< Psalms 12 >

1 TO THE OVERSEER. ON THE EIGHTH. A PSALM OF DAVID. Save, YHWH, for the saintly has failed, For the steadfast have ceased From the sons of men:
برای رهبر سرایندگان: مزمور داوود، با همراهی سازهای زهی، در مایۀ شِمینیت. ای خداوند، به داد ما برس، زیرا دیگر اثری از خداشناسان نیست و انسان باوفا در دنیا باقی نمانده است.
2 They each speak vanity with his neighbor, Lip of flattery! With heart and heart they speak.
همه دروغ می‌گویند و با چاپلوسی یکدیگر را فریب می‌دهند.
3 YHWH cuts off all lips of flattery, A tongue speaking great things,
ای خداوند، زبان چاپلوسان و متکبران را بِبُر
4 Who said, “By our tongue we do mightily: Our lips [are] our own; who [is] lord over us?”
که می‌گویند: «ما هر چه را که بخواهیم با زبانمان به دست می‌آوریم. هر چه را که بخواهیم می‌گوییم و کسی نمی‌تواند مانع ما شود.»
5 Because of the spoiling of the poor, Because of the groaning of the needy, Now I arise, says YHWH, I set in safety [him who] breathes for it.
خداوند می‌گوید: «من برمی‌خیزم و به داد فقیران و درماندگان می‌رسم و آنها را از دست ظالمان نجات می‌بخشم.»
6 Sayings of YHWH [are] pure sayings—Silver tried in a furnace of earth, refined sevenfold.
وعده‌های خداوند، مانند نقره‌ای که هفت بار در کوره تصفیه شده باشد، پاک و قابل اعتماد است.
7 You, O YHWH, preserve them, You keep us from this generation for all time.
ای خداوند، هر چند پای اشخاص بدکار به همه جا رسیده است و مردم کارهای پلید آنها را ستایش می‌کنند، ولی تو ما را تا ابد از چنین اشخاص حفظ خواهی کرد.
8 The wicked walk around continually, According as vileness is exalted by sons of men!

< Psalms 12 >