Psalms 10

1 Why, YHWH, do You stand at a distance? Do You hide in times of adversity?

ای خداوند، چرا دور ایستاده‌ای؟ چرا به هنگام سختیها خود را پنهان می‌کنی؟

2 Through the pride of the wicked, Is the poor inflamed, They are caught in schemes that they devised.

بیا و اشخاص متکبر و بدکار را که بر فقرا ظلم می‌کنند در دامهای خودشان گرفتار ساز.

3 Because the wicked has boasted Of the desire of his soul, And he has blessed a dishonest gainer, He has despised YHWH.

آنها با غرور از مقاصد پلید خود سخن می‌رانند. آنها اشخاص طمعکار را می‌ستایند ولی خدا را ناسزا می‌گویند.

4 The wicked does not inquire according to the height of his face. “There is no God!” [are] all his schemes.

این بدکارانِ متکبر فکر می‌کنند خدایی وجود ندارد تا از آنها بازخواست کند.

5 His ways writhe at all times, Your judgments [are] on high before him, All his adversaries—he puffs at them.

آنها در کارهایشان موفقند و دشمنانشان را به هیچ می‌شمارند و توجهی به احکام خدا ندارند.

6 He has said in his heart, “I am not moved, [And am] not in calamity to generation and generation.”

به خود می‌گویند: «همیشه موفق خواهیم بود و از هر مصیبتی به دور خواهیم ماند.»

7 His mouth is full of oaths, And deceits, and fraud: Under his tongue [is] perverseness and iniquity,

دهانشان آکنده از نفرین و دروغ و تهدید است و از زبانشان گناه و شرارت می‌بارد.

8 He sits in an ambush of the villages, He slays the innocent in secret places. His eyes secretly watch for the afflicted,

در روستاها به کمین می‌نشینند و اشخاص بی‌گناه را می‌کشند.

9 He lies in wait in a secret place, as a lion in a covert. He lies in wait to catch the poor, He catches the poor, drawing him into his net.

مانند شیر درنده، کمین می‌کنند و بر اشخاص فقیر و درمانده حمله می‌برند و ایشان را در دام خود گرفتار می‌سازند.

10 He is bruised—he bows down, The afflicted has fallen by his mighty ones.

اشخاص بیچاره در زیر ضربات بی‌رحمانهٔ آنها خرد می‌شوند.

11 He said in his heart, “God has forgotten, He has hid His face, He has never seen.”

این بدکاران در دل خود می‌گویند: «خدا روی خود را برگردانده و این چیزها را هرگز نمی‌بیند.»

12 Arise, O YHWH! O God, lift up Your hand! Do not forget the humble.

ای خداوند، برخیز و این بدکاران را مجازات کن! ای خدا، بیچارگان را فراموش نکن!

13 Why has the wicked despised God? He has said in his heart, “It is not required.”

چرا بدکاران به خدا ناسزا می‌گویند و مجازات نمی‌شوند؟ آنها در دل خود می‌گویند: «خدا از ما بازخواست نخواهد کرد»؟

14 You have seen, For You behold perverseness and anger; By giving into Your hand, The afflicted leave [it] on You, You have been a helper of the fatherless.

اما ای خدا، تو می‌بینی! تو رنج و غم مردم را می‌بینی و به داد آنها می‌رسی. تو امید بیچارگان و مددکار یتیمان هستی.

15 Break the arm of the wicked and the evil, Seek out his wickedness, find none;

دست این بدکاران را بشکن. آنها را به سزای اعمالشان برسان و به ظلم آنها پایان بده.

16 YHWH [is] King for all time and forever, The nations have perished out of His land!

خداوند تا ابد پادشاه است؛ قومهایی که او را نمی‌پرستند از سرزمین وی رانده و هلاک خواهند شد.

17 You have heard the desire of the humble, O YHWH. You prepare their heart; You cause Your ear to attend,

ای خداوند، تو دعای بیچارگان را اجابت می‌کنی. تو به درد دل آنها گوش می‌دهی و به ایشان قوت قلب می‌بخشی.

18 To judge the fatherless and bruised: He adds no more to oppress—man of the earth!

تو از حق یتیمان و مظلومان دفاع می‌کنی تا دیگر انسان خاکی نتواند آنها را بترساند.