Proverbs 9
1 Wisdom has built her house, She has hewn out her pillars—seven.
Η σοφία ωκοδόμησε τον οίκον αυτής, ελατόμησε τους στύλους αυτής επτά·
2 She has slaughtered her slaughter, She has mingled her wine, Indeed, she has arranged her table.
έσφαξε τη σφάγια αυτής, εκέρασε τον οίνον αυτής, και ητοίμασε την τράπεζαν αυτής·
3 She has sent forth her girls, She cries on the tops of the high places of the city:
απέστειλε τας θεραπαίνας αυτής, κηρύττει επί των υψηλών τόπων της πόλεως,
4 “Who [is] simple? Let him turn aside here.” Whoever lacks heart: she has said to him,
Όστις είναι άφρων, ας στραφή εδώ· και, προς τους ενδεείς φρενών, λέγει προς αυτούς,
5 “Come, eat of my bread, And drink of the wine I have mingled.
Έλθετε, φάγετε από του άρτου μου, και πίετε από του οίνου τον οποίον εκέρασα·
6 Forsake the simple and live, And be blessed in the way of understanding.”
αφήσατε την αφροσύνην και ζήσατε· και κατευθύνθητε εν τη οδώ της συνέσεως.
7 The instructor of a scorner Is receiving for it—shame, And a reprover of the wicked—his blemish.
Ο νουθετών χλευαστήν λαμβάνει εις εαυτόν ατιμίαν· και ο ελέγχων τον ασεβή λαμβάνει εις εαυτόν μώμον.
8 Do not reprove a scorner, lest he hate you, Give reproof to the wise, and he loves you.
Μη έλεγχε χλευαστήν, διά να μη σε μισήση· έλεγχε σοφόν, και θέλει σε αγαπήσει.
9 Give to the wise, and he is wiser still, Make known to the righteous, And he increases learning.
Δίδε αφορμήν εις τον σοφόν και θέλει γείνει σοφώτερος· δίδασκε τον δίκαιον και θέλει αυξηθή εις μάθησιν.
10 The commencement of wisdom [is] the fear of YHWH, And a knowledge of the Holy Ones [is] understanding.
Αρχή σοφίας φόβος Κυρίου· και επίγνωσις αγίων φρόνησις.
11 For by me your days multiply, And years of life are added to you.
Διότι δι' εμού αι ημέραι σου θέλουσι πολλαπλασιασθή, και έτη ζωής θέλουσι προστεθή εις σε.
12 If you have been wise, you have been wise for yourself, And you have scorned—you bear [it] alone.
Εάν γείνης σοφός, θέλεις είσθαι σοφός διά σεαυτόν· και εάν γείνης χλευαστής, συ μόνος θέλεις πάσχει.
13 A foolish woman [is] noisy, Simple, and has not known what.
Γυνή άφρων, θρασεία, ανόητος και μη γνωρίζουσα μηδέν·
14 And she has sat at the opening of her house, On a throne—the high places of the city,
κάθηται εν τη θύρα της οικίας αυτής επί θρόνου, εν τοις υψηλοίς τόποις της πόλεως,
15 To call to those passing by the way, Who are going straight [on] their paths.
προσκαλούσα τους διαβάτας τους κατευθυνομένους εις την οδόν αυτών·
16 “Who [is] simple? Let him turn aside here.” And whoever lacks heart—she said to him,
όστις είναι άφρων, ας στραφή εδώ· και προς τον ενδεή φρενών, λέγει προς αυτόν,
17 “Stolen waters are sweet, And hidden bread is pleasant.”
Τα κλοπιμαία ύδατα είναι γλυκέα, και ο κρύφιος άρτος είναι ηδύς.
