Psalms 137

1 By rivers of Babylon—There we sat, Indeed, we wept when we remembered Zion.

Apud la riveroj de Babel Ni sidis kaj ploris, Rememorante Cionon.

2 We hung our harps on willows in its midst.

Sur la salikoj tie Ni pendigis niajn harpojn.

3 For there our captors asked us the words of a song, And our spoilers—joy: “Sing to us of a song of Zion.”

Ĉar tie niaj kaptintoj postulis de ni kantojn, Kaj niaj mokantoj ĝojon, dirante: Kantu al ni el la kantoj de Cion.

4 How do we sing the song of YHWH, On the land of a stranger?

Kiel ni kantos sur fremda tero La kanton de la Eternulo?

5 If I forget you, O Jerusalem, my right hand forgets!

Se mi forgesos vin, ho Jerusalem, Tiam forgesiĝu mia dekstra mano;

6 My tongue cleaves to my palate, If I do not remember you, If I do not exalt Jerusalem above my chief joy.

Algluiĝu mia lango al mia palato, Se mi vin ne memoros, Se mi ne levos Jerusalemon en la supron de miaj ĝojoj.

7 Remember, YHWH, for the sons of Edom, The day of Jerusalem, Those saying, “Raze, raze to its foundation!”

Rememorigu, ho Eternulo, al la filoj de Edom La tagon de Jerusalem, kiam ili diris: Detruu, detruu ĝis ĝia fundamento.

8 O daughter of Babylon, O destroyed one, O the blessedness of him who repays to you your deed, That you have done to us.

Ho ruinigema filino de Babel! Bone estos al tiu, Kiu repagos al vi por la faro, kiun vi faris al ni.

9 O the blessedness of him who seizes, and has dashed your sucklings on the rock!

Bone estos al tiu, Kiu prenos kaj frakasos viajn infanetojn sur ŝtono.