Matthew 14
1 At that time Herod the tetrarch heard the fame of Jesus,
ตทานีํ ราชา เหโรทฺ ยีโศ รฺยศ: ศฺรุตฺวา นิชทาเสยานฺ ชคาทฺ,
2 and said to his servants, “This is John the Immerser, he rose from the dead, and because of this the mighty energies are working in him.”
เอษ มชฺชยิตา โยหนฺ, ปฺรมิเตภยสฺตโสฺยตฺถานาตฺ เตเนตฺถมทฺภุตํ กรฺมฺม ปฺรกาศฺยเตฯ
3 For Herod having laid hold on John, bound him, and put him in prison, because of Herodias, his brother Philip’s wife,
ปุรา เหโรทฺ นิชภฺราตุ: ผิลิโป ชายายา เหโรทียายา อนุโรธาทฺ โยหนํ ธารยิตฺวา พทฺธา การายำ สฺถาปิตวานฺฯ
4 for John was saying to him, “It is not lawful to you to have her,”
ยโต โยหนฺ อุกฺตวานฺ, เอตฺสยา: สํคฺรโห ภวโต โนจิต: ฯ
5 and willing to kill him, he feared the multitude, because as a prophet they were holding him.
ตสฺมาตฺ นฺฤปติสฺตํ หนฺตุมิจฺฉนฺนปิ โลเกโภฺย วิภยาญฺจการ; ยต: สรฺเวฺว โยหนํ ภวิษฺยทฺวาทินํ เมนิเรฯ
6 But the birthday of Herod being kept, the daughter of Herodias danced in the midst, and pleased Herod,
กินฺตุ เหโรโท ชนฺมาหียมห อุปสฺถิเต เหโรทียายา ทุหิตา เตษำ สมกฺษํ นฺฤติตฺวา เหโรทมปฺรีณฺยตฺฯ
7 after which with an oath he professed to give her whatever she might ask.
ตสฺมาตฺ ภูปติ: ศปถํ กุรฺวฺวนฺ อิติ ปฺรตฺยชฺญาสีตฺ, ตฺวยา ยทฺ ยาจฺยเต, ตเทวาหํ ทาสฺยามิฯ
8 And she, having been instigated by her mother, says, “Give me here on a plate the head of John the Immerser”;
สา กุมารี สฺวียมาตุ: ศิกฺษำ ลพฺธา พภาเษ, มชฺชยิตุโรฺยหน อุตฺตมางฺคํ ภาชเน สมานีย มหฺยํ วิศฺราณยฯ
9 and the king was grieved, but because of the oaths and of those dining with him, he commanded [it] to be given;
ตโต ราชา ศุโศจ, กินฺตุ โภชนาโยปวิศตำ สงฺคินำ สฺวกฺฤตศปถสฺย จานุโรธาตฺ ตตฺ ปฺรทาตุม อาทิเทศฯ
10 and having sent, he beheaded John in the prison,
ปศฺจาตฺ การำ ปฺรติ นรํ ปฺรหิตฺย โยหน อุตฺตมางฺคํ ฉิตฺตฺวา
11 and his head was brought on a plate, and was given to the girl, and she brought [it] near to her mother.
ตตฺ ภาชน อานายฺย ตไสฺย กุมารฺไยฺย วฺยศฺราณยตฺ, ตต: สา สฺวชนนฺยา: สมีปํ ตนฺนินายฯ
12 And his disciples having come, took up the body, and buried it, and having come, they told Jesus,
ปศฺจาตฺ โยหน: ศิษฺยา อาคตฺย กายํ นีตฺวา ศฺมศาเน สฺถาปยามาสุสฺตโต ยีโศ: สนฺนิธึ วฺรชิตฺวา ตทฺวารฺตฺตำ พภาษิเรฯ
13 and Jesus having heard, withdrew from there in a boat to a desolate place by Himself, and the multitudes having heard followed Him on land from the cities.
อนนฺตรํ ยีศุริติ นิศภฺย นาวา นิรฺชนสฺถานมฺ เอกากี คตวานฺ, ปศฺจาตฺ มานวาสฺตตฺ ศฺรุตฺวา นานานคเรภฺย อาคตฺย ปไทสฺตตฺปศฺจาทฺ อียุ: ฯ
14 And Jesus having come forth, saw a great multitude, and was moved with compassion on them, and healed their sick;
ตทานีํ ยีศุ รฺพหิราคตฺย มหานฺตํ ชนนิวหํ นิรีกฺษฺย เตษุ การุณิก: มนฺ เตษำ ปีฑิตชนานฺ นิรามยานฺ จการฯ
15 and evening having come, His disciples came to Him, saying, “The place is desolate, and the hour has now past, let away the multitudes that, having gone into the villages, they may buy food for themselves.”
ตต: ปรํ สนฺธฺยายำ ศิษฺยาสฺตทนฺติกมาคตฺย กถยาญฺจกฺรุ: , อิทํ นิรฺชนสฺถานํ เวลาปฺยวสนฺนา; ตสฺมาตฺ มนุชานฺ สฺวสฺวคฺรามํ คนฺตุํ สฺวารฺถํ ภกฺษฺยาณิ เกฺรตุญฺจ ภวานฺ ตานฺ วิสฺฤชตุฯ
16 And Jesus said to them, “They have no need to go away—you give them to eat.”
กินฺตุ ยีศุสฺตานวาทีตฺ, เตษำ คมเน ปฺรโยชนํ นาสฺติ, ยูยเมว ตานฺ โภชยตฯ
17 And they say to Him, “We have nothing here except five loaves and two fishes.”
ตทา เต ปฺรตฺยวทนฺ, อสฺมากมตฺร ปูปปญฺจกํ มีนทฺวยญฺจาเสฺตฯ
18 And He said, “Bring them to Me here.”
ตทานีํ เตโนกฺตํ ตานิ มทนฺติกมานยตฯ
19 And having commanded the multitudes to recline on the grass, and having taken the five loaves and the two fishes, having looked up to the sky, He blessed, and having broken, He gave the loaves to the disciples, and the disciples [gave] to the multitudes,
อนนฺตรํ ส มนุชานฺ ยวโสปรฺยฺยุปเวษฺฏุมฺ อาชฺญาปยามาส; อปร ตตฺ ปูปปญฺจกํ มีนทฺวยญฺจ คฺฤหฺลนฺ สฺวรฺคํ ปฺรติ นิรีกฺเษฺยศฺวรียคุณานฺ อนูทฺย ภํกฺตฺวา ศิเษฺยโภฺย ทตฺตวานฺ, ศิษฺยาศฺจ โลเกโภฺย ททุ: ฯ
20 and they all ate, and were filled, and they took up what was over of the broken pieces twelve hand-baskets full;
ตต: สรฺเวฺว ภุกฺตฺวา ปริตฺฤปฺตวนฺต: , ตตสฺตทวศิษฺฏภกฺไษฺย: ปูรฺณานฺ ทฺวาทศฑลกานฺ คฺฤหีตวนฺต: ฯ
21 and those eating were about five thousand men, apart from women and children.
เต โภกฺตาร: สฺตฺรีรฺพาลกำศฺจ วิหาย ปฺราเยณ ปญฺจ สหสฺราณิ ปุมำส อาสนฺฯ
22 And immediately Jesus constrained His disciples to go into the boat, and to go before Him to the other side, until He might let away the multitudes;
ตทนนฺตรํ ยีศุ โรฺลกานำ วิสรฺชนกาเล ศิษฺยานฺ ตรณิมาโรฒุํ สฺวาเคฺร ปารํ ยาตุญฺจ คาฒมาทิษฺฏวานฺฯ
23 and having let away the multitudes, He went up to the mountain by Himself to pray, and evening having come, He was there alone,
ตโต โลเกษุ วิสฺฤษฺเฏษุ ส วิวิกฺเต ปฺรารฺถยิตุํ คิริเมกํ คตฺวา สนฺธฺยำ ยาวตฺ ตไตฺรกากี สฺถิตวานฺฯ
24 and the boat was now in the midst of the sea, distressed by the waves, for the wind was contrary.
กินฺตุ ตทานีํ สมฺมุขวาตตฺวาตฺ สริตฺปเต รฺมเธฺย ตรงฺไคสฺตรณิรฺโทลายมานาภวตฺฯ
25 And in the fourth watch of the night Jesus went away to them, walking on the sea,
ตทา ส ยามินฺยาศฺจตุรฺถปฺรหเร ปทฺภฺยำ วฺรชนฺ เตษามนฺติกํ คตวานฺฯ
26 and the disciples having seen Him walking on the sea, were troubled, saying, “It is an apparition,” and from the fear they cried out;
กินฺตุ ศิษฺยาสฺตํ สาคโรปริ วฺรชนฺตํ วิโลกฺย สมุทฺวิคฺนา ชคทุ: , เอษ ภูต อิติ ศงฺกมานา อุจฺไจ: ศพฺทายาญฺจกฺริเร จฯ
27 and immediately Jesus spoke to them, saying, “Take courage! I AM; do not be afraid.”
ตไทว ยีศุสฺตานวทตฺ, สุสฺถิรา ภวต, มา ไภษฺฏ, เอโษ'หมฺฯ
28 And Peter answering Him said, “Lord, if it is You, command me to come to You on the waters”;
ตต: ปิตร อิตฺยุกฺตวานฺ, เห ปฺรโภ, ยทิ ภวาเนว, ตรฺหิ มำ ภวตฺสมีปํ ยาตุมาชฺญาปยตุฯ
29 and He said, “Come”; and having gone down from the boat, Peter walked on the waters to come to Jesus,
ตต: เตนาทิษฺฏ: ปิตรสฺตรณิโต'วรุหฺย ยีเศรนฺติกํ ปฺราปฺตุํ โตโยปริ ววฺราชฯ
30 but seeing the vehement wind, he was afraid, and having begun to sink, he cried out, saying, “Lord, save me!”
กินฺตุ ปฺรจณฺฑํ ปวนํ วิโลกฺย ภยาตฺ โตเย มํกฺตุมฺ อาเรเภ, ตสฺมาทฺ อุจฺไจ: ศพฺทายมาน: กถิตวานฺ, เห ปฺรโภ, มามวตุฯ
31 And immediately Jesus, having stretched forth the hand, laid hold of him and says to him, “Little faith! For why did you waver?”
ยีศุสฺตตฺกฺษณาตฺ กรํ ปฺรสารฺยฺย ตํ ธรนฺ อุกฺตวานฺ, ห โสฺตกปฺรตฺยยินฺ ตฺวํ กุต: สมเศถา: ?
32 And they having gone into the boat, the wind stilled,
อนนฺตรํ ตโยสฺตรณิมารูฒโย: ปวโน นิววฺฤเตฯ
33 and those in the boat having come, worshiped Him, saying, “You are truly God’s Son.”
ตทานีํ เย ตรณฺยามาสนฺ, ต อาคตฺย ตํ ปฺรณภฺย กถิตวนฺต: , ยถารฺถสฺตฺวเมเวศฺวรสุต: ฯ
34 And having passed over, they came into the land of Gennesaret,
อนนฺตรํ ปารํ ปฺราปฺย เต คิเนษรนฺนามกํ นครมุปตสฺถุ: ,
35 and having recognized Him, the men of that place sent forth to all that surrounding region, and they brought to Him all who were ill,
ตทา ตตฺรตฺยา ชนา ยีศุํ ปริจีย ตทฺเทศฺสฺย จตุรฺทิโศ วารฺตฺตำ ปฺรหิตฺย ยตฺร ยาวนฺต: ปีฑิตา อาสนฺ, ตาวเตอว ตทนฺติกมานยามาสุ: ฯ
36 and were calling on Him that they might only touch the fringe of His garment, and as many as touched were saved.
อปรํ ตทียวสนสฺย คฺรนฺถิมาตฺรํ สฺปฺรษฺฏุํ วินีย ยาวนฺโต ชนาสฺตตฺ สฺปรฺศํ จกฺริเร, เต สรฺวฺเวอว นิรามยา พภูวุ: ฯ
