Revelation 10

1 And I saw another strong messenger coming down out of Heaven, clothed with a cloud, and a rainbow on the head, and his face as the sun, and his feet as pillars of fire,

അനന്തരം സ്വർഗാദ് അവരോഹൻ അപര ഏകോ മഹാബലോ ദൂതോ മയാ ദൃഷ്ടഃ, സ പരിഹിതമേഘസ്തസ്യ ശിരശ്ച മേഘധനുഷാ ഭൂഷിതം മുഖമണ്ഡലഞ്ച സൂര്യ്യതുല്യം ചരണൗ ച വഹ്നിസ്തമ്ഭസമൗ|

2 and he had in his hand a little scroll opened, and he placed his right foot on the sea, and the left on the land,

സ സ്വകരേണ വിസ്തീർണമേകം ക്ഷൂദ്രഗ്രന്ഥം ധാരയതി, ദക്ഷിണചരണേന സമുദ്രേ വാമചരണേന ച സ്ഥലേ തിഷ്ഠതി|

3 and he cried with a great voice, as a lion roars, and when he cried, the seven thunders spoke out their voices;

സ സിംഹഗർജനവദ് ഉച്ചൈഃസ്വരേണ ന്യനദത് നിനാദേ കൃതേ സപ്ത സ്തനിതാനി സ്വകീയാൻ സ്വനാൻ പ്രാകാശയൻ|

4 and when the seven thunders spoke their voices, I was about to write, and I heard a voice out of Heaven saying to me, “Seal the things that the seven thunders spoke,” and, “You may not write these things.”

തൈഃ സപ്ത സ്തനിതൈ ർവാക്യേ കഥിതേ ഽഹം തത് ലേഖിതുമ് ഉദ്യത ആസം കിന്തു സ്വർഗാദ് വാഗിയം മയാ ശ്രുതാ സപ്ത സ്തനിതൈ ര്യദ് യദ് ഉക്തം തത് മുദ്രയാങ്കയ മാ ലിഖ|

5 And the messenger whom I saw standing on the sea, and on the land, lifted up his hand to the sky,

അപരം സമുദ്രമേദിന്യോസ്തിഷ്ഠൻ യോ ദൂതോ മയാ ദൃഷ്ടഃ സ ഗഗനം പ്രതി സ്വദക്ഷിണകരമുത്ഥാപ്യ

6 and swore by Him who lives through the ages of the ages, who created the sky and the things in it, and the land and the things in it, and the sea and the things in it—that time will not be yet, (aiōn g165)

അപരം സ്വർഗാദ് യസ്യ രവോ മയാശ്രാവി സ പുന ർമാം സമ്ഭാവ്യാവദത് ത്വം ഗത്വാ സമുദ്രമേദിന്യോസ്തിഷ്ഠതോ ദൂതസ്യ കരാത് തം വിസ്തീർണ ക്ഷുദ്രഗ്രന്ഥം ഗൃഹാണ, തേന മയാ ദൂതസമീപം ഗത്വാ കഥിതം ഗ്രന്ഥോ ഽസൗ ദീയതാം| (aiōn g165)

7 but in the days of the voice of the seventh messenger, when he may be about to sound the trumpet, and the secret of God may be accomplished, as He declared to His own servants, to the prophets.

കിന്തു തൂരീം വാദിഷ്യതഃ സപ്തമദൂതസ്യ തൂരീവാദനസമയ ഈശ്വരസ്യ ഗുപ്താ മന്ത്രണാ തസ്യ ദാസാൻ ഭവിഷ്യദ്വാദിനഃ പ്രതി തേന സുസംവാദേ യഥാ പ്രകാശിതാ തഥൈവ സിദ്ധാ ഭവിഷ്യതി|

8 And the voice that I heard out of Heaven is again speaking with me, and saying, “Go, take the little scroll that is open in the hand of the messenger who has been standing on the sea, and on the land”:

അപരം സ്വർഗാദ് യസ്യ രവോ മയാശ്രാവി സ പുന ർമാം സമ്ഭാഷ്യാവദത് ത്വം ഗത്വാ സമുദ്രമേദിന്യോസ്തിഷ്ഠതോ ദൂതസ്യ കരാത് തം വിസ്തീർണം ക്ഷുദ്രഗ്രന്ഥം ഗൃഹാണ,

9 and I went away to the messenger, saying to him, “Give me the little scroll”; and he says to me, “Take, and eat it up, and it will make your belly bitter, but in your mouth it will be sweet as honey.”

തേന മയാ ദൂതസമീപം ഗത്വാ കഥിതം ഗ്രന്ഥോ ഽസൗ ദീയതാം| സ മാമ് അവദത് തം ഗൃഹീത്വാ ഗില, തവോദരേ സ തിക്തരസോ ഭവിഷ്യതി കിന്തു മുഖേ മധുവത് സ്വാദു ർഭവിഷ്യതി|

10 And I took the little scroll out of the hand of the messenger, and ate it up, and it was in my mouth sweet as honey, and when I ate it my belly was made bitter;

തേന മയാ ദൂതസ്യ കരാദ് ഗ്രന്ഥോ ഗൃഹീതോ ഗിലിതശ്ച| സ തു മമ മുഖേ മധുവത് സ്വാദുരാസീത് കിന്ത്വദനാത് പരം മമോദരസ്തിക്തതാം ഗതഃ|

11 and he says to me, “You must again prophesy about many peoples, and nations, and tongues, and kings.”

തതഃ സ മാമ് അവദത് ബഹൂൻ ജാതിവംശഭാഷാവദിരാജാൻ അധി ത്വയാ പുന ർഭവിഷ്യദ്വാക്യം വക്തവ്യം|