Proverbs 9
1 Wisdom has built her house, She has hewn out her pillars—seven.
| حکمت، خانه خود را بنا کرده، و هفت ستونهای خویش را تراشیده است. | ۱ |
2 She has slaughtered her slaughter, She has mingled her wine, Indeed, she has arranged her table.
| ذبایح خود را ذبح نموده و شراب خود را ممزوج ساخته و سفره خود را نیز آراسته است. | ۲ |
3 She has sent forth her girls, She cries on the tops of the high places of the city:
| کنیزان خود را فرستاده، ندا کرده است، بر پشتهای بلندشهر. | ۳ |
4 “Who [is] simple? Let him turn aside here.” Whoever lacks heart: she has said to him,
| هر‌که جاهل باشد به اینجا بیاید، و هر‌که ناقص العقل است او را می‌گوید. | ۴ |
5 “Come, eat of my bread, And drink of the wine I have mingled.
| بیایید از غذای من بخورید، و از شرابی که ممزوج ساخته‌ام بنوشید. | ۵ |
6 Forsake the simple and live, And be blessed in the way of understanding.”
| جهالت را ترک کرده، زنده بمانید، و به طریق فهم سلوک نمایید. | ۶ |
7 The instructor of a scorner Is receiving for it—shame, And a reprover of the wicked—his blemish.
| هر‌که استهزاکننده راتادیب نماید، برای خویشتن رسوایی را تحصیل کند، و هر‌که شریر را تنبیه نماید برای او عیب می‌باشد. | ۷ |
8 Do not reprove a scorner, lest he hate you, Give reproof to the wise, and he loves you.
| استهزاکننده را تنبیه منما مبادا از تونفرت کند، اما مرد حکیم را تنبیه نما که تو رادوست خواهد داشت. | ۸ |
9 Give to the wise, and he is wiser still, Make known to the righteous, And he increases learning.
| مرد حکیم را پند ده که زیاده حکیم خواهد شد. مرد عادل را تعلیم ده که علمش خواهد افزود. | ۹ |
10 The commencement of wisdom [is] the fear of YHWH, And a knowledge of the Holy Ones [is] understanding.
| ابتدای حکمت ترس خداوند است، و معرفت قدوس فطانت می‌باشد. | ۱۰ |
11 For by me your days multiply, And years of life are added to you.
| زیرا که به واسطه من روزهای تو کثیر خواهدشد، و سالهای عمر از برایت زیاده خواهدگردید. | ۱۱ |
12 If you have been wise, you have been wise for yourself, And you have scorned—you bear [it] alone.
| اگر حکیم هستی، برای خویشتن حکیم هستی. و اگر استهزا نمایی به تنهایی متحمل آن خواهی بود. | ۱۲ |
13 A foolish woman [is] noisy, Simple, and has not known what.
| زن احمق یاوه‌گو است، جاهل است و هیچ نمی داند، | ۱۳ |
14 And she has sat at the opening of her house, On a throne—the high places of the city,
| و نزد در خانه خود می‌نشیند، درمکانهای بلند شهر بر کرسی، | ۱۴ |
15 To call to those passing by the way, Who are going straight [on] their paths.
| تا راه روندگان رابخواند، و آنانی را که به راههای خود براستی می‌روند. | ۱۵ |
16 “Who [is] simple? Let him turn aside here.” And whoever lacks heart—she said to him,
| هر‌که جاهل باشد به اینجا برگردد، وبه ناقص العقل می‌گوید: | ۱۶ |
17 “Stolen waters are sweet, And hidden bread is pleasant.”
| «آبهای دزدیده شده شیرین است، و نان خفیه لذیذ می‌باشد.» | ۱۷ |
