Psalms 129

1 A SONG OF THE ASCENTS. Often they distressed me from my youth, Pray, let Israel say:

Allt frá bernsku var ég ofsóttur (það er Ísrael sem talar)

2 Often they distressed me from my youth, Yet they have not prevailed over me.

og misréttinu linnti ekki – en aldrei var ég þurrkaður út. Aldrei hefur óvinum mínum tekist að uppræta mig!

3 Plowers have plowed over my back, They have made their furrows long.

Þótt þeir húðstrýktu mig og tættu bak mitt, þá segi ég samt:

4 YHWH [is] righteous, He has cut apart cords of the wicked.

„Drottinn er góður!“Því að hann braut hlekkina sem illmennin höfðu fjötrað mig með.

5 All hating Zion [are] confounded and turn backward.

Þeir sem hata Jerúsalem skulu verða til skammar og flýja.

6 They are as grass of the roofs, That withers before it was drawn out,

Þeir skulu vera eins og gras á þaki – það skrælnar áður en það hefur vaxið og myndað fræ.

7 That has not filled the hand of a reaper, And the bosom of a binder of sheaves.

Sláttumaðurinn mun grípa í tómt og sá sem bindur fær ekki neitt.

8 And the passers by have not said, “The blessing of YHWH [is] on you, We blessed you in the Name of YHWH!”

Þeir sem framhjá fara skulu ekki óska þér blessunar. En við ykkur segjum við: „Drottinn blessi þig!“