< Psalms 102 >

1 A PRAYER OF THE AFFLICTED WHEN HE IS FEEBLE, AND POURS OUT HIS COMPLAINT BEFORE YHWH. O YHWH, hear my prayer, indeed, my cry comes to You.
دعای شخص مصیبت دیده، که نالۀ خود را به حضور خداوند می‌ریزد. ای خداوند، دعای مرا بشنو و به فریادم گوش فرا ده!
2 Do not hide Your face from me, In a day of my adversity, Incline Your ear to me, In the day I call, hurry, answer me.
وقتی که در زحمت هستم، روی خود را از من برنگردان! به من توجه فرما، و هرگاه دعا کنم بی‌درنگ مرا اجابت فرما!
3 For my days have been consumed in smoke, And my bones have burned as a firebrand.
عمرم چون دود به سرعت ناپدید می‌شود و استخوانهایم همچون چوب خشک می‌سوزد.
4 Struck as the herb, and withered, is my heart, For I have forgotten to eat my bread.
دل من مانند گیاهی است که کوبیده و خشک شده باشد. غذا خوردن را از یاد برده‌ام.
5 From the voice of my sighing My bone has cleaved to my flesh.
با صدای بلند می‌نالم؛ جز پوست و استخوان چیزی در بدنم نمانده است.
6 I have been like to a pelican of the wilderness, I have been as an owl of the dry places.
همچون پرنده‌ای وحشی، آوارهٔ صحرا شده‌ام و چون جغد خرابه‌نشین، بی‌خانمان گشته‌ام.
7 I have watched, and I am As a bird alone on the roof.
مانند گنجشکی بر پشت بام، تنها مانده‌ام؛ خواب به چشمانم نمی‌رود.
8 All the day my enemies reproached me, Those mad at me have sworn against me.
هر روز دشمنانم مرا تحقیر می‌کنند و مخالفانم مرا لعنت می‌نمایند.
9 Because I have eaten ashes as bread, And have mingled my drink with weeping,
به سبب خشم و غضب تو ای خداوند، غذای من خاکستر است و نوشیدنی‌ام با اشکهایم آمیخته است. زیرا تو مرا برداشتی و به کنار انداختی.
10 From Your indignation and Your wrath, For You have lifted me up, And cast me down.
11 My days [are] stretched out as a shadow, And I am withered as the herb.
عمرم چون سایه‌های عصر، زودگذر است؛ همچون علف خشک پژمرده شده‌ام.
12 And You, O YHWH, abide for all time, And Your memorial from generation to generation.
اما تو ای خداوند، تا ابد پادشاه هستی؛ ذکر تو در تمام نسلها باقی خواهد ماند.
13 You rise—You pity Zion, For the time to favor her, For the appointed time has come.
تو برخاسته، بر اورشلیم ترحم خواهی فرمود؛ اکنون زمان آن رسیده است که بر اورشلیم رحمت فرمایی.
14 For Your servants have been pleased with her stones, And they favor her dust.
بندگان تو سنگها و خاک اورشلیم را دوست دارند!
15 And nations fear the Name of YHWH, And all kings of the earth Your glory,
قومها از نام خداوند خواهند ترسید و همه پادشاهان جهان از قدرت و عظمت او هراسان خواهند شد.
16 For YHWH has built Zion, He has been seen in His glory,
او شهر اورشلیم را دوباره بنا خواهد کرد و با جلال و شکوه فراوان ظاهر خواهد شد.
17 He turned to the prayer of the destitute, And He has not despised their prayer.
به دعای قوم درمانده خود توجه نموده، ایشان را اجابت خواهد نمود.
18 This is written for a later generation, And the people created praise YAH.
آنچه که خداوند انجام می‌دهد برای نسل آینده نوشته خواهد شد تا ایشان نیز او را ستایش کنند:
19 For He has looked From the high place of His sanctuary. YHWH looked attentively from the heavens to earth,
«خداوند از مکان مقدّس خود در آسمان، به زمین نظر انداخت تا ناله اسیران را بشنود و آنها را که به مرگ محکوم شده بودند، آزاد سازد.»
20 To hear the groan of the prisoner, To loose sons of death,
21 To declare in Zion the Name of YHWH, And His praise in Jerusalem,
بنابراین وقتی قومها در اورشلیم گرد هم بیایند تا خدا را در خانهٔ او پرستش کنند، نام خداوند در اورشلیم ستوده و سراییده خواهد شد.
22 In the peoples being gathered together, And the kingdoms—to serve YHWH.
23 He has humbled my power in the way, He has shortened my days.
خداوند در جوانی‌ام توان مرا از من گرفته و عمرم را کوتاه ساخته است.
24 I say, “My God, do not take me up in the midst of my days,” Your years [are] through all generations.
ای خدای من، نگذار در جوانی بمیرم! تو تا ابد زنده هستی!
25 You founded the earth before time, And the heavens [are] the work of Your hands.
تو از قدیم بنیاد زمین را نهادی و آسمانها را به دست خود ساختی.
26 They perish, and You remain, And all of them become old as a garment, You change them as clothing, And they are changed.
آنها فانی می‌شوند، اما تو باقی هستی. همهٔ آنها همچون جامۀ کهنه، پوسیده خواهند شد. تو آنها را مانند لباس عوض خواهی کرد و به دور خواهی افکند.
27 And You [are] the same, and Your years are not finished.
اما تو جاودانی هستی و برای تو هرگز پایانی وجود ندارد.
28 The sons of Your servants continue, And their seed is established before You!
فرزندان بندگانت، همیشه در امان خواهند بود و نسل آنها از حمایت تو برخوردار خواهند شد.

< Psalms 102 >