< Psalms 60 >
1 TO THE OVERSEER. [SET] ON “LILY OF TESTIMONY.” A MIKTAM OF DAVID, TO TEACH, IN HIS STRIVING WITH ARAM-NAHARAIM AND WITH ARAM-ZOBAH, WHEN JOAB TURNS BACK AND STRIKES EDOM IN THE VALLEY OF SALT—TWELVE THOUSAND. O God, You had cast us off, You had broken us—had been angry! You turn back to us.
Przedniejszemu śpiewakowi na Sussanedut złota pieśń Dawidowa do nauczania; Gdy walczył przeciw Syryjczykom Nacharaim, i przeciw Syryjczykom Soby; gdy się wrócił Joab, poraziwszy Edomczyków w dolinie solnej dwanaście tysięcy. Boże! odrzuciłeś nas, rozproszyłeś nas, i rozgniewałeś się; nawróćże się zasię do nas.
2 You have caused the land to tremble, You have broken it, Heal its breaches, for it has moved.
Zatrząsnąłeś był ziemią, i rozsadziłeś ją; uleczże rozpadliny jej, boć się chwieje.
3 You have shown Your people a hard thing, You have caused us to drink wine of trembling.
Okazywałeś ludowi twemu przykre rzeczy, napoiłeś nas winem zawrotu.
4 You have given an ensign to those fearing You, To be lifted up as an ensign Because of truth. (Selah)
Ale teraz dałeś chorągiew tym, którzy się ciebie boją, aby ją wynieśli dla prawdy twej. (Sela)
5 That Your beloved ones may be drawn out, Save [with] Your right hand, and answer us.
Aby byli wybawieni umiłowani twoi; zachowajże ich prawicą twoją, a wysłuchaj mię.
6 God has spoken in His holiness: I exult—I apportion Shechem, And I measure the Valley of Succoth,
Bóg ci mówił w świętobliwości swojej; przeto się rozweselę, rozdzielę Sychem, i dolinę Sukkotską pomierzę.
7 Gilead [is] Mine, and Manasseh [is] Mine, And Ephraim [is] the strength of My head, Judah [is] My lawgiver,
Mojeć jest Galaad, mój i Manases, i Efraim moc głowy mojej; Juda zakonodawcą moim.
8 Moab [is] My pot for washing, Over Edom I cast My shoe, Shout, concerning Me, O Philistia.
Moab miednicą do umywania mego; na Edoma wrzucę buty moje; ty, Palestyno! wykrzykaj nademną.
9 Who brings me [to] a city of bulwarks? Who has led me to Edom?
Któż mię wprowadzi do miasta obronnego? kto mię przyprowadzi aż do Edom?
10 Is it not You, O God? Have You cast us off? And do You not go forth, O God, with our hosts?
Izali nie ty, o Boże! któryś nas był odrzucił, a nie wychodziłeś, Boże! z wojskami naszemi?
11 Give to us help from adversity, And the deliverance of man [is] vain.
Dajże nam ratunek w utrapieniu; boć omylny ratunek ludzki.
12 We do mightily in God, And He treads down our adversaries!
W Bogu mężnie sobie poczynać będziemy, a on podepcze nieprzyjaciół naszych.