Psalms 102

1 A PRAYER OF THE AFFLICTED WHEN HE IS FEEBLE, AND POURS OUT HIS COMPLAINT BEFORE YHWH. O YHWH, hear my prayer, indeed, my cry comes to You.

Dinggin mo ang dalangin ko, Oh Panginoon, at dumating nawa ang daing ko sa iyo.

2 Do not hide Your face from me, In a day of my adversity, Incline Your ear to me, In the day I call, hurry, answer me.

Huwag mong ikubli ang mukha mo sa akin sa kaarawan ng aking kahirapan: ikiling mo ang iyong pakinig sa akin; sa araw na ako'y tumawag, ay sagutin mo akong madali.

3 For my days have been consumed in smoke, And my bones have burned as a firebrand.

Sapagka't ang mga kaarawan ko'y nangapapawi na parang usok, at ang mga buto ko'y nangasusunog na parang panggatong.

4 Struck as the herb, and withered, is my heart, For I have forgotten to eat my bread.

Ang puso ko'y nasaktan na parang damo, at natuyo; sapagka't nalimutan kong kanin ang aking tinapay.

5 From the voice of my sighing My bone has cleaved to my flesh.

Dahil sa tinig ng aking daing ang mga buto ko'y nagsisidikit sa aking laman.

6 I have been like to a pelican of the wilderness, I have been as an owl of the dry places.

Ako'y parang pelikano sa ilang; ako'y naging parang kuwago sa kaparangan.

7 I have watched, and I am As a bird alone on the roof.

Ako'y umaabang, at ako'y naging parang maya na nagiisa sa bubungan.

8 All the day my enemies reproached me, Those mad at me have sworn against me.

Dinudusta ako ng aking mga kaaway buong araw; silang nangauulol laban sa akin ay nagsisisumpa sa akin.

9 Because I have eaten ashes as bread, And have mingled my drink with weeping,

Sapagka't kinain ko ang mga abo na parang tinapay, at hinaluan ko ang aking inumin ng iyak.

10 From Your indignation and Your wrath, For You have lifted me up, And cast me down.

Dahil sa iyong galit at iyong poot: sapagka't ako'y iyong itinaas, at inihagis.

11 My days [are] stretched out as a shadow, And I am withered as the herb.

Ang aking mga kaarawan ay parang lilim na kumikiling; at ako'y natuyo na parang damo.

12 And You, O YHWH, abide for all time, And Your memorial from generation to generation.

Nguni't ikaw, Oh Panginoon, ay mamamalagi magpakailan man; at ang alaala sa iyo ay sa lahat ng sali't saling lahi.

13 You rise—You pity Zion, For the time to favor her, For the appointed time has come.

Ikaw ay babangon at maaawa sa Sion: sapagka't kapanahunan ng pagkaawa sa kaniya, Oo, ang takdang panahon ay dumating.

14 For Your servants have been pleased with her stones, And they favor her dust.

Sapagka't nililigaya ang iyong mga lingkod sa kaniyang mga bato, at nanghihinayang sa kaniyang alabok.

15 And nations fear the Name of YHWH, And all kings of the earth Your glory,

Sa gayo'y katatakutan ng mga bansa ang pangalan ng Panginoon. At ng lahat ng hari sa lupa ang iyong kaluwalhatian;

16 For YHWH has built Zion, He has been seen in His glory,

Sapagka't itinayo ng Panginoon ang Sion, siya'y napakita sa kaniyang kaluwalhatian;

17 He turned to the prayer of the destitute, And He has not despised their prayer.

Kaniyang dininig ang dalangin ng tapon, at hindi hinamak ang kanilang dalangin.

18 This is written for a later generation, And the people created praise YAH.

Ito'y isusulat na ukol sa lahing susunod: at ang bayang lalalangin ay pupuri sa Panginoon.

19 For He has looked From the high place of His sanctuary. YHWH looked attentively from the heavens to earth,

Sapagka't siya'y tumungo mula sa kaitaasan ng kaniyang santuario; tumingin ang Panginoon sa lupa mula sa langit;

20 To hear the groan of the prisoner, To loose sons of death,

Upang dinggin ang buntong hininga ng bilanggo: upang kalagan yaong nangaitakdang patayin;

21 To declare in Zion the Name of YHWH, And His praise in Jerusalem,

Upang maipahayag ng mga tao ang pangalan ng Panginoon sa Sion, at ang kaniyang kapurihan sa Jerusalem;

22 In the peoples being gathered together, And the kingdoms—to serve YHWH.

Nang ang mga bayan ay mapisan, at ang mga kaharian, upang maglingkod sa Panginoon.

23 He has humbled my power in the way, He has shortened my days.

Kaniyang pinahina ang aking kalakasan sa daan; kaniyang pinaikli ang mga kaarawan ko.

24 I say, “My God, do not take me up in the midst of my days,” Your years [are] through all generations.

Aking sinabi, Oh Dios ko, huwag mo akong kunin sa kalagitnaan ng aking mga kaarawan; ang mga taon mo'y lampas sa mga sali't saling lahi.

25 You founded the earth before time, And the heavens [are] the work of Your hands.

Nang una ay inilagay mo ang patibayan ng lupa; at ang mga langit ay gawa ng iyong mga kamay.

26 They perish, and You remain, And all of them become old as a garment, You change them as clothing, And they are changed.

Sila'y uuwi sa wala, nguni't ikaw ay mananatili: Oo, silang lahat ay maluluma na parang bihisan; parang isang kasuutan na iyong mga papalitan, at sila'y mga mapapalitan:

27 And You [are] the same, and Your years are not finished.

Nguni't ikaw rin, at ang mga taon mo'y hindi magkakawakas.

28 The sons of Your servants continue, And their seed is established before You!

Ang mga anak ng iyong mga lingkod ay mangamamalagi, at ang kanilang binhi ay matatatag sa harap mo.