< Proverbs 9 >
1 Wisdom has built her house, She has hewn out her pillars—seven.
Ang kaalam nagtukod sa kaugalingon niyang panimalay; naglilok siya ug pito ka mga haligi gikan sa mga bato.
2 She has slaughtered her slaughter, She has mingled her wine, Indeed, she has arranged her table.
Giandam niya ang iyang mga mananap aron idalit sa panihapon; gisagolan niya ang iyang bino; ug giandam niya ang iyang lamisa.
3 She has sent forth her girls, She cries on the tops of the high places of the city:
Gisugo niya ang iyang mga sulugoong babaye aron pagdapit ug pagpanawag gikan sa hataas nga bahin sa siyudad:
4 “Who [is] simple? Let him turn aside here.” Whoever lacks heart: she has said to him,
“Paanhia dinhi ang mga wala natudloan!” Miingon siya ngadto sa mga walay alamag.
5 “Come, eat of my bread, And drink of the wine I have mingled.
“Dali, kaon sa akong pagkaon, ug pag-inom sa bino nga akong gisagolan.
6 Forsake the simple and live, And be blessed in the way of understanding.”
Biyai ang yano nimong mga binuhatan, ug pagkinabuhi; paglakaw sa dalan nga adunay salabotan.
7 The instructor of a scorner Is receiving for it—shame, And a reprover of the wicked—his blemish.
Si bisan kinsa nga mobadlong sa mabugalbugalon nag-awhag ug pagdaogdaog ug si bisan kinsa nga mobadlong sa tawong daotan masakitan.
8 Do not reprove a scorner, lest he hate you, Give reproof to the wise, and he loves you.
Ayaw badlonga ang mabugalbugalon, kay dumtan ka niya; badlonga ang tawong maalamon, ug higugmaon ka niya.
9 Give to the wise, and he is wiser still, Make known to the righteous, And he increases learning.
Hatagi ug pagpanudlo ang tawong maalamon, ug mahimo pa gayod siyang maalamon; tudloi ang tawong matarong, ug madugangan pa ang iyang nakat-onan.
10 The commencement of wisdom [is] the fear of YHWH, And a knowledge of the Holy Ones [is] understanding.
Ang pagkahadlok kang Yahweh mao ang sinugdanan sa kaalam ug ang kahibalo sa Balaan mao ang pagsabot.
11 For by me your days multiply, And years of life are added to you.
Kay pinaagi kanako modaghan pa ang imong mga adlaw ug madugangan ang mga tuig sa imong kinabuhi.
12 If you have been wise, you have been wise for yourself, And you have scorned—you bear [it] alone.
Kung maalamon ka, maalam ka sa imong kaugalingon, apan kung magbugalbugal ka, mag-inusara kang magpas-an niini.”
13 A foolish woman [is] noisy, Simple, and has not known what.
Ang babayeng buangbuang sabaan— wala siya natudloan ug walay nahibaloan.
14 And she has sat at the opening of her house, On a throne—the high places of the city,
Naglingkod siya sa pultahan sa iyang puluy-anan, sa lingkoranan sa hataas nga mga dapit sa lungsod.
15 To call to those passing by the way, Who are going straight [on] their paths.
Nagatawag siya niadtong nangagi, ngadto sa mga tawong tul-id nga nagalakaw sa ilang dalan.
16 “Who [is] simple? Let him turn aside here.” And whoever lacks heart—she said to him,
“Paanhia dinhi ang mga wala natudloan!” Giingnan niya kadtong mga walay alamag.
17 “Stolen waters are sweet, And hidden bread is pleasant.”
“Tam-is ang kinawat nga tubig ug maayo ang tinapay nga gikaon sa tago.”
18 And he has not known that Rephaim [are] there, Her invited ones in deep places of Sheol! (Sheol )
Apan wala siya nasayod nga atua didto ang mga patay, nga ang iyang mga dinapit anaa sa kinahiladman sa Sheol. (Sheol )