Romans 12

1 I call on you, therefore, brothers, through the compassions of God, to present your bodies [as] a sacrifice—living, sanctified, acceptable to God—your intelligent service;

παρακαλω ουν υμασ αδελφοι δια των οικτιρμων του θεου παραστησαι τα σωματα υμων θυσιαν ζωσαν αγιαν ευαρεστον τω θεω την λογικην λατρειαν υμων

2 and do not be conformed to this age, but be transformed by the renewing of your mind, for your proving what [is] the will of God—the good, and acceptable, and perfect. (aiōn g165)

και μη συσχηματιζεσθαι τω αιωνι τουτω αλλα μεταμορφουσθαι τη ανακαινωσει του νοοσ υμων εισ το δοκιμαζειν υμασ τι το θελημα του θεου το αγαθον και ευαρεστον και τελειον (aiōn g165)

3 For I say, through the grace that was given to me, to everyone who is among you, not to think above what it ought to think; but to think so as to think wisely, as to each God dealt a measure of faith,

λεγω γαρ δια τησ χαριτοσ τησ δοθεισησ μοι παντι τω οντι εν υμιν μη υπερφρονειν παρ ο δει φρονειν αλλα φρονειν εισ το σωφρονειν εκαστω ωσ ο θεοσ εμερισεν μετρον πιστεωσ

4 for as in one body we have many members, and all the members do not have the same office,

καθαπερ γαρ εν ενι σωματι μελη πολλα εχομεν τα δε μελη παντα ου την αυτην εχει πραξιν

5 so we, the many, are one body in Christ, and members of one another—each one.

ουτωσ οι πολλοι εν σωμα εσμεν εν χριστω ο δε καθ εισ αλληλων μελη

6 And having gifts, different according to the grace that was given to us: whether prophecy, according to the proportion of faith;

εχοντεσ δε χαρισματα κατα την χαριν την δοθεισαν ημιν διαφορα ειτε προφητειαν κατα την αναλογιαν τησ πιστεωσ

7 or ministry, in the ministry; or he who is teaching, in the teaching;

ειτε διακονιαν εν τη διακονια ειτε ο διδασκων εν τη διδασκαλια

8 or he who is exhorting, in the exhortation; he who is sharing, in simplicity; he who is leading, in diligence; he who is doing kindness, in cheerfulness.

ειτε ο παρακαλων εν τη παρακλησει ο μεταδιδουσ εν απλοτητι ο προισταμενοσ εν σπουδη ο ελεων εν ιλαροτητι

9 The love unhypocritical: abhorring the evil; cleaving to the good;

η αγαπη ανυποκριτοσ αποστυγουντεσ το πονηρον κολλωμενοι τω αγαθω

10 in the love of brothers, to one another kindly affectioned: in the honor going before one another;

τη φιλαδελφια εισ αλληλουσ φιλοστοργοι τη τιμη αλληλουσ προηγουμενοι

11 in the diligence not slothful; in the spirit fervent; serving the LORD;

τη σπουδη μη οκνηροι τω πνευματι ζεοντεσ τω κυριω δουλευοντεσ

12 in the hope rejoicing; in the tribulation enduring; in the prayer persevering;

τη ελπιδι χαιροντεσ τη θλιψει υπομενοντεσ τη προσευχη προσκαρτερουντεσ

13 to the necessities of the holy ones communicating; the hospitality pursuing.

ταισ χρειαισ των αγιων κοινωνουντεσ την φιλοξενιαν διωκοντεσ

14 Bless those persecuting you; bless, and do not curse;

ευλογειτε τουσ διωκοντασ υμασ ευλογειτε και μη καταρασθε

15 to rejoice with the rejoicing, and to weep with the weeping,

χαιρειν μετα χαιροντων και κλαιειν μετα κλαιοντων

16 of the same mind toward one another, not minding the high things, but with the lowly going along; do not become wise in your own conceit;

το αυτο εισ αλληλουσ φρονουντεσ μη τα υψηλα φρονουντεσ αλλα τοισ ταπεινοισ συναπαγομενοι μη γινεσθε φρονιμοι παρ εαυτοισ

17 giving back to no one evil for evil; providing right things before all men.

μηδενι κακον αντι κακου αποδιδοντεσ προνοουμενοι καλα ενωπιον παντων ανθρωπων

18 If possible—so far as in you—with all men being in peace;

ει δυνατον το εξ υμων μετα παντων ανθρωπων ειρηνευοντεσ

19 not avenging yourselves, beloved, but give place to the wrath, for it has been written: “Vengeance [is] Mine,

μη εαυτουσ εκδικουντεσ αγαπητοι αλλα δοτε τοπον τη οργη γεγραπται γαρ εμοι εκδικησισ εγω ανταποδωσω λεγει κυριοσ

20 I will repay again, says the LORD”; if, then, your enemy hungers, feed him; if he thirsts, give him drink; for doing this, you will heap coals of fire on his head.

εαν ουν πεινα ο εχθροσ σου ψωμιζε αυτον εαν διψα ποτιζε αυτον τουτο γαρ ποιων ανθρακασ πυροσ σωρευσεισ επι την κεφαλην αυτου

21 Do not be overcome by the evil, but overcome, in the good, the evil.

μη νικω υπο του κακου αλλα νικα εν τω αγαθω το κακον