< Psalms 137 >
1 By rivers of Babylon—There we sat, Indeed, we wept when we remembered Zion.
Babil ırmakları kıyısında oturup Siyon'u andıkça ağladık;
2 We hung our harps on willows in its midst.
Çevredeki kavaklara Lirlerimizi astık.
3 For there our captors asked us the words of a song, And our spoilers—joy: “Sing to us of a song of Zion.”
Çünkü orada bizi tutsak edenler bizden ezgiler, Bize zulmedenler bizden şenlik istiyor, “Siyon ezgilerinden birini okuyun bize!” diyorlardı.
4 How do we sing the song of YHWH, On the land of a stranger?
Nasıl okuyabiliriz RAB'bin ezgisini El toprağında?
5 If I forget you, O Jerusalem, my right hand forgets!
Ey Yeruşalim, seni unutursam, Sağ elim kurusun.
6 My tongue cleaves to my palate, If I do not remember you, If I do not exalt Jerusalem above my chief joy.
Seni anmaz, Yeruşalim'i en büyük sevincimden üstün tutmazsam, Dilim damağıma yapışsın!
7 Remember, YHWH, for the sons of Edom, The day of Jerusalem, Those saying, “Raze, raze to its foundation!”
Yeruşalim'in düştüğü gün, “Yıkın onu, yıkın temellerine kadar!” Diyen Edomlular'ın tavrını anımsa, ya RAB.
8 O daughter of Babylon, O destroyed one, O the blessedness of him who repays to you your deed, That you have done to us.
Ey sen, yıkılası Babil kızı, Bize yaptıklarını Sana ödetecek olana ne mutlu!
9 O the blessedness of him who seizes, and has dashed your sucklings on the rock!
Ne mutlu senin yavrularını tutup Kayalarda parçalayacak insana!