God? God [is] He that is declaring righteous;

ഈശ്വരസ്യാഭിരുചിതേഷു കേന ദോഷ ആരോപയിഷ്യതേ? യ ഈശ്വരസ്താൻ പുണ്യവത ഇവ ഗണയതി കിം തേന?

34 who [is] he that is condemning? Christ [is] He that died, indeed, rather also, was raised up; who is also on the right hand of God—who also interceded for us.

അപരം തേഭ്യോ ദണ്ഡദാനാജ്ഞാ വാ കേന കരിഷ്യതേ? യോഽസ്മന്നിമിത്തം പ്രാണാൻ ത്യക്തവാൻ കേവലം തന്ന കിന്തു മൃതഗണമധ്യാദ് ഉത്ഥിതവാൻ, അപി ചേശ്വരസ്യ ദക്ഷിണേ പാർശ്വേ തിഷ്ഠൻ അദ്യാപ്യസ്മാകം നിമിത്തം പ്രാർഥത ഏവമ്ഭൂതോ യഃ ഖ്രീഷ്ടഃ കിം തേന?

35 Who will separate us from the love of the Christ? Tribulation, or distress, or persecution, or famine, or nakedness, or peril, or sword?

അസ്മാഭിഃ സഹ ഖ്രീഷ്ടസ്യ പ്രേമവിച്ഛേദം ജനയിതും കഃ ശക്നോതി? ക്ലേശോ വ്യസനം വാ താഡനാ വാ ദുർഭിക്ഷം വാ വസ്ത്രഹീനത്വം വാ പ്രാണസംശയോ വാ ഖങ്ഗോ വാ കിമേതാനി ശക്നുവന്തി?

36 According as it has been written: “For Your sake we are put to death all the day long; we were reckoned as sheep of slaughter.”

കിന്തു ലിഖിതമ് ആസ്തേ, യഥാ, വയം തവ നിമിത്തം സ്മോ മൃത്യുവക്ത്രേഽഖിലം ദിനം| ബലിർദേയോ യഥാ മേഷോ വയം ഗണ്യാമഹേ തഥാ|

37 But in all these we more than conquer, through Him who loved us;

അപരം യോഽസ്മാസു പ്രീയതേ തേനൈതാസു വിപത്സു വയം സമ്യഗ് വിജയാമഹേ|

38 for I am persuaded that neither death, nor life, nor messengers, nor principalities, nor powers, nor things present,

യതോഽസ്മാകം പ്രഭുനാ യീശുഖ്രീഷ്ടേനേശ്വരസ്യ യത് പ്രേമ തസ്മാദ് അസ്മാകം വിച്ഛേദം ജനയിതും മൃത്യു ർജീവനം വാ ദിവ്യദൂതാ വാ ബലവന്തോ മുഖ്യദൂതാ വാ വർത്തമാനോ വാ ഭവിഷ്യൻ കാലോ വാ ഉച്ചപദം വാ നീചപദം വാപരം കിമപി സൃഷ്ടവസ്തു

39 nor things about to be, nor height, nor depth, nor any other created thing, will be able to separate us from the love of God that [is] in Christ Jesus our Lord.

വൈതേഷാം കേനാപി ന ശക്യമിത്യസ്മിൻ ദൃഢവിശ്വാസോ മമാസ്തേ|