Psalms 38

1 A PSALM OF DAVID. “TO CAUSE TO REMEMBER.” YHWH, do not reprove me in Your wrath, Nor discipline me in Your fury.

مزمور داوود. از خدا می‌خواهد او را به یاد آورد. ای خداوند، هنگامی که غضبناک و خشمگین هستی مرا تنبیه نکن.

2 For Your arrows have come down on me, And You let down Your hand on me.

تیرهای تو در بدنم فرو رفته و از ضرب دست تو به خاک افتاده‌ام.

3 Soundness is not in my flesh, Because of Your indignation, Peace is not in my bones, Because of my sin.

در اثر خشم تو جای سالمی در بدنم نمانده؛ به سبب گناهم استخوانهایم در هم کوبیده شده‌اند.

4 For my iniquities have passed over my head, As a heavy burden—too heavy for me.

تقصیراتم از سرم گذشته‌اند و همچون باری گران بر من سنگینی می‌کنند.

5 Stunk—my wounds have become corrupt, Because of my folly.

به سبب حماقتم، زخمهایم متعفن و چرکین شده‌اند.

6 I have been bent down, I have been bowed down—to excess, I have gone mourning all the day.

به خود می‌پیچم و به کلی خمیده شده‌ام. تمام روز می‌نالم و به این سو و آن سو می‌روم.

7 For my flanks have been full of drought, And soundness is not in my flesh.

از شدت تب می‌سوزم و جای سالمی در بدنم نمانده است.

8 I have been feeble and struck—to excess, I have roared from disquietude of heart.

تاب تحمل خود را از دست داده‌ام و به کلی از پای افتاده‌ام؛ غم، دلم را گرفته و از شدت درد می‌نالم.

9 Lord, all my desire [is] before You, And my sighing has not been hid from You.

خداوندا، تمام آرزوهایم را می‌دانی؛ آه و نالهٔ من از تو پوشیده نیست.

10 My heart [is] panting, my power has forsaken me, And the light of my eyes, Even they are not with me.

قلب من به شدت می‌تپد، قوتم از بین رفته و چشمانم کم نور شده است.

11 My lovers and my friends stand aloof from before my plague. And my neighbors have stood far off.

دوستان و رفقایم به سبب این بلایی که بر من عارض شده، از من فاصله می‌گیرند و همسایگانم از من دوری می‌کنند.

12 And those seeking my soul lay a snare, And those seeking my evil Have spoken mischievous things, And they meditate [on] deceits all the day.

آنانی که قصد جانم را دارند، برایم دام می‌گذارند و کسانی که در صدد آزارم هستند، به مرگ تهدیدم می‌کنند و تمام روز علیه من نقشه می‌کشند.

13 And I, as deaf, do not hear. And as a mute one who does not open his mouth.

من همچون شخص کری هستم که نمی‌تواند بشنود، مانند شخص لالی هستم که نمی‌تواند سخن بگوید.

14 Indeed, I am as a man who does not hear, And in his mouth are no reproofs.

مثل کسی هستم که به سبب کری قادر نیست پاسخ دهد.

15 Because for You, O YHWH, I have waited, You answer, O Lord my God.

ای خداوند، امیدوارم و یقین دارم که تو به من پاسخ خواهی داد.

16 When I said, “Lest they rejoice over me, In the slipping of my foot they magnified themselves against me.”

نگذار دشمنانم به ناکامی من بخندند و وقتی می‌افتم خود را برتر از من بدانند.

17 For I am ready to halt, And my pain [is] continually before me.

نزدیک است از پای درآیم؛ این درد، دائم مرا عذاب می‌دهد.

18 For I declare my iniquity, I am sorry for my sin.

من به گناهانم اعتراف می‌کنم و از کردار خود غمگین و پشیمانم.

19 And my enemies [are] lively, They have been strong, and those hating me without cause, Have been multiplied.

دشمنانم سالم و نیرومند هستند؛ کسانی که از من نفرت دارند بسیارند.

20 And those paying evil for good accuse me, Because of my pursuing good.

آنها خوبی مرا با بدی پاسخ می‌دهند؛ با من مخالفت می‌ورزند زیرا من کوشش می‌کنم کار نیک انجام دهم.

21 Do not forsake me, O YHWH, My God, do not be far from me,

خداوندا، مرا تنها نگذار؛ ای خدای من، از من دور نباش.

22 Hurry to help me, O Lord, my salvation!

ای خداوند، تو نجا‌ت‌دهندۀ من هستی، به کمکم بشتاب!