Psalms 139

1 TO THE OVERSEER. A PSALM OF DAVID. YHWH, You have searched me, and know.

Oh Jehova, ikaw nakasusi kanako, ug nahibalo kanako.

2 You have known my sitting down, And my rising up, You have attended to my thoughts from afar.

Ikaw nahibalo sa akong paglingkod ug sa akong pagtindog; Ikaw nakasabut sa akong hunahuna bisan sa halayo.

3 You have fanned my path and my lying down, And have been acquainted [with] all my ways.

Ikaw nagasusi sa akong alagianan ug sa akong paghigda, Ug ikaw nahibalo sa tanan ko nga mga dalan.

4 For there is not a word in my tongue, Behold, O YHWH, You have known it all!

Kay walay mausa ka pulong sa akong dila, Kondili, Oh Jehova, ania karon, ang tanan hibaloan nimo.

5 You have besieged me behind and before, And You place Your hand on me.

Sa likod ug sa atubangan gibantayan mo ako, Ug kanako gitapion mo ang imong kamot.

6 Knowledge too wonderful for me, It has been set on high, I am not able for it.

Alang kanako katingalahan kining kinaadmana; Kini hataas, dili ako makakab-ut niini.

7 To where do I go from Your Spirit? And to where do I flee from Your face?

Asa ba ako paingon gikan sa imong Espiritu? Kun asa ba ako mokalagiw gikan sa imong presencia?

8 If I ascend the heavens—You [are] there, And spread out a bed in Sheol, behold, You! (Sheol h7585)

Kong mosaka ako ngadto sa langit, didto atua ikaw: Kong sa Sheol pagabuhaton ko ang akong higdaanan, ania karon, didto atua ikaw. (Sheol h7585)

9 I take the wings of morning, I dwell in the uttermost part of the sea,

Kong itaud ko ang mga pako sa kaadlawon, Ug magapuyo sa labing mga kinatumyang dapit sa dagat;

10 Also there Your hand leads me, And Your right hand holds me.

Bisan pa didto magamando ang imong kamot kanako, Ug ang imong toong kamot magagunit kanako.

11 And I say, “Surely darkness bruises me,” Then night [is] light to me.

Kong moingon ako: Sa pagkamatuod, ang kangitngit motikyup kanako. Ug ang kahayag nga nagalibut kanako mahimong gabii;

12 Also darkness does not hide from You, And night shines as day, As [is] darkness so [is] light.

Bisan ngani ang kangitngit dili makatago gikan kanimo, Kondili ang kagabhion mohayag ingon sa kasanag sa adlaw: Kanimo ang kangitngit ug ang kahayag managsama lamang.

13 For You have possessed my reins, You cover me in my mother’s belly.

Kay ikaw ang nag-umol sa akong mga sulod nga bahin: Sa tagoangkan sa akong inahan, imong gitabonan ako.

14 I confess You, because I have been fearfully distinguished. Your works [are] wonderful, And my soul is knowing [it] well.

Mohatag ako ug mga pasalamat kanimo; tungod kay makalilisang ug kahibulongan uyamut ang pagbuhat kanako: Kahibulongan man ang imong mga buhat; Ug kini hibaloan kaayo sa akong kalag.

15 My substance was not hid from You, When I was made in secret, Curiously worked in the lower part of earth.

Ang akong lawas wala hisalipdi gikan kanimo, Sa diha nga sa tago gibuhat ako, Ug sa pagbuhat nga kahibulongan didto sa mga dapit nga labing ubos sa yuta.

16 Your eyes saw my unformed substance, And all of them are written on Your scroll, The days they were formed—And not one among them.

Sa wala pa mahingpit ang lawas ko, nakita na sa imong mga mata; Ug diha sa imong basahon nahasulat na ang tanan, Bisan pa ngani ang mga adlaw nga natudlo alang kanako, Sa diha nga wala pay miabut kanila.

17 And how precious Your thoughts have been to me, O God, how great has been their sum!

Pagkabililhon usab sa imong mga hunahuna alang kanako, Oh Dios! Pagkadaku sa hilabihan ang gidaghanon nila!

18 I recount them! They are more than the sand, I have awoken, and I am still with You.

Kong isipon ko (sila) labing daghan pa (sila) kay sa gidaghanon sa balas: Sa akong paghimata, ako anaa gihapon kanimo.

19 Do You slay, O God, the wicked? Then, men of blood, turn aside from me!

Sa pagkamatuod gayud imong pagapatyon ang tawong dautan, Oh Dios: Busa pahalayo kamo kanako, kamong mga tawo nga giuhaw sa dugo.

20 Who exchange You for wickedness, Your enemies [are] lifted up to vanity.

Kay sa mga pasipala, nanagsulti (sila) batok kanimo, Ug ang imong mga kaaway nanaggamit sa imong ngalan sa walay kapuslanan.

21 Do I not hate, YHWH, those hating You? And grieve myself with Your withstanders?

Wala ba nako pagdumti (sila) Oh Jehova, (sila) nga nanagdumot kanimo? Ug wala ba ako masubo niadtong nanagpanukol batok kanimo?

22 I have hated them [with] perfect hatred, They have become enemies to me.

Gidumtan ko (sila) uban sa hingpit nga pagdumot: (Sila) nahimong akong mga kaaway.

23 Search me, O God, and know my heart, Try me, and know my thoughts,

Susiha ako, Oh Dios, ug hibaloi ang akong kasingkasing: Sulayi ako, ug hibaloi ang akong mga hunahuna;

24 And see if a grievous way be in me, And lead me in a perpetual way!

Ug tan-awa kong kanako aduna bay dalan sa pagkadautan, Ug mandoi ako sa dalan nga walay katapusan.