Mark 5
1 And they came to the other side of the sea, to the region of the Gadarenes,
அத² தூ ஸிந்து⁴பாரம்’ க³த்வா கி³தே³ரீயப்ரதே³ஸ² உபதஸ்து²: |
2 and He having come forth out of the boat, immediately there met Him out of the tombs a man with an unclean spirit,
நௌகாதோ நிர்க³தமாத்ராத்³ அபவித்ரபூ⁴தக்³ரஸ்த ஏக: ஸ்²மஸா²நாதே³த்ய தம்’ ஸாக்ஷாச் சகார|
3 who had his dwelling in the tombs, and not even with chains was anyone able to bind him,
ஸ ஸ்²மஸா²நே(அ)வாத்ஸீத் கோபி தம்’ ஸ்²ரு’ங்க²லேந ப³த்³வ்வா ஸ்தா²பயிதும்’ நாஸ²க்நோத்|
4 because that many times he had been bound with shackles and chains, and the chains had been pulled in pieces by him, and the shackles broken in pieces, and none was able to tame him,
ஜநைர்வாரம்’ நிக³டை³: ஸ்²ரு’ங்க²லைஸ்²ச ஸ ப³த்³தோ⁴பி ஸ்²ரு’ங்க²லாந்யாக்ரு’ஷ்ய மோசிதவாந் நிக³டா³நி ச ப⁴ம்’க்த்வா க²ண்ட³ம்’ க²ண்ட³ம்’ க்ரு’தவாந் கோபி தம்’ வஸீ²கர்த்தும்’ ந ஸ²ஸ²க|
5 and always, night and day, he was in the mountains, and in the tombs, crying and cutting himself with stones.
தி³வாநிஸ²ம்’ ஸதா³ பர்வ்வதம்’ ஸ்²மஸா²நஞ்ச ப்⁴ரமித்வா சீத்ஸ²ப்³த³ம்’ க்ரு’தவாந் க்³ராவபி⁴ஸ்²ச ஸ்வயம்’ ஸ்வம்’ க்ரு’தவாந்|
6 And having seen Jesus from afar, he ran and prostrated to Him,
ஸ யீஸு²ம்’ தூ³ராத் பஸ்²யந்நேவ தா⁴வந் தம்’ ப்ரணநாம உசைருவம்’ஸ்²சோவாச,
7 and having called with a loud voice, he said, “What [regards] me and You, Jesus, Son of God the Most High? I adjure You by God, may You not afflict me!”
ஹே ஸர்வ்வோபரிஸ்தே²ஸ்²வரபுத்ர யீஸோ² ப⁴வதா ஸஹ மே க: ஸம்ப³ந்த⁴: ? அஹம்’ த்வாமீஸ்²வரேண ஸா²பயே மாம்’ மா யாதய|
8 For He said to him, “Come forth, unclean spirit, out of the man!”
யதோ யீஸு²ஸ்தம்’ கதி²தவாந் ரே அபவித்ரபூ⁴த, அஸ்மாந்நராத்³ ப³ஹிர்நிர்க³ச்ச²|
9 And He was questioning him, “What [is] your name?” And he answered, saying, “Legion [is] my name, because we are many”;
அத² ஸ தம்’ ப்ரு’ஷ்டவாந் கிந்தே நாம? தேந ப்ரத்யுக்தம்’ வயமநேகே (அ)ஸ்மஸ்ததோ(அ)ஸ்மந்நாம பா³ஹிநீ|
10 and he was calling on Him much, that He may not send them out of the region.
ததோஸ்மாந் தே³ஸா²ந்ந ப்ரேஷயேதி தே தம்’ ப்ரார்த²யந்த|
11 And there was there, near the mountains, a great herd of pigs feeding,
ததா³நீம்’ பர்வ்வதம்’ நிகஷா ப்³ரு’ஹந் வராஹவ்ரஜஸ்²சரந்நாஸீத்|
12 and all the demons called on Him, saying, “Send us to the pigs, that into them we may enter”;
தஸ்மாத்³ பூ⁴தா விநயேந ஜக³து³: , அமும்’ வராஹவ்ரஜம் ஆஸ்²ரயிதும் அஸ்மாந் ப்ரஹிணு|
13 and immediately Jesus gave them leave, and having come forth, the unclean spirits entered into the pigs, and the herd rushed down the steep place to the sea—and they were about two thousand—and they were choked in the sea.
யீஸு²நாநுஜ்ஞாதாஸ்தே(அ)பவித்ரபூ⁴தா ப³ஹிர்நிர்யாய வராஹவ்ரஜம்’ ப்ராவிஸ²ந் தத: ஸர்வ்வே வராஹா வஸ்துதஸ்து ப்ராயோத்³விஸஹஸ்ரஸம்’ங்க்²யகா: கடகேந மஹாஜவாத்³ தா⁴வந்த: ஸிந்தௌ⁴ ப்ராணாந் ஜஹு: |
14 And those feeding the pigs fled, and told in the city, and in the fields, and they came forth to see what it is that has been done;
தஸ்மாத்³ வராஹபாலகா: பலாயமாநா: புரே க்³ராமே ச தத்³வார்த்தம்’ கத²யாஞ்சக்ரு: | ததா³ லோகா க⁴டிதம்’ தத்கார்ய்யம்’ த்³ரஷ்டும்’ ப³ஹிர்ஜக்³மு:
15 and they come to Jesus, and see the demoniac, sitting, and clothed, and right-minded—him having had the legion—and they were afraid;
யீஸோ²: ஸந்நிதி⁴ம்’ க³த்வா தம்’ பூ⁴தக்³ரஸ்தம் அர்தா²த்³ பா³ஹிநீபூ⁴தக்³ரஸ்தம்’ நரம்’ ஸவஸ்த்ரம்’ ஸசேதநம்’ ஸமுபவிஷ்டஞ்ச த்³ரு’ஷ்ட்வா பி³ப்⁴யு: |
16 and those having seen [it], declared to them how it had come to pass to the demoniac, and about the pigs;
ததோ த்³ரு’ஷ்டதத்கார்ய்யலோகாஸ்தஸ்ய பூ⁴தக்³ரஸ்தநரஸ்ய வராஹவ்ரஜஸ்யாபி தாம்’ த⁴டநாம்’ வர்ணயாமாஸு: |
17 and they began to call on Him to go away from their borders.
ததஸ்தே ஸ்வஸீமாதோ ப³ஹிர்க³ந்தும்’ யீஸு²ம்’ விநேதுமாரேபி⁴ரே|
18 And He having gone into the boat, the demoniac was calling on Him that he may be with Him,
அத² தஸ்ய நௌகாரோஹணகாலே ஸ பூ⁴தமுக்தோ நா யீஸு²நா ஸஹ ஸ்தா²தும்’ ப்ரார்த²யதே;
19 and Jesus did not permit him, but says to him, “Go away to your house, to your own [friends], and tell them how the LORD did great things to you, and dealt kindly with you”;
கிந்து ஸ தமநநுமத்ய கதி²தவாந் த்வம்’ நிஜாத்மீயாநாம்’ ஸமீபம்’ க்³ரு’ஹஞ்ச க³ச்ச² ப்ரபு⁴ஸ்த்வயி க்ரு’பாம்’ க்ரு’த்வா யாநி கர்ம்மாணி க்ரு’தவாந் தாநி தாந் ஜ்ஞாபய|
20 and he went away, and began to proclaim in the Decapolis how Jesus did great things to him, and all were wondering.
அத: ஸ ப்ரஸ்தா²ய யீஸு²நா க்ரு’தம்’ தத்ஸர்வ்வாஸ்²சர்ய்யம்’ கர்ம்ம தி³காபலிதே³ஸே² ப்ரசாரயிதும்’ ப்ராரப்³த⁴வாந் தத: ஸர்வ்வே லோகா ஆஸ்²சர்ய்யம்’ மேநிரே|
21 And Jesus having passed over in the boat again to the other side, there was gathered a great multitude to Him, and He was near the sea,
அநந்தரம்’ யீஸௌ² நாவா புநரந்யபார உத்தீர்ணே ஸிந்து⁴தடே ச திஷ்ட²தி ஸதி தத்ஸமீபே ப³ஹுலோகாநாம்’ ஸமாக³மோ(அ)பூ⁴த்|
22 and behold, there comes one of the chiefs of the synagogue, by name Jairus, and having seen Him, he falls at His feet,
அபரம்’ யாயீர் நாம்நா கஸ்²சித்³ ப⁴ஜநக்³ரு’ஹஸ்யாதி⁴ப ஆக³த்ய தம்’ த்³ரு’ஷ்ட்வைவ சரணயோ: பதித்வா ப³ஹு நிவேத்³ய கதி²தவாந்;
23 and he was calling on Him much, saying, “My little daughter is at the last extremity—that having come, You may lay on her [Your] hands, so that she may be saved, and she will live”;
மம கந்யா ம்ரு’தப்ராயாபூ⁴த்³ அதோ ப⁴வாநேத்ய ததா³ரோக்³யாய தஸ்யா கா³த்ரே ஹஸ்தம் அர்பயது தேநைவ ஸா ஜீவிஷ்யதி|
24 and He went away with him. And there was following Him a great multitude, and they were thronging Him,
ததா³ யீஸு²ஸ்தேந ஸஹ சலித: கிந்து தத்பஸ்²சாத்³ ப³ஹுலோகாஸ்²சலித்வா தாத்³கா³த்ரே பதிதா: |
25 and a certain woman, being with a flow of blood [for] twelve years,
அத² த்³வாத³ஸ²வர்ஷாணி ப்ரத³ரரோகே³ண
26 and having suffered many things under many physicians, and having spent all that she had, and having profited nothing, but rather having come to the worse,
ஸீ²ர்ணா சிகித்ஸகாநாம்’ நாநாசிகித்ஸாபி⁴ஸ்²ச து³: க²ம்’ பு⁴க்தவதீ ச ஸர்வ்வஸ்வம்’ வ்யயித்வாபி நாரோக்³யம்’ ப்ராப்தா ச புநரபி பீடி³தாஸீச்ச
27 having heard about Jesus, having come in the multitude behind, she touched His garment,
யா ஸ்த்ரீ ஸா யீஸோ² ர்வார்த்தாம்’ ப்ராப்ய மநஸாகத²யத் யத்³யஹம்’ தஸ்ய வஸ்த்ரமாத்ர ஸ்ப்ரஷ்டும்’ லபே⁴யம்’ ததா³ ரோக³ஹீநா ப⁴விஷ்யாமி|
28 for she said, “If I may even touch His garments, I will be saved”;
அதோஹேதோ: ஸா லோகாரண்யமத்⁴யே தத்பஸ்²சாதா³க³த்ய தஸ்ய வஸ்த்ரம்’ பஸ்பர்ஸ²|
29 and immediately the fountain of her blood was dried up, and she knew in the body that she has been healed of the plague.
தேநைவ தத்க்ஷணம்’ தஸ்யா ரக்தஸ்ரோத: ஸு²ஷ்கம்’ ஸ்வயம்’ தஸ்மாத்³ ரோகா³ந்முக்தா இத்யபி தே³ஹே(அ)நுபூ⁴தா|
30 And immediately Jesus having known in Himself that power had gone forth out of Him, having turned in the multitude, said, “Who touched My garments?”
அத² ஸ்வஸ்மாத் ஸ²க்தி ர்நிர்க³தா யீஸு²ரேதந்மநஸா ஜ்ஞாத்வா லோகநிவஹம்’ ப்ரதி முக²ம்’ வ்யாவ்ரு’த்ய ப்ரு’ஷ்டவாந் கேந மத்³வஸ்த்ரம்’ ஸ்ப்ரு’ஷ்டம்’?
31 And His disciples said to Him, “You see the multitude thronging You, and You say, Who touched Me!”
ததஸ்தஸ்ய ஸி²ஷ்யா ஊசு: ப⁴வதோ வபுஷி லோகா: ஸம்’க⁴ர்ஷந்தி தத்³ த்³ரு’ஷ்ட்வா கேந மத்³வஸ்த்ரம்’ ஸ்ப்ரு’ஷ்டமிதி குத: கத²யதி?
32 And He was looking around to see her who did this,
கிந்து கேந தத் கர்ம்ம க்ரு’தம்’ தத்³ த்³ரஷ்டும்’ யீஸு²ஸ்²சதுர்தி³ஸோ² த்³ரு’ஷ்டவாந்|
33 and the woman, having been afraid, and trembling, knowing what was done on her, came, and fell down before Him, and told Him all the truth,
தத: ஸா ஸ்த்ரீ பீ⁴தா கம்பிதா ச ஸதீ ஸ்வஸ்யா ருக்ப்ரதிக்ரியா ஜாதேதி ஜ்ஞாத்வாக³த்ய தத்ஸம்முகே² பதித்வா ஸர்வ்வவ்ரு’த்தாந்தம்’ ஸத்யம்’ தஸ்மை கத²யாமாஸ|
34 and He said to her, “Daughter, your faith has saved you; go away in peace, and be whole from your plague.”
ததா³நீம்’ யீஸு²ஸ்தாம்’ க³தி³தவாந், ஹே கந்யே தவ ப்ரதீதிஸ்த்வாம் அரோகா³மகரோத் த்வம்’ க்ஷேமேண வ்ரஜ ஸ்வரோகா³ந்முக்தா ச திஷ்ட²|
35 As He is yet speaking, there come from the chief of the synagogue’s [house, certain], saying, “Your daughter died, why do you still harass the Teacher?”
இதிவாக்யவத³நகாலே ப⁴ஜநக்³ரு’ஹாதி⁴பஸ்ய நிவேஸ²நால் லோகா ஏத்யாதி⁴பம்’ ப³பா⁴ஷிரே தவ கந்யா ம்ரு’தா தஸ்மாத்³ கு³ரும்’ புந: குத: க்லிஸ்²நாஸி?
36 And Jesus immediately, having heard the word that is spoken, says to the chief of the synagogue, “Do not be afraid, only believe.”
கிந்து யீஸு²ஸ்தத்³ வாக்யம்’ ஸ்²ருத்வைவ ப⁴ஜநக்³ரு’ஹாதி⁴பம்’ க³தி³தவாந் மா பை⁴ஷீ: கேவலம்’ விஸ்²வாஸிஹி|
37 And He did not permit anyone to follow with Him, except Peter, and James, and John the brother of James;
அத² பிதரோ யாகூப்³ தத்³ப்⁴ராதா யோஹந் ச ஏதாந் விநா கமபி ஸ்வபஸ்²சாத்³ யாதும்’ நாந்வமந்யத|
38 and He comes into the house of the chief of the synagogue, and sees a tumult, much weeping and wailing;
தஸ்ய ப⁴ஜநக்³ரு’ஹாதி⁴பஸ்ய நிவேஸ²நஸமீபம் ஆக³த்ய கலஹம்’ ப³ஹுரோத³நம்’ விலாபஞ்ச குர்வ்வதோ லோகாந் த³த³ர்ஸ²|
39 and having gone in He says to them, “Why do you make a tumult, and weep? The child did not die, but sleeps”;
தஸ்மாந் நிவேஸ²நம்’ ப்ரவிஸ்²ய ப்ரோக்தவாந் யூயம்’ குத இத்த²ம்’ கலஹம்’ ரோத³நஞ்ச குருத²? கந்யா ந ம்ரு’தா நித்³ராதி|
40 and they were laughing at Him. And He, having put all forth, takes the father of the child, and the mother, and those with Him, and goes in where the child is lying,
தஸ்மாத்தே தமுபஜஹஸு: கிந்து யீஸு²: ஸர்வ்வாந ப³ஹிஷ்க்ரு’த்ய கந்யாயா: பிதரௌ ஸ்வஸங்கி³நஸ்²ச க்³ரு’ஹீத்வா யத்ர கந்யாஸீத் தத் ஸ்தா²நம்’ ப்ரவிஷ்டவாந்|
41 and having taken the hand of the child, He says to her, “Talitha cumi”; which is, being interpreted, “Girl (I say to you), arise.”
அத² ஸ தஸ்யா: கந்யாயா ஹஸ்தௌ த்⁴ரு’த்வா தாம்’ ப³பா⁴ஷே டாலீதா² கூமீ, அர்த²தோ ஹே கந்யே த்வமுத்திஷ்ட² இத்யாஜ்ஞாபயாமி|
42 And immediately the girl arose, and was walking, for she was twelve years [old]; and they were amazed with a great amazement,
துநைவ தத்க்ஷணம்’ ஸா த்³வாத³ஸ²வர்ஷவயஸ்கா கந்யா போத்தா²ய சலிதுமாரேபே⁴, இத: ஸர்வ்வே மஹாவிஸ்மயம்’ க³தா: |
43 and He charged them much, that no one may know this thing, and He said that there be given to her to eat.
தத ஏதஸ்யை கிஞ்சித் கா²த்³யம்’ த³த்தேதி கத²யித்வா ஏதத்கர்ம்ம கமபி ந ஜ்ஞாபயதேதி த்³ரு’ட⁴மாதி³ஷ்டவாந்|
