Philippians 2
1 If, then, any exhortation [is] in Christ, if any comfort of love, if any fellowship of [the] Spirit, if any yearnings and mercies,
ขฺรีษฺฏาทฺ ยทิ กิมปิ สานฺตฺวนํ กศฺจิตฺ เปฺรมชาโต หรฺษ: กิญฺจิทฺ อาตฺมน: สมภาคิตฺวํ กาจิทฺ อนุกมฺปา กฺฤปา วา ชายเต ตรฺหิ ยูยํ มมาหฺลาทํ ปูรยนฺต
2 fulfill my joy, that you may mind the same thing—having the same love—of one soul—minding the one thing,
เอกภาวา เอกเปฺรมาณ เอกมนส เอกเจษฺฏาศฺจ ภวตฯ
3 nothing in rivalry or vainglory, but in humility of mind counting one another more excellent than yourselves—
วิโรธาทฺ ทรฺปาทฺ วา กิมปิ มา กุรุต กินฺตุ นมฺรตยา เสฺวโภฺย'ปรานฺ วิศิษฺฏานฺ มนฺยธฺวํฯ
4 do not each look to your own, but each also to the things of others.
เกวลมฺ อาตฺมหิตาย น เจษฺฏมานา: ปรหิตายาปิ เจษฺฏธฺวํฯ
5 For let this mind be in you that [is] also in Christ Jesus,
ขฺรีษฺฏสฺย ยีโศ รฺยาทฺฤศ: สฺวภาโว ยุษฺมากมฺ อปิ ตาทฺฤโศ ภวตุฯ
6 who, being in the form of God, thought [it] not something to be seized to be equal to God,
ส อีศฺวรรูปี สนฺ สฺวกียามฺ อีศฺวรตุลฺยตำ ศฺลาฆาสฺปทํ นามนฺยต,
7 but emptied Himself, having taken the form of a servant, having been made in the likeness of men,
กินฺตุ สฺวํ ศูนฺยํ กฺฤตฺวา ทาสรูปี พภูว นรากฺฤตึ เลเภ จฯ
8 and having been found in appearance as a man, He humbled Himself, having become obedient to death—even death of a cross,
อิตฺถํ นรมูรฺตฺติมฺ อาศฺริตฺย นมฺรตำ สฺวีกฺฤตฺย มฺฤโตฺยรรฺถต: กฺรุศียมฺฤโตฺยเรว โภคายาชฺญาคฺราหี พภูวฯ
9 for this reason, also, God highly exalted Him, and gave to Him a Name that [is] above every name,
ตตฺการณาทฺ อีศฺวโร'ปิ ตํ สรฺโวฺวนฺนตํ จการ ยจฺจ นาม สรฺเวฺวษำ นามฺนำ เศฺรษฺฐํ ตเทว ตไสฺม ทเทา,
10 that in the Name of Jesus every knee may bow—of heavenlies, and earthlies, and what are under the earth—
ตตสฺตไสฺม ยีศุนามฺเน สฺวรฺคมรฺตฺยปาตาลสฺถิไต: สรฺไวฺว รฺชานุปาต: กรฺตฺตวฺย: ,
11 and every tongue may confess that Jesus Christ [is] LORD, to the glory of God the Father.
ตาตเสฺถศฺวรสฺย มหิมฺเน จ ยีศุขฺรีษฺฏ: ปฺรภุริติ ชิหฺวาภิ: สฺวีกรฺตฺตวฺยํฯ
12 So that, my beloved, as you always obey, not as in my presence only, but now much more in my absence, work out your own salvation with fear and trembling,
อโต เห ปฺริยตมา: , ยุษฺมาภิ รฺยทฺวตฺ สรฺวฺวทา กฺริยเต ตทฺวตฺ เกวเล มโมปสฺถิติกาเล ตนฺนหิ กินฺตฺวิทานีมฺ อนุปสฺถิเต'ปิ มยิ พหุตรยตฺเนนาชฺญำ คฺฤหีตฺวา ภยกมฺปาภฺยำ สฺวสฺวปริตฺราณํ สาธฺยตำฯ
13 for it is God who is working in you both to will and to work for His good pleasure.
ยต อีศฺวร เอว สฺวกียานุโรธาทฺ ยุษฺมนฺมเธฺย มนสฺกามนำ กรฺมฺมสิทฺธิญฺจ วิทธาติฯ
14 Do all things without murmurings and deliberations,
ยูยํ กลหวิวาทรฺวิชตมฺ อาจารํ กุรฺวฺวนฺโต'นินฺทนียา อกุฏิลา
15 that you may become blameless and pure children of God, unblemished in the midst of a crooked and perverse generation, among whom you appear as luminaries in the world,
อีศฺวรสฺย นิษฺกลงฺกาศฺจ สนฺตานาอิว วกฺรภาวานำ กุฏิลาจาริณาญฺจ โลกานำ มเธฺย ติษฺฐต,
16 holding forth the word of life, for rejoicing to me in regard to [the] Day of Christ, that I did not run in vain, nor did I labor in vain;
ยตเสฺตษำ มเธฺย ยูยํ ชีวนวากฺยํ ธารยนฺโต ชคโต ทีปกา อิว ทีปฺยเธฺวฯ ยุษฺมาภิสฺตถา กฺฤเต มม ยตฺน: ปริศฺรโม วา น นิษฺผโล ชาต อิตฺยหํ ขฺรีษฺฏสฺย ทิเน ศฺลาฆำ กรฺตฺตุํ ศกฺษฺยามิฯ
17 but if I also am poured forth on the sacrifice and service of your faith, I rejoice and am glad with you all,
ยุษฺมากํ วิศฺวาสารฺถกาย พลิทานาย เสวนาย จ ยทฺยปฺยหํ นิเวทิตโวฺย ภเวยํ ตถาปิ เตนานนฺทามิ สรฺเวฺวษำ ยุษฺมากมฺ อานนฺทสฺยำศี ภวามิ จฯ
18 because of this you also rejoice and are glad with me.
ตทฺวทฺ ยูยมปฺยานนฺทต มทียานนฺทสฺยำศิโน ภวต จฯ
19 And I hope, in the Lord Jesus, to send Timotheus to you quickly, that I also may be of good spirit, having known the things concerning you,
ยุษฺมากมฺ อวสฺถามฺ อวคตฺยาหมปิ ยตฺ สานฺตฺวนำ ปฺราปฺนุยำ ตทรฺถํ ตีมถิยํ ตฺวรยา ยุษฺมตฺสมีปํ เปฺรษยิษฺยามีติ ปฺรเภา ปฺรตฺยาศำ กุรฺเวฺวฯ
20 for I have no one like-minded, who will sincerely care for the things concerning you,
ย: สตฺยรูเปณ ยุษฺมากํ หิตํ จินฺตยติ ตาทฺฤศ เอกภาวสฺตสฺมาทนฺย: โก'ปิ มม สนฺนิเธา นาสฺติฯ
21 for the whole seek their own things, not the things of Christ Jesus,
ยโต'ปเร สรฺเวฺว ยีโศ: ขฺรีษฺฏสฺย วิษยานฺ น จินฺตยนฺต อาตฺมวิษยานฺ จินฺตยนฺติฯ
22 and you know his proof, that as a child [serves] a father, he served with me in regard to the good news;
กินฺตุ ตสฺย ปรีกฺษิตตฺวํ ยุษฺมาภิ รฺชฺญายเต ยต: ปุโตฺร ยาทฺฤกฺ ปิตุ: สหการี ภวติ ตไถว สุสํวาทสฺย ปริจรฺยฺยายำ ส มม สหการี ชาต: ฯ
23 I indeed hope to send him, when I may see through the things concerning me—immediately;
อเตอว มม ภาวิทศำ ชฺญาตฺวา ตตฺกฺษณาตฺ ตเมว เปฺรษยิตุํ ปฺรตฺยาศำ กุรฺเวฺว
24 and I trust in the LORD that I will also come quickly myself.
สฺวยมฺ อหมปิ ตูรฺณํ ยุษฺมตฺสมีปํ คมิษฺยามีตฺยาศำ ปฺรภุนา กุรฺเวฺวฯ
25 And I thought [it] necessary to send to you Epaphroditus—my brother and fellow-workman and fellow-soldier, and your apostle and servant to my need,
อปรํ ย อิปาผฺรทีโต มม ภฺราตา กรฺมฺมยุทฺธาภฺยำ มม สหายศฺจ ยุษฺมากํ ทูโต มทีโยปการาย ปฺรตินิธิศฺจาสฺติ ยุษฺมตฺสมีเป ตสฺย เปฺรษณมฺ อาวศฺยกมฺ อมเนฺยฯ
26 seeing he was longing after you all, and in heaviness, because you heard that he ailed,
ยต: ส ยุษฺมานฺ สรฺวฺวานฺ อกางฺกฺษต ยุษฺมาภิสฺตสฺย โรคสฺย วารฺตฺตาศฺราวีติ พุทฺธฺวา ปรฺยฺยโศจจฺจฯ
27 for he also ailed near to death, but God dealt kindly with him, and not with him only, but also with me, that I might not have sorrow on sorrow.
ส ปีฑยา มฺฤตกลฺโป'ภวทิติ สตฺยํ กินฺตฺวีศฺวรสฺตํ ทยิตวานฺ มม จ ทุ: ขาตฺ ปรํ ปุนรฺทุ: ขํ ยนฺน ภเวตฺ ตทรฺถํ เกวลํ ตํ น ทยิตฺวา มามปิ ทยิตวานฺฯ
28 The more eagerly, therefore, I sent him, that having seen him again you may rejoice, and I may be less sorrowful;
อเตอว ยูยํ ตํ วิโลกฺย ยตฺ ปุนรานนฺเทต มมาปิ ทุ: ขสฺย หฺราโส ยทฺ ภเวตฺ ตทรฺถมฺ อหํ ตฺวรยา ตมฺ อเปฺรษยํฯ
29 receive him, therefore, in the LORD, with all joy, and hold such in honor,
อโต ยูยํ ปฺรโภ: กฺฤเต สมฺปูรฺเณนานนฺเทน ตํ คฺฤหฺลีต ตาทฺฤศานฺ โลกำศฺจาทรณียานฺ มนฺยธฺวํฯ
30 because on account of the work of the Christ he drew near to death, having hazarded life that he might fill up your deficiency of service to me.
ยโต มม เสวเน ยุษฺมากํ ตฺรุฏึ ปูรยิตุํ ส ปฺราณานฺ ปณีกฺฤตฺย ขฺรีษฺฏสฺย การฺยฺยารฺถํ มฺฤตปฺราเย'ภวตฺฯ
