< Proverbs 19 >

1 Better [is] the poor walking in his integrity, Than the perverse [in] his lips—who [is] a fool.
بهتر است انسان فقیر باشد و درستکار تا اینکه بدکار باشد و نادان.
2 Also, without knowledge the soul [is] not good, And the hasty in feet is sinning.
داشتن دل و جرأت بدون حکمت بی‌فایده است و عجله باعث اشتباه می‌شود.
3 The folly of man perverts his way, And his heart is angry against YHWH.
انسان با حماقتش زندگی خود را تباه می‌کند و بعد تقصیر را به گردن خداوند می‌اندازد.
4 Wealth adds many friends, And the poor is separated from his neighbor.
شخص ثروتمند دوستان بسیار پیدا می‌کند، اما وقتی کسی فقیر می‌شود هیچ دوستی برایش باقی نمی‌ماند.
5 A false witness is not acquitted, Whoever breathes out lies is not delivered.
شاهد دروغگو بی‌سزا نمی‌ماند و کسی که دائم دروغ می‌بافد جان به در نخواهد برد.
6 Many beg the face of the noble, And all have made friendship to a man of gifts.
مردم دوست دارند پیش بزرگان، خود شیرینی کنند و با کسانی دوست شوند که بذل و بخشش می‌کنند.
7 All the brothers of the poor have hated him, Surely his friends have also been far from him, He is pursuing words—they are not!
وقتی انسان فقیر شود حتی برادرانش او را ترک می‌کنند چه رسد به دوستانش، و تلاش او برای بازیافتن آنها به جایی نمی‌رسد.
8 Whoever is getting heart is loving his soul, He is keeping understanding to find good.
هر که در پی حکمت است جانش را دوست دارد و آنکه برای حکمت ارزش قائل شود سعادتمند خواهد شد.
9 A false witness is not acquitted, And whoever breathes out lies perishes.
شاهد دروغگو بی‌سزا نمی‌ماند و هر که دائم دروغ می‌بافد هلاک خواهد شد.
10 Luxury is not fitting for a fool, Much less for a servant to rule among princes.
شایسته نیست که آدم نادان در ناز و نعمت زندگی کند و یا یک برده بر امیران حکومت راند.
11 The wisdom of a man has deferred his anger, And his glory [is] to pass over transgression.
کسی که خشم خود را فرو می‌نشاند عاقل است و آنکه از تقصیرات دیگران چشم‌پوشی می‌کند سرافراز خواهد شد.
12 The wrath of a king [is] a growl as of a young lion, And his goodwill as dew on the herb.
غضب پادشاه مانند غرش شیر است، اما خشنودی او مثل شبنمی است که بر سبزه می‌نشیند.
13 A foolish son [is] a calamity to his father, And the contentions of a wife [are] a continual dropping.
فرزند نادان بلای جان پدرش است و غرغرهای زن بهانه‌گیر مثل قطرات آبی است که دائم در حال چکیدن می‌باشد.
14 House and wealth [are] the inheritance of fathers, And an understanding wife [is] from YHWH.
خانه و ثروت از اجداد به ارث می‌رسد، اما زن عاقل بخشش خداوند است.
15 Sloth causes deep sleep to fall, And an indolent soul hungers.
کسی که تنبل است و زیاد می‌خوابد، گرسنه می‌ماند.
16 Whoever is keeping the command is keeping his soul, Whoever is despising His ways dies.
احکام خدا را نگه دار تا زنده بمانی، زیرا هر که آنها را خوار بشمارد خواهد مرد.
17 Whoever is lending [to] YHWH is favoring the poor, And He repays his deed to him.
وقتی به فقیر کمک می‌کنی مثل این است که به خداوند قرض می‌دهی و خداوند است که قرض تو را پس خواهد داد.
18 Discipline your son, for there is hope, And do not lift up your soul to put him to death.
فرزند خود را تا دیر نشده تربیت کن؛ اگر غفلت نمایی زندگی او را تباه خواهی کرد.
19 A man of great wrath is bearing punishment, For if you deliver, yet again you add.
اگر کسی تندخویی می‌کند بگذار عواقبش را ببیند و مانع او نشو، چون در غیر این صورت او به تندخویی خود ادامه خواهد داد.
20 Hear counsel and receive instruction, So that you are wise in your latter end.
اگر به پند و اندرز گوش دهی تا آخر عمرت از حکمت برخوردار خواهی بود.
21 The purposes in a man’s heart [are] many, And the counsel of YHWH—it stands.
انسان نقشه‌های زیادی در سر می‌پروراند، اما نقشه‌هایی که مطابق با خواست خدا باشد اجرا خواهد شد.
22 The desirableness of a man [is] his kindness, And the poor [is] better than a liar.
آنچه مهم است محبت و وفاداری است. بهتر است شخص فقیر باشد تا اینکه با نادرستی زندگی کند.
23 The fear of YHWH [is] to life, And he remains satisfied—he is not charged with evil.
خداترسی به انسان حیات می‌بخشد و او را کامیاب گردانده از هر بلایی محفوظ می‌دارد.
24 The slothful has hidden his hand in a dish, Even to his mouth he does not bring it back.
آدم تنبل دستش را به طرف بشقاب دراز می‌کند، ولی از فرط تنبلی لقمه را به دهان خود نمی‌گذارد.
25 Strike a scorner, and the simple acts prudently, And give reproof to the intelligent, He understands knowledge.
مسخره کننده را تنبیه کن تا مایهٔ عبرت جاهلان شود. اشتباهات شخص فهمیده را به او گوشزد نما تا فهمیده‌تر شود.
26 Whoever is spoiling a father causes a mother to flee, A son causing shame, and bringing confusion.
پسری که با پدرش بدرفتاری می‌کند و مادرش را از خانه بیرون می‌راند، مایه ننگ و رسوایی است.
27 Cease, my son, to hear instruction—To err from sayings of knowledge.
پسرم، از گوش دادن به تعلیمی که تو را از حکمت دور می‌کند خودداری نما.
28 A worthless witness scorns judgment, And the mouth of the wicked swallows iniquity.
شاهد پست و فرومایه عدالت را به بازی می‌گیرد و از گناه کردن لذت می‌برد.
29 Judgments have been prepared for scorners, And stripes for the back of fools!
مسخره‌کنندگان و احمقان، به شدت مجازات خواهند شد.

< Proverbs 19 >