Psalms 60
1 TO THE OVERSEER. [SET] ON “LILY OF TESTIMONY.” A MIKTAM OF DAVID, TO TEACH, IN HIS STRIVING WITH ARAM-NAHARAIM AND WITH ARAM-ZOBAH, WHEN JOAB TURNS BACK AND STRIKES EDOM IN THE VALLEY OF SALT—TWELVE THOUSAND. O God, You had cast us off, You had broken us—had been angry! You turn back to us.
| برای سالار مغنیان بر سوسن شهادت. مکتوم داود برای تعلیم وقتی که با ارم نهرین و ارم صوبه از در مقاتله بیرون آمد و یوآب برگشته، دوازده هزار نفر از ادومیان را در وادی الملح کشت ای خدا ما را دور انداخته، پراکنده ساخته‌ای! خشمناک بودی، بسوی مارجوع فرما! | ۱ |
2 You have caused the land to tremble, You have broken it, Heal its breaches, for it has moved.
| زمین را متزلزل ساخته، آن راشکافته‌ای! شکستگیهایش را شفا ده زیرا به جنبش آمده است. | ۲ |
3 You have shown Your people a hard thing, You have caused us to drink wine of trembling.
| چیزهای مشکل را به قوم خود نشان داده‌ای. باده سرگردانی به مانوشانیده‌ای. | ۳ |
4 You have given an ensign to those fearing You, To be lifted up as an ensign Because of truth. (Selah)
| علمی به ترسندگان خود داده‌ای تاآن را برای راستی برافرازند، سلاه. | ۴ |
5 That Your beloved ones may be drawn out, Save [with] Your right hand, and answer us.
| تا حبیبان تونجات یابند. به‌دست راست خود نجات ده و مرا مستجاب فرما. | ۵ |
6 God has spoken in His holiness: I exult—I apportion Shechem, And I measure the Valley of Succoth,
| خدا در قدوسیت خود سخن گفته است. پس وجد خواهم نمود. شکیم را تقسیم می‌کنم ووادی سکوت را خواهم پیمود. | ۶ |
7 Gilead [is] Mine, and Manasseh [is] Mine, And Ephraim [is] the strength of My head, Judah [is] My lawgiver,
| جلعاد از آن من است، منسی از آن من. افرایم خود سر من است ویهودا عصای سلطنت من. | ۷ |
8 Moab [is] My pot for washing, Over Edom I cast My shoe, Shout, concerning Me, O Philistia.
| موآب ظرف طهارت من است و بر ادوم کفش خود را خواهم‌انداخت. ای فلسطین برای من بانگ برآور! | ۸ |
9 Who brings me [to] a city of bulwarks? Who has led me to Edom?
| کیست که مرابه شهر حصین درآورد؟ و کیست که مرا به ادوم رهبری کند؟ | ۹ |
10 Is it not You, O God? Have You cast us off? And do You not go forth, O God, with our hosts?
| مگر نه تو‌ای خدا که ما را دورانداخته‌ای و با لشکرهای ما‌ای خدا بیرون نمی آیی؟ | ۱۰ |
11 Give to us help from adversity, And the deliverance of man [is] vain.
| مرا از دشمن اعانت فرما زیرامعاونت انسان باطل است. | ۱۱ |
12 We do mightily in God, And He treads down our adversaries!
| با خدا ظفر خواهیم یافت. زیرا اوست که دشمنان ما را پایمال خواهدکرد. | ۱۲ |
