< Psalms 66 >

1 TO THE OVERSEER. A SONG. A PSALM. Shout to God, all the earth.
برای رهبر سرایندگان. سرود. مزمور. ای همهٔ مردم روی زمین، برای خدا فریاد شادی سر دهید!
2 Praise the glory of His Name, Make honorable His praise.
نام پرشکوه او را با سرود بستایید و عظمت او را بیان کنید!
3 Say to God, “How fearful Your works—By the abundance of Your strength, Your enemies feign obedience to You.
به خدا بگویید: «چه حیرت‌انگیز است کارهای تو! قدرت تو دشمنانت را از پای در خواهد آورد.
4 All the earth bows to You, They sing praise to You, they praise Your Name.” (Selah)
تمامی مردم روی زمین تو را پرستش خواهند کرد، تو را خواهند ستود و به نام تو سرود خواهند خواند.»
5 Come, and see the works of God, Fearful acts toward the sons of men.
بیایید کارهای خدا را مشاهده کنید؛ ببینید چه کارهای شگفت‌انگیزی برای انسانها انجام داده است.
6 He has turned a sea to dry land, Through a river they pass over on foot, There we rejoice in Him.
او دریا را به خشکی تبدیل کرد و اجداد ما با پای پیاده از میان آن عبور نمودند. ایشان به سبب این کار خدا شادیها کردند.
7 Ruling by His might for all time, His eyes watch among the nations, The stubborn do not exalt themselves. (Selah)
خداوند تا ابد با قدرت حکمرانی می‌کند و رفتار همهٔ قومها را زیر نظر دارد. پس ای مردم سرکش، بر ضد او قیام نکنید.
8 Bless our God you peoples, And sound the voice of His praise,
ای قومها، خدای ما را ستایش کنید! بگذارید آواز ستایش شما شنیده شود.
9 Who has placed our soul in life, And has not permitted our feet to be moved.
او زندگی ما را از خطر می‌رهاند و نمی‌گذارد پاهایمان بلغزد.
10 For You have tried us, O God, You have refined us as the refining of silver.
ای خدا، تو ما را امتحان کرده‌ای؛ مانند نقره‌ای که در کوره می‌گذارند تا پاک شود، ما را پاک نموده‌ای.
11 You have brought us into a net, You have placed pressure on our loins.
ما را در دام گرفتار ساختی و بارهای سنگین بر دوش ما نهادی.
12 You have caused man to ride at our head. We have entered into fire and into water, And You bring us out to a watered place.
دشمنان ما را بر ما مسلط گرداندی و گذاشتی از آب و آتش عبور کنیم، اما سرانجام ما را به مکانی آوردی که در آن وفور نعمت است.
13 I enter Your house with burnt-offerings, I complete my vows to You,
قربانیهای سوختنی به خانهٔ تو خواهم آورد تا نذرهای خود را ادا نمایم.
14 For my lips were opened, And my mouth spoke in my distress:
بله، هنگامی که در زحمت بودم نذر کردم و اینک آن را ادا خواهم کرد.
15 “I offer to You burnt-offerings of fatlings, With incense of rams, I prepare a bullock with male goats.” (Selah)
گوسفند قربانی خواهم کرد و گوساله و بز تقدیم خواهم نمود و آنها را بر مذبح خواهم سوزاند تا بوی خوب آنها به سوی تو زبانه کشد.
16 Come, hear, all you who fear God, And I recount what He did for my soul.
ای همهٔ خداترسان، بیایید و بشنوید تا به شما بگویم که خداوند برای من چه کرده است.
17 I have called to Him [with] my mouth, And exaltation [is] under my tongue.
فریاد برآوردم و از او کمک خواستم و او را ستایش نمودم.
18 Iniquity, if I have seen in my heart, The Lord does not hear.
اگر گناه را در دل خود نگه می‌داشتم، خداوند دعایم را نمی‌شنید.
19 But God has heard, He has attended to the voice of my prayer.
اما او به دعای من توجه نموده و آن را مستجاب کرده است!
20 Blessed [is] God, Who has not turned aside my prayer, And His loving-kindness, from me!
سپاس بر خدایی که دعای مرا بی‌جواب نگذاشته و محبت خود را از من دریغ نکرده است.

< Psalms 66 >