< Psalms 50 >

1 A PSALM OF ASAPH. The God of gods—YHWH—has spoken, And He calls to the earth From the rising of the sun to its going in.
مزمور آساف. یهوه، خدای خدایان، سخن می‌گوید؛ او همهٔ مردم را از مشرق تا مغرب نزد خود فرا می‌خواند.
2 From Zion, the perfection of beauty, God shone.
نور جلال خدا از کوه صهیون، که مظهر زیبایی و بزرگی اوست، می‌تابد.
3 Our God comes, and is not silent, Fire devours before Him, And around Him it has been very tempestuous.
خدای ما خواهد آمد و سکوت نخواهد کرد. شعله‌های آتش در پیشاپیش او و گردباد در اطراف اوست.
4 He calls to the heavens from above, And to the earth, to judge His people.
او آسمان و زمین را به گواهی می‌طلبد تا بر قوم خود داوری کند.
5 Gather My saints to Me, Making covenant with Me over a sacrifice.
خداوند می‌فرماید: «قوم خاص مرا که با قربانیهای خود با من عهد بسته‌اند که نسبت به من وفادار بمانند، نزد من جمع کنید.»
6 And the heavens declare His righteousness, For God Himself is judging. (Selah)
آسمانها گواهند که خدا، خود داور است و با عدالت داوری می‌کند.
7 Hear, O My people, and I speak, O Israel, and I testify against you, God—I [am] your God.
«ای قوم من، ای اسرائیل، به سخنان من گوش دهید، زیرا من خدای شما هستم! من خود بر ضد شما شهادت می‌دهم.
8 I do not reprove you for your sacrifices, Indeed, your burnt-offerings [Are] continually before Me.
دربارهٔ قربانی‌هایتان شما را سرزنش نمی‌کنم، زیرا قربانی‌های سوختنی خود را پیوسته به من تقدیم می‌کنید.
9 I do not take a bullock from your house, [Or] male goats from your folds.
من محتاج گوساله‌ای از طویلۀ تو نیستم و نه بزی از آغُلت،
10 For every beast of the forest [is] Mine, The livestock on the hills of oxen.
زیرا همهٔ حیواناتی که در جنگل و کوه هستند از آن منند.
11 I have known every bird of the mountains, And the wild beast of the field [is] with Me.
همهٔ پرندگانی که بر کوهها پرواز می‌کنند و تمام حیواناتی که در صحراها می‌چرند، به من تعلق دارند.
12 If I am hungry I do not tell [it] to you, For the world and its fullness [is] Mine.
اگر گرسنه هم می‌بودم از تو خوراک نمی‌خواستم، زیرا که جهان و هر چه که در آن است از آن من است.
13 Do I eat the flesh of bulls, And drink the blood of male goats?
مگر من گوشت گاوها را می‌خورم و یا خون بزها را می‌نوشم؟
14 Sacrifice to God confession, And complete your vows to the Most High.
«قربانی واقعی که باید تقدیم کنید این است که خدای متعال را شکر نمایید و نذرهایی را که کرده‌اید ادا کنید.
15 And call Me in a day of adversity, I deliver you, and you honor Me.
هنگامی که در مشکلات هستید مرا بخوانید؛ من شما را نجات خواهم داد و شما مرا ستایش خواهید کرد.»
16 And to the wicked God has said: What to you—to recount My statutes? That you lift up My covenant on your mouth?
اما خدا به شریران چنین می‌گوید: «شما چه حق دارید که فرایض مرا بر زبان بیاورید و دربارهٔ عهد من سخن بگویید؟
17 Indeed, you have hated instruction, And cast My words behind you.
زیرا شما از اصلاح شدن نفرت دارید و کلام مرا پشت گوش می‌اندازید.
18 If you have seen a thief, Then you are pleased with him, And your portion [is] with adulterers.
وقتی دزد را می‌بینید که دزدی می‌کند با وی همدست می‌شوید و با زناکاران معاشرت می‌کنید.
19 You have sent forth your mouth with evil, And your tongue joins deceit together,
سخنان شما با خباثت و نیرنگ آمیخته است.
20 You sit, you speak against your brother, You give slander against a son of your mother.
هر جا می‌نشینید از برادرتان بد می‌گویید و غیبت می‌کنید.
21 These you did, and I kept silent, You have thought that I am like you, I reprove you, and set in array before your eyes.
این کارها را کردید و من چیزی نگفتم. فکر کردید من هم مانند شما هستم! اما اینک من شما را برای تمام این کارها تنبیه می‌کنم.
22 Now understand this, You who are forgetting God, Lest I tear, and there is no deliverer.
«ای کسانی که مرا فراموش کرده‌اید، به من گوش دهید و گرنه شما را هلاک خواهم کرد و فریادرسی نخواهید داشت.
23 He who is sacrificing praise honors Me, As for him who makes a way, I cause him to look on the salvation of God!
قربانی شایستهٔ من آنست که از من سپاسگزار باشید و مرا ستایش کنید. هر که چنین کند راه نجات را به او نشان خواهم داد.»

< Psalms 50 >