Numbers 9

1 And YHWH speaks to Moses, in the wilderness of Sinai, in the second year of their going out of the land of Egypt, in the first month, saying,

۱ و در ماه اول سال دوم بعد از بیرون آمدن ایشان از زمین مصر، خداوند موسی را درصحرای سینا خطاب کرده، گفت:

2 “Also, the sons of Israel prepare the Passover in its appointed time;

۲ «بنی‌اسرائیل عید فصح را در موسمش بجا آورند.

3 in the fourteenth day of this month between the evenings you prepare it in its appointed time; you prepare it according to all its statutes and according to all its ordinances.”

۳ در روزچهاردهم این ماه آن را در وقت عصر در موسمش بجا آورید، برحسب همه فرایضش و همه احکامش آن را معمول دارید.»

4 And Moses speaks to the sons of Israel to prepare the Passover,

۴ پس موسی به بنی‌اسرائیل گفت که فصح رابجا آورند.

5 and they prepare the Passover in the first [month], on the fourteenth day of the month, between the evenings, in the wilderness of Sinai; according to all that YHWH has commanded Moses, so the sons of Israel have done.

۵ و فصح را در روز چهاردهم ماه اول، در وقت عصر در صحرای سینا بجا آوردند، برحسب هرچه خداوند به موسی‌امر فرموده بودبنی‌اسرائیل چنان عمل نمودند.

6 And there are men who have been defiled by the body of a man, and they have not been able to prepare the Passover on that day, and they come near before Moses and before Aaron on that day,

۶ اما بعضی اشخاص بودند که از میت آدمی نجس شده، فصح را در آن روز نتوانستند بجا آورند، پس درآن روز نزد موسی و هارون آمدند.

7 and those men say to him, “We are defiled by the body of a man; why are we withheld so as not to bring the offering of YHWH near in its appointed time, in the midst of the sons of Israel?”

۷ و آن اشخاص وی را گفتند که «ما از میت آدمی نجس هستیم؛ پس چرا از گذرانیدن قربانی خداوند در موسمش در میان بنی‌اسرائیل ممنوع شویم؟»

8 And Moses says to them, “Stand, and I hear what YHWH has commanded concerning you.”

۸ موسی ایشان را گفت: «بایستید تا آنچه خداوند در حق شما امر فرماید، بشنوم.»

9 And YHWH speaks to Moses, saying,

۹ و خداوند موسی را خطاب کرده، گفت:

10 “Speak to the sons of Israel, saying, Though any man is unclean by a body or in a distant journey (of you or of your generations), he has still prepared a Passover to YHWH;

۱۰ «بنی‌اسرائیل را خطاب کرده، بگو: اگر کسی ازشما یا از اعقاب شما از میت نجس شود، یا درسفر دور باشد، مع هذا فصح را برای خداوند بجاآورد.

11 they prepare it in the second month, on the fourteenth day, between the evenings; they eat it with unleavened and bitter things;

۱۱ در روز چهاردهم ماه دوم، آن را دروقت عصر بجا آورند، و آن را با نان فطیر و سبزی تلخ بخورند.

12 they do not leave of [it] until morning; and they do not break a bone in it; they prepare it according to all the statute of the Passover.

۱۲ چیزی از آن تا صبح نگذارند و ازآن استخوانی نشکنند؛ برحسب جمیع فرایض فصح آن را معمول دارند.

13 And the man who is clean, and has not been on a journey, and has ceased to prepare the Passover, indeed, that person has been cut off from his people; because he has not brought the offering of YHWH near in its appointed time, that man bears his sin.

۱۳ اما کسی‌که طاهرباشد و در سفر نباشد و از بجا آوردن فصح بازایستد، آن کس از قوم خود منقطع شود، چونکه قربانی خداوند را در موسمش نگذرانیده است، آن شخص گناه خود را متحمل خواهدشد.

14 And when a sojourner sojourns with you, then he has prepared a Passover to YHWH—according to the statute of the Passover and according to its ordinance, so he does; one statute is for you, indeed, for a sojourner and for a native of the land.”

۱۴ و اگر غریبی در میان شما ماوا گزیند وبخواهد که فصح را برای خداوند بجا آورد، برحسب فریضه و حکم فصح عمل نماید، برای شما یک فریضه می‌باشد خواه برای غریب وخواه برای متوطن.»

15 And in the day of the raising up of the Dwelling Place, the cloud has covered the Dwelling Place, even the Tent of the Testimony; and in the evening there is as an appearance of fire on the Dwelling Place until morning;

۱۵ و در روزی که مسکن برپا شد، ابر مسکن خیمه شهادت را پوشانید، و از شب تا صبح مثل منظر آتش بر مسکن می‌بود.

16 so it is continually; the cloud covers it, also the appearance of fire by night.

۱۶ همیشه چنین بودکه ابر آن را می‌پوشانید و منظر آتش در شب.

17 And according to the going up of the cloud from off the tent, then afterward the sons of Israel journey; and in the place where the cloud dwells, there the sons of Israel encamp;

۱۷ وهرگاه ابر از خیمه برمی خاست بعد از آن بنی‌اسرائیل کوچ می‌کردند و در هر جایی که ابرساکن می‌شد آنجا بنی‌اسرائیل اردو می‌زدند.

18 by the command of YHWH the sons of Israel journey, and by the command of YHWH they encamp; all the days that the cloud dwells over the Dwelling Place they encamp.

۱۸ به فرمان خداوند بنی‌اسرائیل کوچ می‌کردند وبه فرمان خداوند اردو می‌زدند، همه روزهایی که ابر بر مسکن ساکن می‌بود، در اردو می‌ماندند.

19 And in the cloud prolonging itself over the Dwelling Place many days, then the sons of Israel have kept the charge of YHWH, and do not journey.

۱۹ وچون ابر، روزهای بسیار برمسکن توقف می‌نمود، بنی‌اسرائیل ودیعت خداوند را نگاه می‌داشتند وکوچ نمی کردند.

20 And so when the cloud is over the Dwelling Place [for] a number of days: by the command of YHWH they encamp, and by the command of YHWH they journey.

۲۰ و بعضی اوقات ابر ایام قلیلی بر مسکن می‌ماند، آنگاه به فرمان خداوند در اردومی ماندند و به فرمان خداوند کوچ می‌کردند.

21 And so when the cloud is from evening until morning, when the cloud has gone up in the morning, then they have journeyed; whether by day or by night, when the cloud has gone up, then they have journeyed.

۲۱ وبعضی اوقات، ابر از شام تا صبح می‌ماند و دروقت صبح ابر برمی خاست، آنگاه کوچ می‌کردند، یا اگر روز و شب می‌ماند چون ابر برمی خاست، می‌کوچیدند.

22 Whether two days, or a month, or days, in the cloud prolonging itself over the Dwelling Place, to dwell over it, the sons of Israel encamp and do not journey; and in its being lifted up they journey.

۲۲ خواه دو روز و خواه یک ماه وخواه یک سال، هر قدر ابر بر مسکن توقف نموده، بر آن ساکن می‌بود، بنی‌اسرائیل در اردومی ماندند، و کوچ نمی کردند و چون برمی خاست، می‌کوچیدند.

23 By the command of YHWH they encamp, and by the command of YHWH they journey; they have kept the charge of YHWH, by the command of YHWH in the hand of Moses.

۲۳ به فرمان خداونداردو می‌زدند، و به فرمان خداوند کوچ می‌کردند، و ودیعت خداوند را برحسب آنچه خداوند به واسطه موسی فرموده بود، نگاه می‌داشتند.