Mark 1
1 A beginning of the good news of Jesus Christ, Son of God.
อีศฺวรปุตฺรสฺย ยีศุขฺรีษฺฏสฺย สุสํวาทารมฺภ: ฯ
2 As it has been written in the Prophets: “Behold, I send My messenger before Your face, Who will prepare Your way before You.
ภวิษฺยทฺวาทินำ คฺรนฺเถษุ ลิปิริตฺถมาเสฺต, ปศฺย สฺวกียทูตนฺตุ ตวาเคฺร เปฺรษยามฺยหมฺฯ คตฺวา ตฺวทียปนฺถานํ ส หิ ปริษฺกริษฺยติฯ
3 A voice of one calling in the wilderness: Prepare the way of the LORD, Make His paths straight.”
"ปรเมศสฺย ปนฺถานํ ปริษฺกุรุต สรฺวฺวต: ฯ ตสฺย ราชปถญฺไจว สมานํ กุรุตาธุนาฯ " อิเตฺยตตฺ ปฺรานฺตเร วากฺยํ วทต: กสฺยจิทฺรว: ๚
4 John came immersing in the wilderness, and proclaiming an immersion of conversion for forgiveness of sins,
เสอว โยหนฺ ปฺรานฺตเร มชฺชิตวานฺ ตถา ปาปมารฺชนนิมิตฺตํ มโนวฺยาวรฺตฺตกมชฺชนสฺย กถาญฺจ ปฺรจาริตวานฺฯ
5 and there were going forth to him all the region of Judea, and they of Jerusalem, and they were all immersed by him in the river Jordan, confessing their sins.
ตโต ยิหูทาเทศยิรูศาลมฺนครนิวาสิน: สรฺเวฺว โลกา พหิ รฺภูตฺวา ตสฺย สมีปมาคตฺย สฺวานิ สฺวานิ ปาปานฺยงฺคีกฺฤตฺย ยรฺทฺทนนทฺยำ เตน มชฺชิตา พภูวุ: ฯ
6 And John was clothed with camel’s hair, and a girdle of skin around his loins, and eating locusts and honey of the field,
อสฺย โยหน: ปริเธยานิ กฺรเมลกโลมชานิ, ตสฺย กฏิพนฺธนํ จรฺมฺมชาตมฺ, ตสฺย ภกฺษฺยาณิ จ ศูกกีฏา วนฺยมธูนิ จาสนฺฯ
7 and he proclaimed, saying, “He comes—who is mightier than I—after me, of whom I am not worthy—having stooped down—to loose the strap of His sandals;
ส ปฺรจารยนฺ กถยาญฺจเกฺร, อหํ นมฺรีภูย ยสฺย ปาทุกาพนฺธนํ โมจยิตุมปิ น โยโคฺยสฺมิ, ตาทฺฤโศ มตฺโต คุรุตร เอก: ปุรุโษ มตฺปศฺจาทาคจฺฉติฯ
8 I indeed immersed you in water, but He will immerse you in the Holy Spirit.”
อหํ ยุษฺมานฺ ชเล มชฺชิตวานฺ กินฺตุ ส ปวิตฺร อาตฺมานิ สํมชฺชยิษฺยติฯ
9 And it came to pass in those days, Jesus came from Nazareth of Galilee, and was immersed by John in the Jordan;
อปรญฺจ ตสฺมินฺเนว กาเล คาลีลฺปฺรเทศสฺย นาสรทฺคฺรามาทฺ ยีศุราคตฺย โยหนา ยรฺทฺทนนทฺยำ มชฺชิโต'ภูตฺฯ
10 and immediately coming up from the water, He saw the heavens dividing, and the Spirit coming down on Him as a dove;
ส ชลาทุตฺถิตมาโตฺร เมฆทฺวารํ มุกฺตํ กโปตวตฺ สฺวโสฺยปริ อวโรหนฺตมาตฺมานญฺจ ทฺฤษฺฏวานฺฯ
11 and a voice came out of the heavens, “You are My Son, the Beloved, in whom I delighted.”
ตฺวํ มม ปฺริย: ปุตฺรสฺตฺวเยฺยว มมมหาสนฺโตษ อิยมากาศียา วาณี พภูวฯ
12 And immediately the Spirit puts Him forth into the wilderness,
ตสฺมินฺ กาเล อาตฺมา ตํ ปฺรานฺตรมธฺยํ นินายฯ
13 and He was there in the wilderness forty days, being tempted by Satan, and He was with the beasts, and the messengers were ministering to Him.
อถ ส จตฺวารึศทฺทินานิ ตสฺมินฺ สฺถาเน วนฺยปศุภิ: สห ติษฺฐนฺ ไศตานา ปรีกฺษิต: ; ปศฺจาตฺ สฺวรฺคียทูตาสฺตํ สิเษวิเรฯ
14 And after the delivering up of John, Jesus came to Galilee, proclaiming the good news of the Kingdom of God,
อนนฺตรํ โยหนิ พนฺธนาลเย พทฺเธ สติ ยีศุ รฺคาลีลฺปฺรเทศมาคตฺย อีศฺวรราชฺยสฺย สุสํวาทํ ปฺรจารยนฺ กถยามาส,
15 and saying, “The time has been fulfilled, and the Kingdom of God has come near, convert and believe in the good news.”
กาล: สมฺปูรฺณ อีศฺวรราชฺยญฺจ สมีปมาคตํ; อโตเหโต รฺยูยํ มนำสิ วฺยาวรฺตฺตยธฺวํ สุสํวาเท จ วิศฺวาสิตฯ
16 And walking by the Sea of Galilee, He saw Simon, and his brother Andrew, casting a drag into the sea, for they were fishers,
ตทนนฺตรํ ส คาลีลียสมุทฺรสฺย ตีเร คจฺฉนฺ ศิโมนฺ ตสฺย ภฺราตา อนฺทฺริยนามา จ อิเมา เทฺวา ชเนา มตฺสฺยธาริเณา สาครมเธฺย ชาลํ ปฺรกฺษิปนฺเตา ทฺฤษฺฏฺวา ตาววทตฺ,
17 and Jesus said to them, “Come after Me, and I will make you to become fishers of men”;
ยุวำ มม ปศฺจาทาคจฺฉตํ, ยุวามหํ มนุษฺยธาริเณา กริษฺยามิฯ
18 and immediately, having left their nets, they followed Him.
ตตเสฺตา ตตฺกฺษณเมว ชาลานิ ปริตฺยชฺย ตสฺย ปศฺจาตฺ ชคฺมตุ: ฯ
19 And having gone on there a little, He saw James of Zebedee, and his brother John, and they were in the boat refitting the nets,
ตต: ปรํ ตตฺสฺถานาตฺ กิญฺจิทฺ ทูรํ คตฺวา ส สิวทีปุตฺรยากูพฺ ตทฺภฺราตฺฤโยหนฺ จ อิเมา เนากายำ ชาลานำ ชีรฺณมุทฺธารยนฺเตา ทฺฤษฺฏฺวา ตาวาหูยตฺฯ
20 and immediately He called them, and having left their father Zebedee in the boat with the hired servants, they went away after Him.
ตตเสฺตา เนากายำ เวตนภุคฺภิ: สหิตํ สฺวปิตรํ วิหาย ตตฺปศฺจาทียตุ: ฯ
21 And they go on to Capernaum, and immediately, on the Sabbaths, having gone into the synagogue, He was teaching,
ตต: ปรํ กผรฺนาหูมฺนามกํ นครมุปสฺถาย ส วิศฺรามทิวเส ภชนคฺรหํ ปฺรวิศฺย สมุปทิเทศฯ
22 and they were astonished at His teaching, for He was teaching them as having authority, and not as the scribes.
ตโสฺยปเทศาโลฺลกา อาศฺจรฺยฺยํ เมนิเร ยต: โสธฺยาปกาอิว โนปทิศนฺ ปฺรภาววานิว โปฺรปทิเทศฯ
23 And there was in their synagogue a man with an unclean spirit, and he cried out,
อปรญฺจ ตสฺมินฺ ภชนคฺฤเห อปวิตฺรภูเตน คฺรสฺต เอโก มานุษ อาสีตฺฯ ส จีตฺศพฺทํ กฺฤตฺวา กถยาญฺจเก
24 saying, “What [regards] us and You, Jesus the Nazarene? You came to destroy us; I have known You, who You are—the Holy One of God.”
โภ นาสรตีย ยีโศ ตฺวมสฺมานฺ ตฺยช, ตฺวยา สหาสฺมากํ ก: สมฺพนฺธ: ? ตฺวํ กิมสฺมานฺ นาศยิตุํ สมาคต: ? ตฺวมีศฺวรสฺย ปวิตฺรโลก อิตฺยหํ ชานามิฯ
25 And Jesus rebuked him, saying, “Be silenced, and come forth out of him,”
ตทา ยีศุสฺตํ ตรฺชยิตฺวา ชคาท ตูษฺณีํ ภว อิโต พหิรฺภว จฯ
26 and the unclean spirit having convulsed him, and having cried with a great voice, came forth out of him,
ตต: โส'ปวิตฺรภูตสฺตํ สมฺปีฑฺย อตฺยุไจศฺจีตฺกฺฤตฺย นิรฺชคามฯ
27 and they were all amazed, so as to reason among themselves, saying, “What is this? What new teaching [is] this? That with authority He also commands the unclean spirits, and they obey Him!”
เตไนว สรฺเวฺว จมตฺกฺฤตฺย ปรสฺปรํ กถยาญฺจกฺริเร, อโห กิมิทํ? กีทฺฤโศ'ยํ นวฺย อุปเทศ: ? อเนน ปฺรภาเวนาปวิตฺรภูเตษฺวาชฺญาปิเตษุ เต ตทาชฺญานุวรฺตฺติโน ภวนฺติฯ
28 And the fame of Him went forth immediately to all the region of Galilee.
ตทา ตสฺย ยโศ คาลีลศฺจตุรฺทิกฺสฺถสรฺวฺวเทศานฺ วฺยาปฺโนตฺฯ
29 And immediately, having come forth out of the synagogue, they went into the house of Simon and Andrew, with James and John,
อปรญฺจ เต ภชนคฺฤหาทฺ พหิ รฺภูตฺวา ยากูโพฺยหนฺภฺยำ สห ศิโมน อานฺทฺริยสฺย จ นิเวศนํ ปฺรวิวิศุ: ฯ
30 and the mother-in-law of Simon was lying fevered, and immediately they tell Him about her,
ตทา ปิตรสฺย ศฺวศฺรูรฺชฺวรปีฑิตา ศยฺยายามาสฺต อิติ เต ตํ ฌฏิติ วิชฺญาปยาญฺจกฺรุ: ฯ
31 and having come near, He raised her up, having laid hold of her hand, and the fever left her immediately, and she was ministering to them.
ตต: ส อาคตฺย ตสฺยา หสฺตํ ธฺฤตฺวา ตามุทสฺถาปยตฺ; ตไทว ตำ ชฺวโร'ตฺยากฺษีตฺ ตต: ปรํ สา ตานฺ สิเษเวฯ
32 And evening having come, when the sun set, they brought to Him all who were ill and who were demoniacs,
อถาสฺตํ คเต รเวา สนฺธฺยากาเล สติ โลกาสฺตตฺสมีปํ สรฺวฺวานฺ โรคิโณ ภูตธฺฤตำศฺจ สมานินฺยุ: ฯ
33 and the whole city was gathered together near the door,
สรฺเวฺว นาคริกา โลกา ทฺวาริ สํมิลิตาศฺจฯ
34 and He healed many who were ill of manifold diseases, and He cast forth many demons, and was not permitting the demons to speak, because they knew Him.
ตต: ส นานาวิธโรคิโณ พหูนฺ มนุชานโรคิณศฺจการ ตถา พหูนฺ ภูตานฺ ตฺยาชยาญฺจการ ตานฺ ภูตานฺ กิมปิ วากฺยํ วกฺตุํ นิษิเษธ จ ยโตเหโตเสฺต ตมชานนฺฯ
35 And very early, it being yet night, having risen, He went forth, and went away to a desolate place, and was praying there;
อปรญฺจ โส'ติปฺรตฺยูเษ วสฺตุตสฺตุ ราตฺริเศเษ สมุตฺถาย พหิรฺภูย นิรฺชนํ สฺถานํ คตฺวา ตตฺร ปฺรารฺถยาญฺจเกฺรฯ
36 and Simon and those with him went in quest of Him,
อนนฺตรํ ศิโมนฺ ตตฺสงฺคินศฺจ ตสฺย ปศฺจาทฺ คตวนฺต: ฯ
37 and having found Him, they say to Him, “All seek You”;
ตทุทฺเทศํ ปฺราปฺย ตมวทนฺ สรฺเวฺว โลกาสฺตฺวำ มฺฤคยนฺเตฯ
38 and He says to them, “We may go into the next towns, that there also I may preach, for—for this I came forth.”
ตทา โส'กถยตฺ อาคจฺฉต วยํ สมีปสฺถานิ นคราณิ ยาม: , ยโต'หํ ตตฺร กถำ ปฺรจารยิตุํ พหิราคมมฺฯ
39 And He was preaching in their synagogues, in all Galilee, and is casting out the demons,
อถ ส เตษำ คาลีลฺปฺรเทศสฺย สรฺเวฺวษุ ภชนคฺฤเหษุ กถา: ปฺรจารยาญฺจเกฺร ภูตานตฺยาชยญฺจฯ
40 and there comes to Him a leper, calling on Him, and kneeling to Him, and saying to Him, “If You may will, You are able to cleanse me.”
อนนฺตรเมก: กุษฺฐี สมาคตฺย ตตฺสมฺมุเข ชานุปาตํ วินยญฺจ กฺฤตฺวา กถิตวานฺ ยทิ ภวานฺ อิจฺฉติ ตรฺหิ มำ ปริษฺกรฺตฺตุํ ศกฺโนติฯ
41 And Jesus having been moved with compassion, having stretched forth the hand, touched him and says to him, “I will, be cleansed”;
ตต: กฺฤปาลุ รฺยีศุ: กเรา ปฺรสารฺยฺย ตํ สฺปษฺฏฺวา กถยามาส
42 and He having spoken, immediately the leprosy went away from him, and he was cleansed.
มเมจฺฉา วิทฺยเต ตฺวํ ปริษฺกฺฤโต ภวฯ เอตตฺกถายา: กถนมาตฺราตฺ ส กุษฺฐี โรคานฺมุกฺต: ปริษฺกฺฤโต'ภวตฺฯ
43 And having sternly charged him, immediately He put him forth,
ตทา ส ตํ วิสฺฤชนฺ คาฒมาทิศฺย ชคาท
44 and says to him, “See [that] you may say nothing to anyone, but go away, show yourself to the priest, and bring near for your cleansing the things Moses directed, for a testimony to them.”
สาวธาโน ภว กถามิมำ กมปิ มา วท; สฺวาตฺมานํ ยาชกํ ทรฺศย, โลเกภฺย: สฺวปริษฺกฺฤเต: ปฺรมาณทานาย มูสานิรฺณีตํ ยทฺทานํ ตทุตฺสฺฤชสฺว จฯ
45 And he, having gone forth, began to proclaim much, and to spread the thing abroad, so that He was no longer able to openly enter into the city, but He was outside in desolate places, and they were coming to Him from every quarter.
กินฺตุ ส คตฺวา ตตฺ กรฺมฺม อิตฺถํ วิสฺตารฺยฺย ปฺรจารยิตุํ ปฺราเรเภ เตไนว ยีศุ: ปุน: สปฺรกาศํ นครํ ปฺรเวษฺฏุํ นาศกฺโนตฺ ตโตเหโตรฺพหิ: กานนสฺถาเน ตเสฺยา; ตถาปิ จตุรฺทฺทิคฺโภฺย โลกาสฺตสฺย สมีปมายยุ: ฯ
