Romans 8

1 There is, then, now no condemnation to those in Christ Jesus, who walk not according to the flesh, but according to the Spirit;

۱ پس هیچ قصاص نیست بر آنانی که درمسیح عیسی هستند.

2 for the law of the Spirit of life in Christ Jesus set me free from the law of sin and of death;

۲ زیرا که شریعت روح حیات در مسیح عیسی مرا از شریعت گناه وموت آزاد گردانید.

3 for what the Law was not able to do, in that it was weak through the flesh, God, His own Son having sent in the likeness of sinful flesh, and for sin, condemned sin in the flesh,

۳ زیرا آنچه از شریعت محال بود، چونکه به‌سبب جسم ضعیف بود، خدا پسرخود را در شبیه جسم گناه و برای گناه فرستاده، برگناه در جسم فتوا داد،

4 that the righteousness of the Law may be fulfilled in us, who do not walk according to the flesh, but according to the Spirit.

۴ تا عدالت شریعت کامل گردد در مایانی که نه بحسب جسم بلکه برحسب روح رفتار می‌کنیم.

5 For those who are according to the flesh, mind the things of the flesh; and those according to the Spirit, the things of the Spirit;

۵ زیرا آنانی که برحسب جسم هستند، درچیزهای جسم تفکر می‌کنند و اما آنانی که برحسب روح هستند در چیزهای روح.

6 for the mind of the flesh [is] death, and the mind of the Spirit—life and peace;

۶ از آن جهت که تفکر جسم موت است، لکن تفکر روح حیات و سلامتی است.

7 because the mind of the flesh [is] enmity to God, for to the Law of God it does not subject itself,

۷ زانرو که تفکر جسم دشمنی خدا است، چونکه شریعت خدا رااطاعت نمی کند، زیرا نمی تواند هم بکند.

8 for neither is it able; and those who are in the flesh are not able to please God.

۸ وکسانی که جسمانی هستند، نمی توانند خدا راخشنود سازند.

9 And you are not in the flesh, but in the Spirit, if indeed the Spirit of God dwells in you; and if anyone does not have the Spirit of Christ—this one is not His;

۹ لکن شما در جسم نیستید بلکه در روح، هرگاه روح خدا در شما ساکن باشد؛ وهرگاه کسی روح مسیح را ندارد وی از آن اونیست.

10 and if Christ [is] in you, the body, indeed, [is] dead because of sin, and the Spirit [is] life because of righteousness,

۱۰ و اگر مسیح در شما است، جسم به‌سبب گناه مرده است و اما روح، به‌سبب عدالت، حیات‌است.

11 and if the Spirit of Him who raised up Jesus out of the dead dwells in you, He who raised up the Christ out of the dead will also quicken your dying bodies, through His Spirit dwelling in you.

۱۱ و اگر روح او که عیسی را ازمردگان برخیزانید در شما ساکن باشد، او که مسیح را از مردگان برخیزانید، بدنهای فانی شمارا نیز زنده خواهد ساخت به روح خود که در شماساکن است.

12 So, then, brothers, we are debtors, not to the flesh, to live according to the flesh;

۱۲ بنابراین‌ای برادران، مدیون جسم نیستیم تابرحسب جسم زیست نماییم.

13 for if according to the flesh you live, you are about to die; and if, by the Spirit, the deeds of the body you put to death, you will live;

۱۳ زیرا اگربرحسب جسم زیست کنید، هرآینه خواهید مرد. لکن اگر افعال بدن را بوسیله روح بکشید، همانا خواهید زیست.

14 for as many as are led by the Spirit of God, these are the sons of God;

۱۴ زیرا همه کسانی که از روح خدا هدایت می‌شوند، ایشان پسران خدایند.

15 for you did not receive a spirit of bondage again for fear, but you received [the] Spirit of adoption in which we cry, “Abba! Father!”

۱۵ از آنرو که روح بندگی را نیافته‌اید تا باز ترسان شوید بلکه روح پسر‌خواندگی را یافته‌اید که به آن ابا یعنی‌ای پدر ندا می‌کنیم.

16 [This] One—the Spirit—testifies with our spirit, that we are children of God;

۱۶ همان روح برروحهای ما شهادت می‌دهد که فرزندان خداهستیم.

17 and if children, also heirs, heirs, indeed, of God, and heirs together of Christ—if, indeed, we suffer together, that we may also be glorified together.

۱۷ و هرگاه فرزندانیم، وارثان هم هستیم یعنی ورثه خدا و هم‌ارث با مسیح، اگر شریک مصیبتهای او هستیم تا در جلال وی نیز شریک باشیم.

18 For I reckon that the sufferings of the present time [are] not worthy [to be compared] with the glory about to be revealed in us;

۱۸ زیرا یقین می‌دانم که دردهای زمان حاضرنسبت به آن جلالی که در ما ظاهر خواهد شد هیچ است.

19 for the earnest looking out of the creation expects the revelation of the sons of God;

۱۹ زیرا که انتظار خلقت، منتظر ظهورپسران خدا می‌باشد،

20 for to vanity was the creation made subject—not of its will, but because of Him who subjected [it]—in hope,

۲۰ زیرا خلقت، مطیع بطالت شد، نه به اراده خود، بلکه بخاطر او که آن را مطیع گردانید،

21 that also the creation itself will be set free from the servitude of the corruption to the liberty of the glory of the children of God;

۲۱ در امید که خود خلقت نیز از قیدفساد خلاصی خواهد یافت تا در آزادی جلال فرزندان خدا شریک شود.

22 for we have known that all the creation groans together, and travails in pain together until now.

۲۲ زیرا می‌دانیم که تمام خلقت تا الان با هم در آه کشیدن و درد زه می‌باشند.

23 And not only [so], but also we ourselves, having the first-fruit of the Spirit, we also ourselves groan in ourselves, expecting adoption—the redemption of our body;

۲۳ و نه این فقط، بلکه ما نیز که نوبر روح را یافته‌ایم، در خود آه می‌کشیم در انتظارپسرخواندگی یعنی خلاصی جسم خود.

24 for in hope we were saved, and hope beheld is not hope; for what anyone beholds, why does he also hope for [it]?

۲۴ زیراکه به امید نجات یافتیم، لکن چون امید دیده شد، دیگر امید نیست، زیرا آنچه کسی بیند چرا دیگردر امید آن باشد؟

25 And if what we do not behold we hope for, through continuance we expect [it].

۲۵ اما اگر امید چیزی را داریم که نمی بینیم، با صبر انتظار آن می‌کشیم.

26 And in like manner also, the Spirit helps our weaknesses; for what we may pray for, as it is necessary, we have not known, but [this] One—the Spirit—makes intercession for us with unutterable groanings,

۲۶ و همچنین روح نیز ضعف ما را مددمی کند، زیرا که آنچه دعا کنیم بطوری که می‌بایدنمی دانیم، لکن خود روح برای ما شفاعت می‌کند به ناله هایی که نمی شود بیان کرد.

27 and He who is searching the hearts has known what [is] the mind of the Spirit, because according to God He intercedes for holy ones.

۲۷ و او که تفحص کننده دلهاست، فکر روح را می‌داند زیراکه او برای مقدسین برحسب اراده خدا شفاعت می‌کند.

28 And we have known that to those loving God all things work together for good, to those who are called according to purpose;

۲۸ و می‌دانیم که بجهت آنانی که خدا رادوست می‌دارند و بحسب اراده او خوانده شده‌اند، همه‌چیزها برای خیریت (ایشان ) با هم در کار می‌باشند.

29 because whom He foreknew, He also foreordained, conformed to the image of His Son, that He might be firstborn among many brothers;

۲۹ زیرا آنانی را که از قبل شناخت، ایشان را نیز پیش معین فرمود تا به صورت پسرش متشکل شوند تا او نخست زاده ازبرادران بسیار باشد.

30 and whom He foreordained, these also He called; and whom He called, these also He declared righteous; and whom He declared righteous, these also He glorified.

۳۰ و آنانی را که از قبل معین فرمود، ایشان را هم خواند و آنانی را که خواندایشان را نیز عادل گردانید و آنانی را که عادل گردانید، ایشان را نیز جلال داد.

31 What, then, will we say to these things? If God [is] for us, who [is] against us?

۳۱ پس به این چیزها چه گوییم؟ هرگاه خدا باما است کیست به ضد ما؟

32 He who indeed did not spare His own Son, but delivered Him up for us all, how will He not also with Him grant to us all things?

۳۲ او که پسر خود رادریغ نداشت، بلکه او را در راه جمیع ما تسلیم نمود، چگونه با وی همه‌چیز را به ما نخواهدبخشید؟

33 Who will lay a charge against the chosen ones of God? God [is] He that is declaring righteous;

۳۳ کیست که بر برگزیدگان خدا مدعی شود؟ آیا خدا که عادل کننده است؟

34 who [is] he that is condemning? Christ [is] He that died, indeed, rather also, was raised up; who is also on the right hand of God—who also interceded for us.

۳۴ کیست که بر ایشان فتوا دهد؟ آیا مسیح که مرد بلکه نیزبرخاست، آنکه به‌دست راست خدا هم هست وما را نیز شفاعت می‌کند؟

35 Who will separate us from the love of the Christ? Tribulation, or distress, or persecution, or famine, or nakedness, or peril, or sword?

۳۵ کیست که ما را ازمحبت مسیح جدا سازد؟ آیا مصیبت یا دلتنگی یاجفا یا قحط یا عریانی یا خطر یا شمشیر؟

36 According as it has been written: “For Your sake we are put to death all the day long; we were reckoned as sheep of slaughter.”

۳۶ چنانکه مکتوب است که «بخاطر تو تمام روزکشته و مثل گوسفندان ذبحی شمرده می‌شویم.»

37 But in all these we more than conquer, through Him who loved us;

۳۷ بلکه در همه این امور از حد زیاده نصرت یافتیم، بوسیله او که ما را محبت نمود.

38 for I am persuaded that neither death, nor life, nor messengers, nor principalities, nor powers, nor things present,

۳۸ زیرایقین می‌دانم که نه موت و نه حیات و نه فرشتگان و نه روسا و نه قدرتها و نه چیزهای حال و نه چیزهای آینده

39 nor things about to be, nor height, nor depth, nor any other created thing, will be able to separate us from the love of God that [is] in Christ Jesus our Lord.

۳۹ و نه بلندی و نه پستی و نه هیچ مخلوق دیگر قدرت خواهد داشت که ما را ازمحبت خدا که در خداوند ما مسیح عیسی است جدا سازد.