Psalms 56

1 TO THE OVERSEER. [SET] ON “A SILENT DOVE FAR OFF.” A MIKTAM OF DAVID, IN THE PHILISTINES’ TAKING HOLD OF HIM IN GATH. Favor me, O God, for man swallowed me up, All the day fighting he oppresses me,

Przedniejszemu śpiewakowi o niemej gołębicy, na miejscach odległych, złoty psalm Dawidowy, gdy go w Gat Filistynowie pojmali. Zmiłuj się nademną, o Boże!, bo mię chce pochłonąć człowiek; każdego dnia walcząc trapi mię.

2 My enemies have swallowed up all the day, For many [are] fighting against me, O Most High,

Chcą mię połknąć nieprzyjaciele moi na każdy dzień; zaprawdęć wiele jest walczących przeciwko mnie, o Najwyższy!

3 [In] the day I am afraid I am confident toward You.

Któregokolwiek mię dnia strach ogarnia, ja w tobie ufam.

4 In God I praise His word, in God I have trusted, I do not fear what flesh does to me.

Boga wysławiać będę dla słowa jego; w Bogu nadzieję będę miał, ani się będę bał, żeby mi co ciało uczynić mogło.

5 All the day they wrest my words, All their thoughts [are] for evil concerning me,

Przez cały dzień słowa moje wykręcają, a przeciwko mnie są wszystkie myśli ich, na złe.

6 They assemble, they hide, they watch my heels, When they have expected my soul.

Zbierają się, i ukrywają się, i ślad mój upatrują, czyhając na duszę moję.

7 They escape by iniquity, In anger put down the peoples, O God.

Izali za nieprawość pomsty ujdą? strąć te narody, o Boże! w popędliwości twojej.

8 You have counted my wandering, You place my tear in Your bottle, Are they not in Your scroll?

Tyś tułanie moje policzył; zbierzże też łzy moje w wiadro twe; izaż nie są spisane w księgach twoich?

9 Then turn back my enemies in the day I call. This I have known, that God [is] for me.

Tedy się nazad cofną nieprzyjaciele moi, któregokolwiek dnia zawołam; bo to wiem, iż Bóg jest ze mną.

10 In God I praise the word, In YHWH I praise the word.

Boga wysławiać będę z słowa; Pana chwalić będę z słowa jego.

11 In God I trusted, I do not fear what man does to me,

W Bogu mam nadzieję, nie będę się bał, aby mi co miał uczynić człowiek.

12 On me, O God, [are] Your vows, I repay thank-offerings to You.

Tobiem, o Boże! śluby uczynił; przetoż też tobie chwały oddam.

13 For You have delivered my soul from death, Do You not [keep] my feet from falling? To habitually walk before God in the light of the living!

Albowiemeś wyrwał duszę moję od śmierci, a nogi moje od upadku, abym statecznie chodził przed obliczem Bożem w światłości żyjących.