Psalms 2

1 Why have nations assembled tumultuously? And peoples meditate vanity?

Nedir uluslar arasındaki bu kargaşa, Neden boş düzenler kurar bu halklar?

2 Kings of the earth station themselves, and princes have been united together, against YHWH, and against His Messiah:

Dünyanın kralları saf bağlıyor, Hükümdarlar birleşiyor RAB'be ve meshettiği krala karşı.

3 “Let us draw off Their cords, And cast Their thick bands from us.”

“Koparalım onların kayışlarını” diyorlar, “Atalım üzerimizden bağlarını.”

4 He who is sitting in the heavens laughs, The Lord mocks at them.

Göklerde oturan Rab gülüyor, Onlarla eğleniyor.

5 Then He speaks to them in His anger, and in His wrath He troubles them:

Sonra öfkeyle uyarıyor onları, Gazabıyla dehşete düşürüyor

6 “And I have anointed My King, On Zion—My holy hill.”

Ve, “Ben kralımı Kutsal dağım Siyon'a oturttum” diyor.

7 I declare concerning a statute: YHWH said to me, “You [are] My Son, today I have brought You forth.

RAB'bin bildirisini ilan edeceğim: Bana, “Sen benim oğlumsun” dedi, “Bugün ben sana baba oldum.

8 Ask of Me and I give nations [as] Your inheritance, And the ends of the earth [for] Your possession.

Dile benden, miras olarak sana ulusları, Mülk olarak yeryüzünün dört bucağını vereyim.

9 You rule them with a scepter of iron, You crush them as a vessel of a potter.”

Demir çomakla kıracaksın onları, Çömlek gibi parçalayacaksın.”

10 And now, O kings, act wisely, Be instructed, O judges of earth,

Ey krallar, akıllı olun! Ey dünya önderleri, ders alın!

11 Serve YHWH with fear, And rejoice with trembling.

RAB'be korkuyla hizmet edin, Titreyerek sevinin.

12 Kiss the Chosen One [[or Son]], lest He is angry, And you perish [from] the way, When His anger burns but a little, O the blessedness of all trusting in Him!

Oğulu öpün ki öfkelenmesin, Yoksa izlediğiniz yolda mahvolursunuz. Çünkü öfkesi bir anda alevleniverir. Ne mutlu O'na sığınanlara!