Psalms 129

1 A SONG OF THE ASCENTS. Often they distressed me from my youth, Pray, let Israel say:

سرود زائران به هنگام بالا رفتن به اورشلیم. از ایام جوانی‌ام دشمنانم بر من ظلم بسیار کردند. اسرائیل بگوید:

2 Often they distressed me from my youth, Yet they have not prevailed over me.

«از ایام جوانی‌ام دشمنانم بر من ظلم بسیار کردند، اما نتوانستند مرا از پای درآورند.

3 Plowers have plowed over my back, They have made their furrows long.

ضربات شلّاق آنان پشت مرا به شکل زمینی شیار شده درآورد،

4 YHWH [is] righteous, He has cut apart cords of the wicked.

اما خداوند مرا از اسارت آنان آزاد ساخت.»

5 All hating Zion [are] confounded and turn backward.

سرنگون شوند تمام کسانی که از اسرائیل نفرت دارند!

6 They are as grass of the roofs, That withers before it was drawn out,

همچون علفی باشند که بر پشت بامها می‌روید، که پیش از آنکه آن را بچینند، می‌خشکد

7 That has not filled the hand of a reaper, And the bosom of a binder of sheaves.

و کسی آن را جمع نمی‌کند و به شکل بافه نمی‌بندد.

8 And the passers by have not said, “The blessing of YHWH [is] on you, We blessed you in the Name of YHWH!”

رهگذران آنان را برکت ندهند و نگویند: «برکت خداوند بر شما باد!» و یا «ما شما را به نام خداوند برکت می‌دهیم.»