Mark 15
1 And immediately, in the morning, the chief priests having made a consultation with the elders, and scribes, and the whole Sanhedrin, having bound Jesus, led [Him] away, and delivered [Him] to Pilate;
Әтиси таң етиши биләнла, баш каһинлар ақсақаллар, Тәврат устазлири вә пүткүл алий кеңәшмидикиләр билән мәслиһәтлишип, Әйсани бағлап апирип, [валий] Пилатусқа тапшуруп бәрди.
2 and Pilate questioned Him, “Are You the King of the Jews?” And He answering said to him, “You say [it].”
Пилатус униңдин: — Сән Йәһудийларниң падишасиму? — дәп сориди. У җававән: — Ейтқиниңдәк, — деди.
3 And the chief priests were accusing Him of many things, [but He answered nothing.]
Баш каһинлар униң үстидин қайта-қайтидин әрз-шикайәтләрни қилишти.
4 And Pilate again questioned Him, saying, “You do not answer anything? Behold, how many things they testify against You!”
Пилатус униңдин йәнә: — Җавап бәрмәмсән? Қара, улар үстүңдин шунчивала шикайәт қиливатиду!? — дәп сориди.
5 And Jesus no longer answered anything, so that Pilate wondered.
Бирақ Әйса йәнила һеч җавап бәрмиди; Пилатус буниңға интайин һәйран қалди.
6 And at every celebration he was releasing to them one prisoner, whomsoever they were asking for;
Һәр қетимлиқ [өтүп кетиш] һейтида, халайиқ қайсибир мәһбусни тәләп қилса, валий уни қоюп берәтти.
7 and there was [one] named Barabbas, bound with those making insurrection with him, who had committed murder in the insurrection.
Әйни вақитта, зинданда Бараббас исимлиқ бир мәһбус бар еди. У өзи билән биллә топилаң көтәргән һәмдә топилаңда қатиллиқ қилған нәччәйлән билән тәң соланған еди.
8 And the multitude having cried out, began to ask for themselves as he was always doing to them,
Халайиқ чуқан-сүрән селип валийдин бурун һемишә уларға қилғинидәк йәнә шундақ қилишини тиләшти.
9 and Pilate answered them, saying, “Will you [that] I will release to you the King of the Jews?”
Пилатус уларға: — Силәр Йәһудийларниң падишасини қоюп беришимни халамсиләр? — деди
10 For he knew that the chief priests had delivered Him up because of envy;
(чүнки у баш каһинларниң һәсәтхорлуғи түпәйлидин уни тутуп бәргәнлигини биләтти).
11 and the chief priests moved the multitude that he might rather release Barabbas to them.
Лекин баш каһинлар халайиқни: «Буниң орниға, Бараббасни қоюп бәр» дәп тәләп қилишқа күшкүртти.
12 And Pilate answering, again said to them, “What, then, will you [that] I will do to Him whom you call King of the Jews?”
Пилатус җававән улардин йәнә: — Ундақ болса, силәр «Йәһудийларниң падишаси» дәп атиған кишини қандақ бир тәрәп қил дәватисиләр? — деди.
13 And they again cried out, “Crucify Him!”
— Улар йәнә авазини көтирип: — Уни крестлигин! — дәп вақиришатти.
14 And Pilate said to them, “Why—what evil did He do?” And they cried out the more vehemently, “Crucify Him!”
Пилатус уларға: — Немишкә? У немә рәзиллик өткүзүпту? — деди. Бирақ улар техиму ғалҗирлишип: — Уни крестлигин! — дәп вақирашти.
15 And Pilate, resolving to do that which [was] satisfactory to the multitude, released Barabbas to them, and delivered up Jesus—having scourged [Him]—that He might be crucified.
Шуңа Пилатус, халайиқни рази қилмақчи болуп, Бараббасни уларға чиқирип бәрди. Әйсани болса қамчилатқандин кейин, крестләш үчүн [ләшкәрлиригә] тапшурди.
16 And the soldiers led Him away into the hall, which is [the] Praetorium, and call together the whole band,
Андин ләшкәрләр Әйсани валий ордисидики сәйнаға елип кирип, пүтүн ләшкәрләр топини бу йәргә җәм болушқа чақирди.
17 and clothe Him with purple, and having plaited a garland of thorns, they put [it] on Him,
Улар униң учисиға сөсүн рәңлик тон кийдүрүшти, андин улар тикәнлик шахчилардин тоқуған бир таҗни бешиға кийгүзди.
18 and began to greet Him, “Hail, King of the Jews!”
Андин уни мубарәкләп: «Яшиғайла, и Йәһудийларниң падишаси!» дейишти.
19 And they were striking Him on the head with a reed, and were spitting on Him, and having bent the knee, were prostrating to Him,
Андин бешиға қомуш билән һәдәп уруп, униңға қарап түкүрүшти вә униң алдида тиз пүкүп, сәҗдә қилишти.
20 and when they [had] mocked Him, they took the purple from off Him, and clothed Him in His own garments, and they led Him forth, that they may crucify Him.
Улар уни шундақ мазақ қилғандин кейин, униңдин сөсүн тонни салдуруветип, учисиға өз кийимлирини кийдүрди; андин улар уни крестләш үчүн елип чиқишти.
21 And they impress a certain one passing by—Simon, a Cyrenian, coming from the field, the father of Alexander and Rufus—that he may carry His cross,
Курини шәһиридин болған, Симон исимлиқ бир киши йезидин келип, у йәрдин өтүп кетивататти (бу киши Искәндәр билән Руфусниң атиси еди). [Ләшкәрләр] уни тутуп келип, [Әйсаниң] крестини униңға мәҗбурий көтәргүзди.
22 and they bring Him to the place [called] Golgotha, which is, being interpreted, “Place of [the] Skull”;
Улар Әйсани Голгота (тәрҗимиси, «баш сүйәк») дегән йәргә елип кәлди;
23 and they were giving Him wine mingled with myrrh to drink, and He did not receive [it].
андин улар униңға ичиш үчүн мурмәкки арилаштурулған аччиқ шарап бәрди; лекин у уни қобул қилмиди.
24 And having crucified Him, they were dividing His garments, casting a lot on them, what each may take;
Улар уни крестлигәндин кейин, кийимлирини өз ара бөлүшүвелиш үчүн, һәр қайсисиниң үлүшини бекитишкә һәр бир кийимниң үстигә чәк ташлиди.
25 and it was the third hour, and they crucified Him;
Уни крестлигән вақит күнниң үчинчи саити еди.
26 and the inscription of His accusation was written above: “THE KING OF THE JEWS.”
Уни әйиплигән шикайәтнамидә «Йәһудийларниң падишаси» дәп пүтүлгән еди.
27 And they crucify two robbers with Him, one on the right hand and one on His left,
Улар униң билән тәң икки қарақчиниму крестлиди, бири оң тәрипидә, йәнә бири сол тәрипидә еди.
28 [[and the Writing was fulfilled that is saying, “And He was numbered with lawless ones.”]]
Шундақ қилип, муқәддәс язмилардики: «У җинайәтчиләрниң қатарида саналди» дегән сөз әмәлгә ашурулди.
29 And those passing by were slandering Him, shaking their heads, and saying, “Ha! The [One] throwing down the temple, and building [it] in three days!
У йәрдин өткәнләр башлирини чайқишип, уни һақарәтләп: — Уһуй, сән ибадәтханини бузуп ташлап, үч күн ичидә қайтидин ясап чиқидиған адәм,
30 Save Yourself, and come down from the cross!”
әнди өзүңни қутқузуп кресттин чүшүп баққина! — дейишти.
31 And in like manner also the chief priests, mocking with one another, with the scribes, said, “He saved others; He is not able to save Himself.
Баш каһинлар билән Тәврат устазлириму өз ара шундақ мәсқирә қилип: — У башқиларни қутқузуптикән, өзини қутқузалмайду.
32 The Christ! The King of Israel—let Him come down now from the cross, that we may see and believe”; and those crucified with Him were reproaching Him.
Исраилниң падишаси болған Мәсиһ әнди кресттин чүшүп бақсунчу, шуни көрсәкла униңға етиқат қилимиз! — дейишти. Униң билән тәң крестләнгәнләрму уни шундақ һақарәтләшти.
33 And the sixth hour having come, darkness came over the whole land until the ninth hour,
Әнди [күнниң] алтинчи саити кәлгәндә, пүткүл зиминни қараңғулуқ қаплиди вә тоққузинчи саитигичә давам қилди.
34 and at the ninth hour Jesus cried with a great voice, saying, “Eloi, Eloi, lamma sabachthani?” Which is, being interpreted, “My God, My God, why did You forsake Me?”
Тоққузинчи сааттә Әйса жуқури аваз билән: «Елои, Елои, лама шавақтани?», мәнаси: — «Худайим, Худайим, мени немишкә ташливәттиң?» дәп қаттиқ нида қилди.
35 And certain of those standing by, having heard, said, “Behold, He calls Elijah”;
У йәрдә туруватқанларниң бәзилири буни аңлап: — Мана, у Иляс пәйғәмбәргә нида қиливатиду, — дейишти.
36 and one having run, and having filled a sponge with vinegar, having also put [it] on a reed, was giving Him to drink, saying, “Let alone, let us see if Elijah comes to take Him down.”
Улардин бирәйлән жүгүрүп берип, бир парчә булутни аччиқ шарапқа чилап, қомушниң учиға селип униңға ичкүзүп: — Тохтап туруңлар! Қарап бақайли, иляс [пәйғәмбәр] уни чүшүргили келәрмекин? — деди.
37 And Jesus having uttered a loud cry, yielded the spirit,
Әйса қаттиқ вақириди-дә, роһини қоювәтти.
38 and the veil of the temple was torn in two from top to bottom,
Вә [шу әснада] ибадәтханиниң ичкири пәрдиси жуқуридин төвәнгә икки парчә бөлүп житилди.
39 and the centurion who was standing opposite Him, having seen that, having so cried out, He yielded the spirit, said, “Truly this Man was [the] Son of God.”
Әнди униң удулида турған йүз беши униң қандақ нида қилип роһини қоювәткәнлигини көрүп: — Бу адәм һәқиқәтән Худаниң оғли екән! — деди.
40 And there were also women beholding far off, among whom was also Mary the Magdalene, and Mary of James the less, and of Joses, and Salome,
У йәрдә йәнә бу ишларға жирақтин қарап туруватқан бир нәччә аялларму бар еди. Уларниң арисида Магдаллиқ Мәрйәм, кичик Яқуп билән Йосәниң аниси Мәрйәм вә Саломилар бар еди.
41 who also, when He was in Galilee, were following Him and were ministering to Him, and many other women who came up with Him to Jerusalem.
Улар әслидә Әйса Галилийә өлкисидә турған вақитта униңға әгишип, униң хизмитидә болғанлар еди; булардин башқа униң билән Йерусалимға биргә кәлгән йәнә нурғун аялларму [униң әһвалиға] қарап туратти.
42 And now evening having come, seeing it was the Preparation, that is, before Sabbath,
Кәчқурун кирип қалғанда («тәйярлаш күни», йәни шабат күниниң алдинқи күни болғачқа),
43 Joseph of Arimathea, an honorable counselor, who also himself was waiting for the Kingdom of God, came, boldly entered in to Pilate, and asked for the body of Jesus.
алий кеңәшминиң толиму мөтивәр әзаси, Ариматиялиқ Йүсүп бар еди. Уму Худаниң падишалиғини күтүватқан болуп, җүръәт қилип [валий] Пилатусниң алдиға кирип, униңдин Әйсаниң җәситини беришни тәләп қилди.
44 And Pilate wondered if He were already dead, and having called near the centurion, questioned him if He were long dead,
Пилатус Әйсаниң аллиқачан өлгәнлигигә һәйран болди; у йүз бешини чақирип, униңдин Әйсаниң өлгинигә хелә вақит болдиму, дәп сориди.
45 and having known [it] from the centurion, he granted the body to Joseph.
Йүз бешидин әһвални уққандин кейин, Йүсүпкә җәсәтни бәрди.
46 And he, having brought fine linen, and having taken Him down, wrapped Him in the linen, and laid Him in a tomb that had been hewn out of a rock, and he rolled a stone to the door of the tomb,
Йүсүп есил канап рәхт сетивелип, җәсәтни [кресттин] чүшүрүп канап рәхттә кепәнлиди вә уни қияда оюлған бир қәбиргә қойди; андин қәбирниң ағзиға бир ташни домилитип қойди.
47 and Mary the Magdalene, and Mary of Joses, were beholding where He is laid.
Вә Магдаллиқ Мәрйәм билән Йосәниң аниси Мәрйәм униң қоюлған йерини көрүвалди.
