< Psalms 35 >

1 BY DAVID. Strive, YHWH, with my strivers, fight with my fighters,
مزمور داوود. ای خداوند، با دشمنانم دشمنی کن و با کسانی که با من می‌جنگند، بجنگ.
2 Take hold of shield and buckler, and rise for my help,
زرۀ خود را بپوش و سپر خود را بردار و به کمک من بیا.
3 And draw out spear and lance, To meet my pursuers. Say to my soul, “I [am] your salvation.”
نیزهٔ خود را به دست گیر و راه آنانی را که مرا تعقیب می‌کنند، ببند. به من اطمینان بده که مرا نجات خواهی داد.
4 They are ashamed and blush, those seeking my soul, Turned backward and confounded, Those devising my evil.
آنانی که قصد جان مرا دارند، خجل و رسوا شوند؛ آنانی که بدخواه من هستند شکست خورده، خوار و سرافکنده شوند.
5 They are as chaff before wind, And a messenger of YHWH driving away.
همچون کاه در برابر باد پراکنده شوند و فرشتهٔ خداوند آنها را براند.
6 Their way is darkness and slipperiness, And a messenger of YHWH—their pursuer.
وقتی فرشته آنها را تعقیب می‌کند، راه آنها تاریک و لغزنده شود تا نتوانند فرار کنند.
7 For without cause they hid their net [in] a pit for me, Without cause they dug for my soul.
زیرا بی‌جهت برای من دام نهادند و چاهی عمیق کندند تا در آن گرفتار شوم.
8 Desolation meets him—he does not know, And his net that he hid catches him, He falls into it for desolation.
باشد که ناگهان بلایی بر آنها نازل شود و در دامی که نهاده‌اند و چاهی که کنده‌اند، خود گرفتار شوند.
9 And my soul is joyful in YHWH, It rejoices in His salvation.
و اما جان من از وجود خداوند شادی خواهد کرد و به سبب نجاتی که او می‌دهد خوشحال خواهد شد.
10 All my bones say, “YHWH, who is like You, Delivering the poor from the [one] stronger than he, And the poor and needy from his plunderer.”
با تمام وجودم می‌گویم: «کیست مانند تو، ای خداوند؟ تو ضعیف را از دست زورگو نجات می‌دهی و مظلوم را از چنگ ظالم می‌رهانی.»
11 Violent witnesses rise up, That which I have not known they ask me.
شاهدان بیرحم علیه من برخاسته‌اند و مرا به چیزهایی متهم می‌کنند که روحم از آنها بی‌خبر است.
12 They pay me evil for good, bereaving my soul,
نیکی مرا با بدی پاسخ می‌دهند و جان مرا می‌رنجانند.
13 And I—in their sickness my clothing [is] sackcloth, I have humbled my soul with fastings, And my prayer returns to my bosom.
و اما من، وقتی آنها بیمار بودند لباس عزا پوشیدم، جان خود را با روزه رنج دادم و برایشان دعا کردم.
14 As [if] a friend, as [if] my brother, I habitually walked, As a mourner for a mother, I have bowed down mourning.
مانند یک دوست و برادر برای آنها دل سوزاندم؛ چنان اندوهگین بودم که گویی مادرم را از دست داده‌ام!
15 And they have rejoiced in my halting, And have been gathered together, The strikers were gathered against me, And I have not known, They have torn, and they have not ceased;
اما وقتی من در زحمت افتادم، آنها شاد و خندان علیه من جمع شدند. حتی کسانی که نمی‌شناختم به من حمله‌ور شدند و بی‌وقفه به من ناسزا گفتند.
16 With profane ones, mockers in feasts, Gnashing their teeth against me.
آری، مرا استهزا کردند و مانند آدمهای هرزه به من دشنام دادند.
17 Lord, how long do You behold? Keep my soul back from their desolations, My only one from young lions.
خداوندا، تا به کی نظاره‌گر خواهی بود؟ جانم را از شرّ آنها رهایی ده؛ زندگی مرا از دست این شیران درنده نجات ده.
18 I thank You in a great assembly, I praise You among a mighty people.
آنگاه در میان جماعت بزرگ، تو را ستایش خواهم نمود و در حضور مردم، تو را سپاس خواهم گفت.
19 Do not let my enemies rejoice over me [with] falsehood, Those hating me without cause wink the eye.
نگذار کسانی که بی‌جهت با من دشمنی می‌کنند به من بخندند و آنانی که از من متنفرند، مسخره‌ام کنند.
20 For they do not speak peace, And against the quiet of the land, They devise deceitful words,
سخنان آنان دوستانه نیست؛ آنها بر ضد کسانی که صلح‌جو هستند و زندگی آرامی دارند افترا می‌زنند.
21 And they enlarge their mouth against me, They said, “Aha, aha, our eye has seen.”
به من می‌گویند: «ما با چشمان خود دیدیم که چه کردی!»
22 You have seen, O YHWH, Do not be silent, O Lord—do not be far from me,
اما تو، ای خداوند، از همه چیز آگاهی؛ پس اینچنین ساکت نباش؛ ای خداوند، از من دور مباش!
23 Stir up, and wake to my judgment, My God, and my Lord, to my plea.
ای یهوه خدای من، برخیز و به دادم برس و از حق من دفاع کن!
24 Judge me according to Your righteousness, O YHWH my God, And they do not rejoice over me.
ای یهوه خدای من، بر طبق عدالت خود، در مورد من داوری کن و نگذار دشمنانم به من بخندند.
25 They do not say in their heart, “Aha, our desire.” They do not say, “We swallowed him up.”
نگذار در دل خود بگویند: «ما به آرزوی خود رسیدیم! او را شکست دادیم!»
26 They are ashamed and confounded together, Who are rejoicing at my evil. They put on shame and confusion, Who are magnifying themselves against me.
آنانی که از ناکامی و بدبختی من شاد شده‌اند، خود خجل و شرمنده شوند؛ کسانی که خود را از من برتر و بزرگتر می‌دانند، سرافکنده و رسوا گردند.
27 They sing and rejoice, who are desiring my righteousness, And they continually say, “YHWH is magnified, Who is desiring the peace of His servant.”
اما آنانی که می‌خواهند حقم به من داده شود، شاد و خرم باشند و پیوسته بگویند: «خداوند بزرگ است و خواستار سلامتی و موفقیتِ خدمتگزار خود می‌باشد.»
28 And my tongue utters Your righteousness, All the day Your praise!
آنگاه من عدالت تو را بیان خواهم کرد و تمام روز تو را سپاس خواهم گفت.

< Psalms 35 >